Το
περιστατικό της Χρυσόπετρας θεωρήθηκε από το περιοδικό ΟΜΝΙ, ως το δεύτερο σημαντικό
παραψυχολογικό γεγονός του 1989. Συνέβη
στις 8.15’ το πρωί της Πέμπτης, 29 Ιουλίου 1989 στο χωριό Χρυσόπετρα της
περιοχής του Κιλκίς και αναστάτωσε όλη τη περιοχή. Ένα σύννεφο ιδιαίτερα λευκό,
που στο σώμα του μέσα στροβιλιζόταν μία τεράστια ανθρώπινη φιγούρα επικάθησε
μ’ένα εκκωφαντικό θόρυβο σε χωματόδρομο στη ΒΔ πλευρά του χωριού, ανάμεσα σε
δύο σπίτια. Το συμβάν ξεκίνησε με μια ισχυρή έκρηξη στην αυλή της κ.
Τριανταφυλλιάς Καλογιάννη, που ξεσήκωσε όλο το χωριό. Αυτόπτης μάρτυρας η
11χρονη Εύη Σωτηροπούλου, εγγονή της κ.
Καλογιάννη, που φοβήθηκε πολύ και έτρεξε τρομοκρατημένη στη γιαγιά της.
Εφημερίδα, Τα Νέα 1/7/1989
Η
μικρή περιέγραψε αργότερα ότι είδε «ένα τεράστιο άσπρο σύννεφο που κατέβηκε»
και όπου μέσα του διακρίνονταν το περίγραμμα ενός υπερφυσικά μεγάλου ανθρώπινης
μορφής όντος, που ξεπερνούσε σε ύψος το σπίτι. Ήταν μεγάλο σαν άνθρωπος, ψηλό
3-4 μέτρα και είχε και χέρια, ενώ έμοιαζε να έχει «διαλυμένα πόδια». Την «προσγείωση» συνόδευε ένας εκκωφαντικός
θόρυβος – κάτι σαν έκρηξη πράγμα που άκουσαν και άλλοι στο χωριό. Σείστηκε το
σπίτι. Η κ. Καλογιάννη βγήκε γρήγορα έξω από τη κουζίνα, όπου βρισκόταν, και
είδε τη μικρή Έφη να τρέχει προς το μέρος της. Το σύννεφο είχε διαλυθεί αλλά
υπήρχαν δύο βαθιά ίχνη από υπερφυσικά ανθρώπινα πέλματα. Τα δύο αποτυπώματα
είχαν διαστάσεις 1.10 μήκος και 60 εκατοστά πλάτος, σε βάθος δυόμισι εκατοστών
μέσα στο έδαφος. Τα απόγευμα της ίδιας ημέρας ήρθε ο πατέρας της μικρής Έφης
και ειδοποίησε την αστυνομία. Από εκείνη την στιγμή άρχισε μια πρωτοφανής
κινητοποίηση της Αστυνομίας και του στρατού. Παράλληλα το νέο διαδόθηκε και οι
κάτοικοι της Χρυσόπετρας και της γύρω περιοχής έτρεξαν να δουν με τα μάτια τους
το τεράστιο αποτύπωμα. Το αποτύπωμα περιφράχτηκε πρόχειρα με τούβλα και
σανίδες, ενώ ανιχνευτές – προπομποί με τσοπανόσκυλα άρχισαν να ερευνούν κατά
ομάδες ολόκληρη την περιοχή. Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι παλιοί άνδρες
των Μ.Ε.Α., μανιώδεις κυνηγοί άρκτων, αγριοχοίρων και άλλων σπάνιων ζώων
ζητούσαν επίμονα από τις Αρχές εκστρατευτικό υλικό, καθώς και πολεμικά όπλα. Η
αστυνομική διεύθυνση της πόλης του Κιλκίς ειδοποίησε με επείγον σήμα τις Αρχές
στη συμπρωτεύουσα, οπότε και αποφασίστηκε ομόφωνα η άμεση αποστολή στην περιοχή
κλιμακίου επιστημόνων από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Επίσης
ενημερώθηκαν αμέσως γνωστοί και άγνωστοι ερευνητές παρόμοιων φαινομένων. Ο
καθηγητής της Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Χαράλαμπος
Σαχσαμάνογλου είπε: «Το σύννεφο και το κρότο μπορούμε επιστημονικά να τα
εξηγήσουμε αλλά μένει και πάλι κάποιο κενό: Τα τεράστια ανθρώπινα ίχνη. Μόνο
ένας ανθρωπολόγος ή παλαιοντολόγος θα μπορούσε να δώσει απάντηση. Οι
ανεμοστρόβιλοι αυτή την εποχή στην περιοχή είναι συνηθισμένο φαινόμενο και η
διάρκεια τους είναι πολύ μικρή. Δεν αποκλείεται να είχαμε κάτι τέτοιο και
μάλιστα δυνατό, ώστε να σηκώσει διάφορα αντικείμενα, προκαλώντας κρότο. Βέβαια,
το ζήτημα είναι ότι αν επρόκειτο για ανεμοστρόβιλο, θα έπρεπε στο πέρασμα του,
έστω το στιγμιαίο, να εξαφάνιζε οποιαδήποτε αποτυπώματα. Αυτά δεν μπορώ να τα
εξηγήσω», κατέληξε προβληματισμένος ο κ. Σαχσαμάνογλου. Τα δύο υπερφυσικά ίχνη
βρίσκονται το ένα κοντά στο άλλο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι στο σημείο
εκείνο στάθηκε κάποιος άνθρωπος με τεράστιες διαστάσεις, για μια μόνο στιγμή
και εξαφανίστηκε. Κανείς όμως δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά.
Εφημερίδα, Τα Νέα, 1/7/1989
«Πρέπει να έρθουν οι αρμόδιοι καθηγητές, οι οποίοι βάσει των
μετρήσεων που θα κάνουν, να μπορούν να πουν με σιγουριά ότι οι διαστάσεις των
αποτυπωμάτων ταιριάζουν απόλυτα με αυτές των ανθρώπινων ποδιών. Με γυμνό μάτι
δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για ανθρώπνα πόδια με φτέρνα,
καμάρα και πέντε δάκτυλα», επισήμανε ο κ. Σαχσαμάνογλου. Στην περιοχή κλήθηκε
για έρευνα και ο καθηγητής Παλαιοντολογίας του Α.Π.Θ. κ. Γεώργιος Κουφός, ο
οποίος ερεύνησε λεπτομερώς και επισταμένως το τερατώδες αποτύπωμα. Μετά από
μελέτη κατέληξε στα εξής: «Κατ’αρχάς το αποτύπωμα αυτό, δεν έχει καμιά απολύτως
σχέση με την παλαιοντολογία, αφού τέτοια ζώα δεν έζησαν ποτέ στην περιοχή. Όσον
αφορά την έκρηξη που ακούστηκε, είναι γνωστό ότι στο διπλανό βουνό, Γκαμήλα,
υπάρχει εν λειτουργία λατομείο και κατά πληροφορίες εκεί κοντά βρίσκεται και
ένα εργοστάσιο κατασκευής εκρηκτικών υλών. Τώρα, όσον αφορά το μυστηριώδες
ίχνος στον αμμουδερό χωματόδρομο, μπορώ να βεβαιώσω ότι αυτό δεν οφείλεται σε
επικάθηση βαρέως αντικειμένου, αφού δεν υπάρχει εκεί γούβα, αλλά απλά υπερύψωση
μιας ύλης που έχει ξεραθεί και που μοιάζει με λάσπη. Κάποιο κάρο μάλλον πέρασε
προηγουμένως και δημιούργησε όλη αυτή την κατάσταση. Νομίζω δηλαδή ότι δεν
πρόκειται για εξωγήινους ή φάρσα, αλλά για τυχαίο συμβάν». Ο νομάρχης Κιλκίς κ.
Πρόιος ήταν πολύ λιτός και επιφυλακτικός. Σύμφωνα με τα όσα προύπτουν, το νέφος
και ο κρότος δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με τα ίχνη. Γιατί αν επρόκειτο για
ανεμοστρόβιλο που δημιούργησε αυτά τα αποτυπώματα, σε καμιά περίπτωση, δεν θα
ήταν δυό ίδια, αλλά ίσως ένα. Ώστόσο δεν αποκλείουμε να είναι και φάρσα». Οι
κάτοικοι της Χρυσόπετρας και των γύρω χωριών που έφτασαν στην περιοχή να δουν
το φαινόμενο είχαν διαφορετική άποψη. Ο μπαρμπα Χρήστος είπε ότι τέτοιο πράγμα
δεν είχε ξαναδεί στη ζωή του και πιστεύει ότι είναι αληθινό, και ότι το
αποτύπωμα είναι η απόδειξη γι’αυτό ένας άλλος ο οποίος δεν ήθελε να αποκαλυφθεί
το όνομα του, είπε ότι ήταν ΑΤΙΑ και ότι τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν κάθε
μέρα. Πιστεύει ότι υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες και ότι τα όντα αυτά κάνουν
την εμφάνιση τους στη Γη. Ο πατέρας όμως της μικρής Έφης, Αλέκος Σωτηρόπουλος
δεν συμφωνούσε με την εκδοχή για ΑΤΙΑ: «Τέτοια πράγματα δεν τα δηλώνει κανείς
εύκολα. Εγώ δεν σκέφτηκα καθόλου ότι ήταν ΑΤΙΑ. Νόμιζα ότι ήταν βολή όλμου από
ασκήσεις του Στρατού», είπε αργότερα. Οι αρχές πάντως δεν μπόρεσαν να δώσουν
απάντηση στο φαινόμενο. Το ίδιο και οι καθηγητές του Α.Π.Θ. όπου μίλησαν για
φυσικό φαινόμενο, αφού δεν υπάρχει επίσημη παραδοχή για την ύπαρξη των ΑΤΙΑ.
Πηγή: Εξωγήινα όντα στην Ελλάδα, Σωκράτης Αικατερινίδης, τόμος Β'
