Καλησπέρα σε όλους,
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πρώτα τον κ. Pinotti και την ομάδα του ICER που οργάνωσαν αυτήν την συνάντηση και μας έδωσαν την υπέροχη ευκαιρία να φέρουμε τούτες τις σημαντικές πληροφορίες στην προσοχή σας, και θα ήθελα να ευχαριστήσω κι εσάς, το κοινό, για τον χρόνο και την προσπάθεια που καταβάλλατε για να έρθετε να παρακολουθήσετε.
Ονομάζομαι Ίωνας Πανίδης, και σήμερα θα σας παρουσιάσω την Ελληνική έρευνα πάνω στο φαινόμενο των ΑΤΙΑ, εκπροσωπώντας έναν μεγάλο αριθμό ντόπιων ερευνητών. Θα περιηγηθούμε σε κάποιες ενδιαφέρουσες επί του θέματος Ελληνικές υποθέσεις, και θα σας αποκαλύψω κάποιες νέες πληροφορίες σχετικά με την φύση της πιθανής και μυστικής εξωγήινης παρουσίας επί της γης.
Σε αυτήν την αίθουσα έχουμε μαζευτεί όσοι πιστεύουμε στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής, συμφωνώντας αναμφίβολα σε τούτη την κοινή αλήθεια. Πολλοί όμως από εμάς μπορεί ασυνείδητα να έχουν υιοθετήσει ένα μοντέλο όπου η «αλήθεια» βασίζεται μονάχα στα κοινώς αποδεκτά χωροχρονικά δεδομένα που συλλέγουμε από τον κόσμο με τα περιορισμένα αισθητήρια όργανά μας. Για παράδειγμα, αν σηκώσουμε με το δάχτυλό μας ένα μυρμήγκι από το πάτωμα προς το ταβάνι, για αυτό το μυρμήγκι αυτό θα ήταν ένα κβαντικό ταξίδι στον χωροχρόνο, αφού δεν μπορεί να αντιληφθεί την τρίτη διάσταση του ύψους. Εκτίθεται δηλαδή σε ένα στοιχείο της πραγματικότητας που κανονικά δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί με τα δικά του αισθητήρια όργανα. Το μυρμήγκι θα δυσκολευόταν να μοιραστεί αυτήν την γνώση με τα άλλα μυρμήγκια, καθώς ούτε αυτό, αλλά ούτε αυτά, μπορούν να την καταλάβουν. Τελικά το μυρμήγκι μας θα αποκαλούνταν τρελό, ενώ δεν θα ήταν.
Φανταστείτε τώρα αυτό το παράδειγμα με έναν άνθρωπο σε επαφή με οντότητες πέραν αυτού που έχουμε αποδεχτεί ως την πραγματικότητα και την αλήθεια. Άραγε αυτός ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι η ολότητα της αλήθειας; Όταν όντα πέρα από την πραγματικότητά μας επισκέπτονται, ποια είναι η αλήθεια;
Πράγματι, η επαφή με αυτές τις οντότητες, τις ονομαζόμενες «εξωγήινους», αποτελεί ένα άμεσο κάλεσμα προς το Γνώθι σ’ Εαυτόν, προκαλώντας έγκυρες υπαρξιακές ερωτήσεις σχετικά με τον ρόλο μας στο σύμπαν και την ταυτότητά μας ως είδος.
Σπεύδουμε να απαντήσουμε αυτές τις ερωτήσεις.
Η πρόθεση της σημερινής μου ομιλίας λοιπόν είναι να παρουσιάσω μια σύνδεση για την Γνώση, η ουσία της οποίας είναι εκείνη του διπλού Έψιλον του Μαντείου των Δελφών, το οποίο λέγεται ότι έχει βρεθεί κι ως σύμβολο στις μικρές οριζόντιες πινακίδες του Roswell.
Σημάδια επαφής με εξωγήινους υπάρχουν εδώ και χιλιάδες χρόνια, όπως φαίνεται από πολλά γνωστά αρχαία γραπτά. Εφ’ όσον βρισκόμαστε στην Ιταλία, είναι πρέπον να αναφέρουμε τον μύθο του Τάγη, από τα γραπτά του Κικερών, του Οβιδίου και του Ιωάννη του Λυδού, οι οποίοι μιλούν για ένα «μικρό (σε ηλικία) παιδί» που βγήκε από το έδαφος και φυγαδεύτηκε στον ναό από τον βασιλιά Τάρχων, όπου παρέδωσε προφητικά κείμενα και δίδαξε στην ανθρωπότητα την τέχνη της μαντικής. Αυτή η θεματολογία του κοντού παιδιού-διδάσκαλου που έρχεται από το υπέδαφος είναι παρόμοιο με εκείνη του ανθρωποειδούς πλάσματος του νάνου (κ.α.), ο οποίος συχνά έχει ένα κεφάλι πιο μεγάλο αναλογικά με το υπόλοιπό του σώμα.
Εφ’ όσον ισχύει το ίδιο και για τον Τάγη, και αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την απουσία γενετικών οργάνων και τριχών, τότε φτάνουμε στην περιγραφή του τυπικού Γκρίζου, ο οποίος είναι σαν παιδί, ευφυής και ψυχικός.
Πράγματι, η προέλευση της λέξης «Βατικανό» δεν είναι βέβαιη, αν και πολλές ομόρριζες λέξεις έχουν πάντα κάτι να κάνουν με προφητεία και μαντική. Για παράδειγμα, «Βάτικα» είναι το όνομα μιας Ετρουσκικής θεάς του κάτω κόσμου, και ενός παραισθησιογόνου καρπού. «Βάτικουμ» είναι το όνομα μιας χαμένης Ετρουσκικής πόλης, και «Βάτης» στα Λατινικά σημαίνει διδάσκαλος ή Ποιητής.
Όλες αυτές οι λέξεις περιέχουν στοιχεία του χαρακτήρα του Τάγη, του οποίου οι προφητικές αποκαλούνται και «Βάτικουμ». Η ερώτηση που προκύπτει εδώ είναι αν τα στοιχεία της χαμένης πόλης Βάτικουμ και των πλασμάτων σαν τον Τάγη μας παραπέμπουν σε ένα υπόγειο βασίλειο σαν τον Πλούτωνα και την Σαμπάλα. Εκείνοι οι θρύλοι, με την σειρά τους, περιέχουν ένα ψυχικό στοιχείο το οποίο απαιτεί από τον μυημένο να αναπτύξει μια σύνδεση με τον βαθύτερο εαυτό προκειμένου να έρθει σε επαφή με τους ανώτερους κατοίκους τους.
Ίσως η επίφυση παίζει κάποιο ρόλο εδώ. Η επίφυση παίρνει το όνομά της από το κουκουνάρι χάρις το ίδιο σχήμα τους. Το κουκουνάρι με την σειρά του αποτελεί σύμβολο στην ράβδο του Πάπα και ως μεγάλο άγαλμα στο Βατικανό. Αν οι εξωγήινοι έχουν αναπτυγμένη τεχνολογία, τότε είναι λογικό να έχουν και ανεπτυγμένους τρόπους επικοινωνίας.
Δυστυχώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το επιπλέον εμπόδιο της ασβεστοποιημένης επίφυσης ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης χλωρίου από το νερό, και φθορίου από την οδοντόκρεμα.
Στην Ελλάδα, οι επαφές ακολουθούν τις ίδιες αρχές με τον υπόλοιπο κόσμο. Όσον αφορά την έρευνα, είμαστε μια ομάδα φίλων που αναζητούμε και καταγράφουμε υποθέσεις θεάσεων, απαγωγών, στενών επαφών, αρχαίων κειμένων και ιδανικά, υλικών στοιχείων, βοηθώντας τον μάρτυρα αλλά και τον ερευνητή στο να κατανοήσουν την ολότητα του γεγονότος που έλαβε χώρα. Έχουμε επίσης αναπτύξει ένα δικό μας σύστημα ερωτήσεων και μεθόδων τα οποία χρησιμοποιούνται σε μια συνέντευξη για να απομονώσουν τις σωστές και αληθείς πληροφορίες, και καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να τελούμε επιτόπια έρευνα όσο το δυνατόν γρηγορότερα μετά από ένα περιστατικό.
Παρ’ ολο που οι περισσότεροι από εμάς δεν αρνούνται την παραφυσικά πτυχή της Ουφολογίας, στις επιτόπιες έρευνες ακολουθούμε την επιστημονική μέθοδο προσέγγισης του φαινομένου, με στόχο, αντικειμενικά επιστημονικά αποτελέσματα. Και πράγματι, έχουμε πρόσβαση σε εμφυτεύματα, οργανικό υλικό και απομεινάρια προσγειώσεων, και παρατηρούμε τακτικώς κάποια πιθανά “Hotspot” των ΑΤΙΑ, όπως εκείνο του Αργολικού Κόλπου όπου φώτα παρατηρούνται να τελούν άναρχες πορείες στον νυχτερινό ουρανό του 36ου και 37ου παράλληλου, του διεθνώς αναγνωρισμένου “Αεροδιαδρόμου” των ΑΤΙΑ.
Κάποια άλλα Hotspot είναι αρκετά δύσκολα στην προσέγγιση, για παράδειγμα ένα στην οροσειρά της Πίνδου καλύπτεται για 7.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από κυρίως δύσβατα βουνά και δάση, και εκεί πολλά ΑΤΙΑ έχουν παρατηρηθεί να διεισδύουν κρυφά ανάμεσα στις χαράδρες και τα φαράγγια του. Μερικές φορές έχουν καταδιωχτεί και από την πολεμική Αεροπορία στην περιοχή.
Ένα ακόμα Hotspot βρίσκεται κοντά στο όρος Πήλιο δίπλα από την πόλη του Βόλου της κεντροανατολικής Ελλάδος. Εκεί, τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μια περιοχή σε μεγάλο υψόμετρο όπου αντικείμενα φαίνεται να υλοποιούνται και να αποϋλοποιούνται. Η περιοχή βρίσκεται πολύ κοντά σε μια εγκατάσταση του CERN, μια από τις μόνες τέτοιες εγκαταστάσεις εκτός Ελβετίας.
Υπάρχουν επίσης αρκετές πληροφορίες για έναν «Στροβυλο» ανατολικά της πόλης και πάνω από την θάλασσα.
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου, βρίσκονται και αρκετά εκθέματα πιθανού Ουφολογικού ενδιαφέροντος.
Έχουμε καταγεγραμμένες χιλιάδες αναφορές, αλλά εννέα επί του θέματος περιστατικά ξεχωρίζουν. Για τα περισσότερα, υπάρχουν επιπλέον πληροφορίες που θα θέλαμε να μοιραστούμε αλλά προκειμένου να τις συμπεριλάβουμε όλες τους, συμπιέσαμε τις πληροφορίες.
ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Αυτή είναι η υπόθεση της κ. Λαμπελέτ το οποίο είναι ψευδώνυμο. Η κ. Λαμπελέτ ήταν δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας και είχε ανοίξει πολλές σχολές ομορφιάς και χώρου στη ζωή της. Βίωνε απαγωγές για 17 συνεχόμενα χρόνια, και έχει μοιραστεί μαζί μας πολλές πληροφορίες σχετικά με την όψη και την κοινωνία των απαγωγών της.
Αυτοί είναι οι λεγόμενοι «Φόλγκαμ», ψηλά ανθρωποειδή πλάσματα με κάτασπρο δέρμα και κόκκινα ή πορτοκαλί σγουρά μαλλιά, ικανοί για λόγια και τηλεπαθητική επικοινωνία. Συχνά την έλουζαν με ακτίνες από χρυσαφίζον φως, πιθανόν ως μέσω μεταφοράς ή αποστείρωσης, και την πήγαιναν στον υποτιθέμενο πλανήτη τους πολύ συχνά, όπου εκείνη παρατηρούσε κτήρια φτιαγμένα εξ’ ολοκλήρου από κεραμικά υλικά, κάποια κοντά δέντρα και ένα γενικευμένο πρόβλημα λειψυδρίας. Άλλες φορές μεταφερόταν σε κάποια υποθαλάσσια βάση σε άγνωστη τοποθεσία, όπου της παρουσιαζόντουσαν πολλές αναπτυγμένες τεχνολογίες με τις οποίες δεν ήταν γνώριμη, όπως ολογράμματα.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Αυτή η υπόθεση απαγωγής αφορά έναν Έλληνα δικηγόρο που ισχυρίζεται ότι απήχθη μέσα από το σπίτι του πάνω από μια φορά, μπαίνοντας σε μια διαφανής σφαίρα που τον μετέφερε σε ένα τεράστιο σκάφος στην άκρη του ηλιακού συστήματος, όπου καθόταν σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλους ανθρώπους και ενημερωνόντουσαν ότι θα θυμόντουσαν «αυτά που είχαν διδαχτεί» στον σωστό καιρό, το οποίο του φαινόταν περίεργο επειδή δεν θυμάται να διδάσκεται κάτι, εκτός από μια αμυδρή ανάμνηση του να κοιτάει κάποιες πλάκες με σύμβολα που τότε μπορούσε να καταλάβει απόλυτα. Οι απαγωγείς του ήταν ψηλοί, ξανθοί και με γαλανά μάτια, ενώ στο μέτωπο τους φορούσαν κίτρινες ή χρυσές κορδέλες, σηματοδοτώντας τον βαθμό τους. Εκείνοι επικοινώνησαν μόνο τηλεπαθητικά.
ΤΡΙΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Αυτή η υπόθεση αφορά ένα άτομο που ισχυρίζεται ότι είχε καθημερινή, συνειδητή επαφή με δύο οντότητες, έναν άνδρα και μια γυναίκα, στον έξω κόσμο. Είχαν ξανθά μαλλιά, γαλανά μάτια, πλατιά μέτωπα και ήταν αρκετά ψηλοί, αλλά κατά τ’ αλλα δεν ξεχώριζαν από τους ανθρώπους. Του δίδαξαν μια μέθοδο βιο-ίασης που συμπεριλαμβάνει σπειροειδής κινήσεις των χειρών, και μοιράστηκαν πληροφορίες για την προέλευση του πολιτισμού και γνώση για το σύμπαν σε κβαντική κλίμακα. Πάρα ταύτα, δεν αποκάλυψαν ποτέ από που προέρχονταν, και μια μέρα εξαφανίστηκαν από τη ζωή του ατόμου όσο ξαφνικά όσο είχαν εμφανιστεί. Μέχρι και η οικεία όπου διέμεναν μέσα στην πόλη, εξαφανίστηκε!
ΤΕΤΑΡΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Η τέταρτη υπόθεση είναι μια προσγείωση σε ένα χωράφι έξω από τον Πρίνο Τρικάλων στην δυτική Θεσσαλία. Μια νύχτα του Αυγούστου το 2002, οι δύο αυτόπτες μάρτυρες μάζευαν τριφύλλι από το χωράφι όταν ξαφνικά φάνηκε ένα πολύ λαμπρό φωτεινό στρογγυλό αντικείμενο. Κατέβαινε αργά από τα κοντινά βουνά μέχρι που κάθισε με κάτι «μικρά πόδια» κοντά τους. Η περιοχή φωτίστηκε ολόκληρη, και οι μάρτυρες κρύφτηκαν και όπλισαν τις καραμπίνες τους. Παρατήρησαν, και είδαν τρία κοντά πλάσματα να ξεπροβάλλουν από το Αντικείμενο φέροντας ένα εργαλείο σαν τρυπάνι. Το χρησιμοποίησαν για να σκάψουν, μάζεψαν χώμα και επιβιβάστηκαν ξανά στο αντικείμενο, το οποίο ύστερα απογειώθηκε αργά προτού εξαφανιστεί προς τα νοτιο-ανατολικα, όρος την πόλη της Λαμίας.
Οι μάρτυρες αργότερα περιέγραψαν τα πλάσματα ως «μαϊμούνια» το οποίο ανήκει στην τοπική ορολογία και αναφέρεται στα άσχημα και κοντά, μερικές φορές ένστολα πλάσματα γνωστά κι ως «Καλικάντζαροι» που κινούνται σπαστικά.
Πολλοί είδαν το σκάφος από τα γύρω χωριά. Ένας μάλιστα είδε ένα φως να σπάει στα δύο, και το ένα μισό να κατευθύνεται προς τα βουνά ενώ το άλλο να κατεβαίνει προς μια πεδιάδα. Όταν πρωτοφτάσαμε στο χωριό, διακρίναμε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα και πολύ άγχος από τους κατοίκους. Με τα πολλά, καταφέραμε να εντοπίσουμε μόνο έναν από τους δύο αυτόπτες μάρτυρες της προσγείωσης, ο οποίος δεν μας είπε πολλά, ενώ το αριστερό μισό του προσώπου του είχε ένα μεγάλο κάψιμο σαν από τον ήλιο που το κάλυπτε ολόκληρο. Όταν φτάσαμε στο σημείο της προσγείωσης βρήκαμε έναν σπειροειδή σχηματισμό από γουβες γεωμετρικού σχήματος, ενώ ο σχηματισμός είχε σχήμα G, σαν ανοιχτός κύκλος. Μαρκάραμε τον κύκλο με πέτρες επειδή ο φακός της κάμερας δυσκολευόταν να αναδείξει λεπτομερώς την σπείρα. Μπροστά από το «άνοιγμα» του κύκλου βρισκόταν μια μοναδική γούβα η οποία ήταν σκαμμένη αντί για πιεσμένη σαν τις άλλες. Ίσως εκεί ήταν που τα όντα στάθηκαν για να μαζέψουν χώμα.
Φήμες λένε και για μια δεύτερη προσγείωση σε κοντινό ορεινό χώρο, αλλά κανένας μάρτυρας δεν βγήκε να μιλήσει, και η περιοχή οργώθηκε από τον ιδιοκτήτη γρήγορα για να μην τραβήξει προσοχή. Δεν είμασταν μόνοι μας σε εκείνο το χωράφι. Άνθρωποι με μικρά βανάκια πηγαινοερχόντουσαν και δεν μιλούσαν πολύ. Το όλο περιστατικό ήταν αρκετά ανησυχητικό.
ΠΕΜΠΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Αυτή η υπόθεση αφορά επαφή σε αρχαιολογικό χώρο στην Ελευσίνα, στην βορειο-δυτικη Αττική, το 2012. Η οντότητα ήταν μια κοντή ανθρωποειδούς γυναίκα με μπλε μάτια και λευκά σγουρά μαλλιά, η οποία φορούσε ένα κρυστάλλινο ή γυαλισμένο κράνος. Αυτή τη φορά το ον ισχυρίστηκε ότι ήταν η πριγκίπισσα της υπόγειας πόλης «Τέλος» που βρίσκεται κάτω από το όρος Σάστα στην Καλιφόρνια, και μίλησε για τα πολλά τεχνικά πλεονεκτήματα του να ζει κανείς υπογείως, όπως για παράδειγμα η απουσία βαρύτητας, ηλιακής ακτινοβολίας και τριβής του αέρα που προκαλεί γήρανση. Αναφέρθηκε επίσης και στο κράνος, λέγοντας ότι το φοράει για να προστατευτεί από τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες και συχνότητες. Η περιγραφή αυτού το πλάσματος ταιριάζει με αυτή της ο οντότητας που εμφανίστηκε στα παιδιά στην Φατιμά το 1917.
ΕΚΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Αυτή είναι μια υπόθεση μιας παρα-λίγο συντριβής η οποία αποφεύχθηκε χάρις τις μανούβρες τελευταίας στιγμής που εκτέλεσε το ΑΤΙΑ. Τον Ιούλιο του 2003, ένα φωτεινό αντικείμενο εθεάθη στον νυκτερινό ουρανό για δέκα λεπτά συνολικά, από ανθρώπους σε πολλά σημεία της χώρας, τελώντας πορεία από τα νησιά του Αιγαίου προς το Ζαγόρι στην βορειο-δυτικη Ελλάδα. Το Αντικείμενο έχανε ύψος, παραλίγο να συγκρουστεί με ένα σπίτι, και έξυσε την πλαγιά του απέναντι βουνού, δημιουργώντας έναν ολοφάνερο διάδρομο από κομμένα δέντρα και σπασμένους βράχους. Παρά τ’ αυτα παρέμεινε στον αέρα, συνέχισε την πορεία του και μετά από λίγο περιβλήθηκε από έντονο φως «σαν αθόρυβη έκρηξη» και εξαφανίστηκε.
ΕΒΔΟΜΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Αυτή είναι αναμφισβήτητα η ελληνική υπόθεση με τους περισσότερους μάρτυρες. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1990, πολλοί είδαν έναν ευθύ σχηματισμό από τουλάχιστον δώδεκα φώτα πάνω από το όρος Πεντέλη στην Αθήνα, να πετάει προς τα βόρεια πάνω από την περιοχή της Λάρισας και της βόρειας Θεσσαλίας, όπου έκαναν στροφή και συνέχισαν προς τα νότια μέχρι που έφτασαν στην βόρεια Πελοπόννησο, όπου έκαναν άλλη μια στροφή και ξανά πέταξαν προς τα βόρεια. Αυτή τη φορά, όταν πέρασαν πάνω από το χωριό Αταλάντη της Φθιώτιδας, βόρεια των Αθηνών, ένα από αυτά ξεκίνησε να χάνει ύψος. Το ακολούθησαν κάποια άλλα φώτα, και έκανε μια αναγκαστική προσγείωση μέσα στη νύχτα, πάνω σε έναν λόφο όχι πολύ μακριά από το χωριό. Οι λίγοι γενναίοι μάρτυρες που τόλμησαν να πάνε να δουν τι είχε γίνει, ανέφεραν ότι είδαν κοντές ανθρωποειδής φιγούρες να κάνουν κάτι στο αντικείμενο, μέχρι που λίγο αργότερα μπήκαν μέσα του και εκείνο απογειώθηκε και τα φώτα χάθηκαν.
Οι αρχές ειδοποιήθηκαν μαζικά, και η Πολεμική Αεροπορία βρισκόταν στο σημείο της προσγείωσης εντός της ώρας.
Η επίσημη εξήγηση ήταν ότι πρόκειται για δορυφόρο, και οι αρχές παρουσίασαν μερικά παλιά, γήινα χάλκινα σωληνάκια, σύρματα και βίδες, και είπαν ότι είχαν βρεθεί στο σημείο της προσγείωσης οπότε προέρχονταν από το αντικείμενο. Όμως κανένας από τους μάρτυρες δεν πιστεύει τούτη την επίσημη στάση, οπότε το συμπέρασμα είναι ότι κάποιος σκόρπισε αυτά τα χάλκινα αντικείμενα στο σημείο για να συγκαλύψει την εξωγήινη προέλευση του οχήματος.
Το σκάφος άφησε το τυπικό σημάδι καμμένου εδάφους αφού κατέβηκε, και ένα μεγάλο τμήμα της πλαγιάς εκείνου του λόφου κάηκε, ενώ κάποια δέντρα κόπηκαν και κάποιοι βράχοι έσπασαν. Ένας πολίτης που επισκέφτηκε τον τόπο, ακούμπησε ένα από τα καμένα δέντρα και το χέρι του αμέσως έβγαλε φουσκάλες.
Περιέργως, τρεις σφαιρικές γούβες βρέθηκαν σε μια άκρη της καμένης έκτασης, υπονοώντας ότι προέρχονταν από ένα από τα φώτα που ακολούθησαν το πεσμένο.
Οι μάρτυρες ήταν εκατοντάδες, και από την μαρτυρία πολλών, φαίνεται ότι ο αριθμός των αντικειμένων διαφέρει αρκετά από τοποθεσία σε τοποθεσία, που σημαίνει ότι άλλα φώτα συνάντησαν ή άφησαν τον κύριο σχηματισμό κατά την διάρκεια της πορείας του. Όταν έφτασαν στην Αταλάντη, τα Αντικείμενα ήταν 14.
Φτάσαμε στο χωριό την τρίτη μέρα μετά το περιστατικό. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι το χωριό το επισκεφτήκαν μαύρα τζιπ των οποίων οι επιβάτες μιλούσαν σπαστά ελληνικά και έκαναν ερωτήσεις σχετικά με τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Έκτοτε, πολλοί μάρτυρες ξεκίνησαν να σιωπούν. Παραταύτα, μέχρι σήμερα, οι κάτοικοι της περιοχής ακόμα μιλούν για τα άγνωστα και περίεργα συμβάντα που έλαβαν χώρα εκείνη την αξέχαστη νύχτα.
ΟΓΔΟΗ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Υπάρχουν και αναφορές στρατιωτικής συμπλοκής με ΑΤΙΑ πάνω από την Ελλάδα. Μια είναι από το 1977 όπου ο Υποσμηναγός Νικολάου Α. της Πολεμικής Αεροπορίας πετούσε με το Α-7 του σε ύψος 17.000 ποδιών ανοιχτά του Βόλου όταν ξαφνικά τον αναχαίτισε ένας μεταλλικός δίσκος που έλαμπε, ο οποίος παρέμεινε πίσω από το Α-7 για 8 λεπτά συνολικά. Ο πιλότος εκτέλεσε όποια μανούβρα ήξερε, και έφερε το σκάφος του στα όρια της αντοχής του, αλλά δεν μπόρεσε να πάρει κανένα προβάδισμα έναντι του ΑΤΙΑ, το οποίο κάποια στιγμή επιτάχυνε, έμεινε σε κάποια απόσταση μπροστά του και ξεκίνησε να «χορεύει» κάνοντας κινήσεις που κανένας πιλότος και κανένα στρατιωτικό αεροσκάφος δεν θα μπορούσε να τελέσει ή να αντέξει. Ο πιλότος, που μέχρι τώρα είχε ξεκινήσει να πανικοβάλλεται, τώρα απλά κοιτούσε μαγεμένος αυτό που αργότερα περιέγραψε ως ένα «μάθημα» που του έκανε το ΑΤΙΑ σχετικά με μια νέα μέθοδο ακροβατικών μανουβρών. Μετά από μερικά λεπτά, το αντικείμενο επιτάχυνε με ασύλληπτη ταχύτητα και εξαφανίστηκε.
Όταν ο τότε-Υπουργός Αμύνης ενημερώθηκε για την αναφορά, είπε μπροστά σε άλλα αρχηγικά στελέχη της κυβέρνησης «Κάποτε αμφέβαλλα για την ύπαρξη των UFO. Όχι πια».
Υπάρχουν αρκετές παρόμοιες αναφορές με ΑΤΙΑ να «ενοχλούν» στρατιωτικά αεροσκάφη, μερικές εκ των οποίων έχουν δυσάρεστο τέλος. Μια από αυτές αφορά τις 25 Σεπτεμβρίου 1976, και αναφέρει ένα περιστατικό συντριβής δύο μαχητικών F-5 ύστερα από επάνδρωση για αναχαίτιση ενός Δίσκου που έλαμπε γαλάζιος, σαν από φως Neon, με αποτέλεσμα τον έναν από τους δύο πιλότους να πεθάνει. Η επίσημη εξήγηση ήταν ότι οι πιλότοι είχαν λάθος συνεννόηση και συγκρούστηκαν, ενώ κάτοικοι της περιοχής όπου συνετρίβησαν άκουσαν έναν πολύ δυνατό θόρυβο, σαν έκρηξη, λίγο πριν την πτώση.
ΕΝΑΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ:
Η ένατη υπόθεση είναι ίσως η μείζον, επειδή όχι μόνο συμπεριλαμβάνει σκίτσα και τις λεπτομέρειες των μαρτύρων, όχι μόνο αφορά επαφή στο ξύπνιο, αλλά αυτή τη φορά θα αφήσουμε τελείως την επιφάνεια του πλανήτη και θα ακολουθήσουμε τους μάρτυρές μας στο σοκαριστικό τους ταξίδι στα έγκατα της γης όπου θα αντικρίσουν διαφορετικά μέρη μιας πελώριας υπόγειας βάσης ΑΤΙΑ στην καρδιά ενός βουνού στην Ελλάδα.
Έχουμε γραπτές μαρτυρίες από διαφορετικούς, ανεξάρτητους μάρτυρες για την ύπαρξη της ίδιας βάσης, περίπου στο ίδιο υψόμετρο, και με ίδια διαδικασία εισόδου. Κατά τα φαινόμενα, υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες τοποθεσίες όπου, συγκεκριμένες μέρες και ώρες του χρόνου, ένας βράχος αποϋλοποιειται και πίσω του διακρίνεται ένα τούνελ. Οι λεπτομέρειες των εσωτερικών των τούνελ έχουν μερικές διαφορές, αλλά όλες μιλούν για λείους, ψηλούς τοίχους και μια ελαφρώς καθοδική πορεία… καταλήγοντας σε πολύ μεγάλες αίθουσες που είναι γεμάτες εγκαταστάσεις, ανθρωποειδή πλάσματα και «παρκαρισμένα» ΑΤΙΑ, σαν σε αεροπλανοφόρο. Η εικόνα είναι βέβαια μονάχα μια περιγραφή, καθώς υπάρχουν διάφορες με τις μαρτυρίες, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη αυτόφωτων τοίχων στην αίθουσα και στο κομμάτι του τούνελ πλησίον της.
Αυτό είναι ένα σκίτσο από έναν από τους μάρτυρες, ο οποίος μπήκε στο τούνελ όταν ο βράχος αποϋλοποιήθηκε, όμως επαναϋλοποιήθηκε πίσω του και τον κλείδωσε μέσα στο βουνό για μια ολόκληρη μέρα! Δείχνει τα σκάφη και τα ανθρωποειδή που περπατούσαν ανάμεσά τους, σε μια αίθουσα χωρίς καμία αναφερόμενη εγκατάσταση αλλά με μια μεγάλη λίμνη που μάλλον οδηγεί πιο βαθιά στο βουνό και στην βάση. Στην απέναντι όχθη ο μάρτυρας είδε «πέντε ή επτά» αντικείμεναπαρκαρισμένα το ένα δίπλα απ’ τ’ άλλο.
Εικόνες της βάσεις *υπάρχουν* και ένα μέρος τους βρίσκεται στην κατοχή μας. Έχουμε στοιχεία για την ύπαρξη μιας πολύ ιδιαίτερης τεχνολογίας η οποία αναφερόμενα λειτουργεί με ακτίνες γάμμα για να απεικονίσει το πολύ βαθύ υπέδαφος με έναν πολύ ελεγχόμενο τρόπο. Οι λίγες πληροφορίες που αποσπάσαμε από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν χειριστεί αυτήν την τεχνολογία δημιουργούν πιο πολλές ερωτήσεις παρά απαντήσεις.
Αυτή είναι μια εικόνα της, η οποία δείχνει ένα από τα οχήματα κάτω από το έδαφος. Το σκάφος δεν είναι μόνο…
…αυτή η συγκεκριμένη αίθουσα περιέχει πέντε από αυτά, και καμία ανιχνευμένη εγκατάσταση…
Ενώ αυτή η εικόνα, από διαφορετική τοποθεσία, δείχνει επτά σκάφη καθώς και μερικές εγκαταστάσεις.
Παρατηρήστε ότι εδώ, τα σκάφη είναι διαφορετικά από αυτά στο σκίτσο. Αυτό σημαίνει ότι η λίμνη αποτελεί μια ξεχωριστή, τρίτη τοποθεσία.
Υπάρχει επίσης και μια τέταρτη, μια για την οποία δεν έχουμε φωτογραφίες ή σκίτσα, επειδή ο μάρτυρας είναι νεκρός εδώ και καιρό. Αυτή η τέταρτη τοποθεσία αφορά τις ίδιες «πύλες», τούνελ, αυτοφωτισμό και αίθουσα με όντα και εγκαταστάσεις, αλλά αυτή τη φορά το σκάφος είναι ένα, δισκοειδές και τεράστιο: ο μάρτυρας χρειάστηκε να στρέψει το κεφαλή του 45° προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου να παρατηρήσει ολόκληρη την διάμετρο του.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τα όντα δεν φαίνεται να αντιδρούν στην παρουσία των μαρτύρων που διεισδύουν. Οι μάρτυρες αμέσως κρύβονται, και ύστερα τρέχουν πίσω στην κλειστή «πόρτα» και περίμεναν το επόμενό της «άνοιγμα».
Η υπόθεση είναι πολλα-υποσχόμενη, και ακόμα εργαζόμαστε πάνω της. Μπορούμε να πούμε περισσότερα, αλλά πρέπει πρώτα να ολοκληρώσουμε τις σχετικές μας έρευνες.
Αυτές ήταν, κατά την άποψή μας, μερικές από τις πιο σημαντικές υποθέσεις της Ελληνικής Ουφολογίας. Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι δεν είμαστε οι μόνοι κάτοικοί του πλανήτη, αλλά τον μοιραζόμαστε με διάφορα άλλα είδη, τα οποία ήταν εδώ από χιλιάδες χρόνια, και για κάποιο λόγο έχουν όλα επιλέξει να έρχονται σε επαφή με ανθρώπους με έμμεσους τρόπους χρησιμοποιώντας αρχέτυπα και γρίφους.
Παρακολουθούμε το έργο ερευνητών και αναζητητών από το εξωτερικό και θα θέλαμε πολύ να συζητήσουμε τις πληροφορίες μας με όποιον θέλει και ενδιαφέρεται.