Γράφει ο Νίκος Αποστολόπουλος
Το Δεκέμβριο του 2017, ήταν η χρονιά που γνώρισα την Ρόζυ Μιχικιάν. Το όνομα της πιθανόν δεν θα σας λέει πολλά, αλλά η συνεισφορά της στην ελληνική ουφολογία είναι πολύ σημαντική. Από εκείνη την ημέρα και μετά έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι, και τις αμέτρητες φορές που έχουμε βρεθεί, και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε για να πιούμε τον καφέ μας και να συζητήσουμε, δεν παραλείπει ποτέ να αναφερθεί στην εποχή που ήταν στενή συνεργάτης και δεξί χέρι στις έρευνες του αείμνηστου Σωκράτη Αικατερινίδη.
Για όσους δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο Σωκράτης Αικατερινίδης, ήταν μία προσωπικότητα που στιγμάτισε τον χώρο της έρευνας των ΑΤΙΑ στην Ελλάδα για σχεδόν πέντε δεκαετίες. (Διαβάστε περισσότερα εδώ Σωκράτης Αικατερινίδης).Την επόμενη χρονιά, το 2018, και μετά από αρκετές συναντήσεις, με κάλεσε εκ νέου στο σπίτι της και ανοίγοντας ένα μπαούλο μου αποκάλυψε δεκάδες μαύρα ντοσιέ, εκατοντάδες δακτυλογραφημένες και χειρόγραφες κόλλες Α4, δεκάδες σπάνια βιβλία και περιοδικά, εκατοντάδες φωτογραφίες ΑΤΙΑ και άρθρα εφημερίδων, και μερικές δεκάδες αναφορές ΑΤΙΑ τα οποία προέρχονταν από το προσωπικό αρχείο του Αικατερινίδη. Όταν έφυγε από την ζωή ο Σωκράτης Αικατερινίδης το 2005, το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου του κατέληξε σε γνωστό ερευνητή, όμως ένα μικρό μέρος που δεν το γνώριζαν πολλοί έμεινε στην Ρόζυ Μιχικιάν. Η έκπληξη μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν μου ανακοίνωσε την απόφαση της, και με την σύμφωνη γνώμη του Μάκη Ποδότα, να μου το παραχωρήσει, να το ταξινομήσω, και να το διαχειριστώ όσο καλύτερα νομίζω προς το συμφέρον της έρευνας. Συνολικά γεμίσαμε περισσότερες από δέκα μεγάλες μαύρες σακούλες σκουπιδιών ώστε να μπορέσω να το μεταφέρω και να ξεκινήσω την ταξινόμηση του. (Το συγκεκριμένο αρχείο, καθώς και αρχείο άλλων «παλαιότερων ερευνητών» και ομάδων που ασχολήθηκαν και ασχολούνται ακόμα με το θέμα των ΑΤΙΑ, θα είναι διαθέσιμο στο κοινό μέχρι το τέλος του χρόνου, σε συγκεκριμένο χώρο στην Αθήνα. Σε ποιο χώρο και πως θα γίνει αυτό, θα ενημερωθείτε μέσα από την σελίδα της Ερ.Ε.Ν.Ζω μετά το φθινόπωρο.)
Το πιο σημαντικό όμως ήταν ένα μικρό ντοσιέ που μου έδωσε να ξεφυλλίσω, όπου μέσα υπήρχαν 14 χειρόγραφες σελίδες με τα τελευταία λόγια ή αν θέλετε συμβουλές, του Σωκράτη Αικατερινίδη, μέσα από το νοσοκομείο Ευαγγελισμός που νοσηλευόταν, λίγες ώρες πριν φύγει από την ζωή.
Ο Αικατερινίδης που δεν είχε οικογένεια, είχε εκφράσει την επιθυμία του να της πει κάποια πράγματα, και να εκμυστηρευτεί κάποια άλλα. Προκειμένου η Ρόζυ να μην χάσει καμία λέξη, αγόρασε ένα δημοσιογραφικό κασετόφωνο και κατέγραψε όλη την συνομιλία τους που έγινε σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες, στον 7ο όροφο του Ευαγγελισμού. Στην πορεία, και υπό το φόβο μην συμβεί κάτι με την κασέτα, πέρασε χειρόγραφα σε χαρτί και τις δύο συνομιλίες.
Παρακάτω ακολουθούν δύο μεγάλα αποσπάσματα. Ο λόγος που αποφασίσαμε μαζί με την Ρόζυ να μην δημοσιεύουμε το σύνολο της συζήτησης, έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε μεγάλος μέρος ο Αικατερινίδης αναφέρεται στην προσωπική του ζωή που δεν έχει καμία σχέση με την έρευνα, αλλά και στην προσωπική ζωή της Ρόζυ Μιχικιάν. Στο πρώτο μέρος που δημοσιεύουμε αναφέρεται στο κομμάτι της έρευνας, και προσπαθεί να εξηγήσει στην Ρόζυ την οποία προόριζε για αντικαταστάτρια του, πως θα πρέπει να λειτουργεί στα πλαίσια μιας σωστής έρευνας, με ποιους κανόνες, πως να αποφύγει παγίδες, και πόσο μεγάλη σημασία πρέπει να δώσει στην αναζήτηση της αλήθειας. Μάλιστα σε ένα σημείο της ομιλίας του νιώθει αισιόδοξος ότι θα βγει από το νοσοκομείο, και μαζί με την Ρόζυ θα ερευνήσουν δύο συγκεκριμένες αναφορές, που δεν είχε προλάβει εξαιτίας της εισαγωγής του στον Ευαγγελισμό. Στο δεύτερο μέρος, που δείχνει την ευαίσθητη πλευρά του Σωκράτη Αικατερινίδη, αναφέρεται στην αγάπη, και στο γυναικείο φύλο που τόσο πολύ αγαπούσε και σεβόταν.
Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω την Ρόζυ Μιχικιάν για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο μου, και για τη τιμή που μου έκανε να μου παραχωρήσει ότι είχε στα χέρια της από το αρχείο του Αικατερινίδη, και το οποίο φυλούσε «ως κόρη οφθαλμού» εδώ και σχεδόν 20 χρόνια!
Συνομιλία με Σωκράτη Αικατερινίδη, 13 Δεκεμβρίου 2005, νοσοκομείο Ευαγγελισμός
«Το σύμπαν είναι δημιουργημένο μέσα σε τέλεια τάξη. Τα πάντα συμβαίνουν ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, στον ενδεδειγμένο τόπο και με τέλεια σειρά. Ακόμα και τα άτομα δεν συγκρούονται το ένα με το άλλο τυχαία. Κάθε σκέψη έχει μια αντιστοιχούσα αντίδραση και τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία ή από σύμπτωση! Ας μην ξεχνάμε, πως αυτό το σύμπαν είναι ένα σύμπαν ελεύθερης βούλησης, κι έτσι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε λάθη και να προκαλούμε πόνο στον εαυτό μας και στους άλλους. Παίρνουμε απαντήσεις απευθείας με προτάσεις, οδηγίες ή διάφορες πληροφορίες. Το «ΕΓΩ» αποτελείται ολοκληρωτικά, από ΦΟΒΟ! Έτσι εάν χάσετε τους φόβους σας, το ΕΓΩ χάνει την ίδια του την υπόσταση.
Όλες οι σκέψεις μας (είτε καλές, είτε κακές). Όταν κάνουμε μια σκέψη, ένα ηλεκτρικό ερέθισμα απελευθερώνεται. Η σκεπτομορφή, δημιουργεί, υλοποιεί και έλκει αυτά που είναι παρόμοια μ΄ εκείνη (την σκέψη). Γι αυτό, το αξίωμα «πρόσεχε τι ζητάς γιατί μπορεί να σου δοθεί», είναι αληθινό. Η σκεπτομορφή, δεν κρίνει εάν αυτό που ζητάς θα μας βοηθήσει ή θα μας πληγώσει. Λέει απλώς «Ναι αφέντη» και μας βοηθά να ζήσουμε ως εμπειρία στον υλικό κόσμο, ότι σκεφτόμαστε. Οι σκέψεις φόβου κάνουν λίγο χρόνο για να υλοποιηθούν σε μορφή. Όταν εμφανιστούν τα προβλήματα, συνήθως έχουμε ξεχάσει την αρχική αρνητική σκέψη που την γέννησε. Σε αντίθεση, οι σκέψεις αγάπης, εκδηλώνονται στο υλικό πεδίο, ακαριαία!
Παρακάτω ο Αικατερινίδης αποκαλεί την Ρόζυ Μιχικιάν, κουμπάρα του, αλλά αυτό έχει χαρακτήρα χαϊδευτικό.
«Κουμπάρα μου, δύσκολο το μονοπάτι που διάλεξες να διαβείς. Το ξέρεις και το ξέρω. Όμως μην ξεχνάς, πως εσύ όπως κι εγώ, είμαστε ταγμένοι να διαδώσουμε την πάσα αλήθεια. Όχι άλλα σκουπίδια. Αρκετά έχει γεμίσει από αυτά ο πλανήτης μας. Κι αυτός, όπως κι εμείς, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, κι εμείς, οι άνθρωποι, μέρα με την μέρα, το μόνο που κάνουμε είναι να τον σκοτώνουμε. Τι κάνουμε γι αυτό; Τι κάνεις γι αυτόν που σε φιλοξένησε και σε φιλοξενεί από την ημέρα που ενσαρκώθηκες σε αυτόν; Αυτό που σου ζητά είναι να τον σέβεσαι και να τον αγαπάς. Διότι είσαι ένα κομμάτι του, άρα και κομμάτι Σύμπαντος. Γίνε κομμάτι για τους εθελοτυφλούντες μπας και ξυπνήσουν. Θέλησες να γίνεις ερευνήτρια, το θέλω κι εγώ, διότι πιστεύω σ΄ εσένα. Διότι βλέπω την ενέργεια που κρύβεις μέσα σου, και το πάθος σου. Και οι γυναίκες κάνουν για αυτό το κομμάτι (της έρευνας), διότι η ψυχή δεν έχει φύλο. Απλά η μορφή αλλάζει. Από την φύση σας είστε πιο ευαίσθητες και πιο συναισθηματικές. Όμως αυτό δεν είναι κακό. Γι αυτό άλλωστε η φύση διάλεξε εσάς να τίκτεται παρά εμάς. Και λόγω αυτής της ευαισθησίας και τρυφερότητας ονομαστήκατε, μητέρες. Πιστεύω ότι η διαίσθηση μου δεν έχει πέσει έξω μ΄ εσένα. Θέλω όμως να προσέξεις ιδιαίτερα κάποιους βασικούς κανόνες που θα σου πω, όπως:
Α. Όταν θα ξεκινάς την οποιαδήποτε έρευνα, το ξεκίνημα αυτό θα πρέπει να είναι με γνώμονα ότι ψάχνεις για αληθινά στοιχεία και μόνο, δηλαδή την αλήθεια. Θα βρεις πολλές πληροφορίες που θα φαίνονται αληθινές, αλλά θα είναι; Άρα κοσκίνισμα. Άνθρωποι εγωκεντρικοί ή ψυχοπαθείς θα σε καλούν για να σου εξιστορήσουν δήθεν θεάσεις ή αρπαγές. Εδώ πρέπει να είσαι πολύ – πολύ προσεχτική, για να μην παραπλανηθείς. Διασταύρωνε πληροφορίες πάντα. Ψάξε, ψάξε, ψάξε…. Εγώ όπως βλέπεις έχω κουραστεί αρκετά λόγω υγείας. Γι αυτό σκέφτομαι να σε ετοιμάσω ν΄ αναλάβεις την θέση μου, εκπαιδεύοντας σε. Έτσι όταν βγω απ΄ εδώ, έχω ήδη δύο συναντήσεις. Μία στο Πόρτο Ράφτη και άλλη μία στα Τρίκαλα. Εσύ οδηγείς και έχεις αυτοκίνητο. Θα με πας, αλλά παράλληλα θα παρακολουθείς την διαδικασία που ακολουθώ, ποιες ερωτήσεις κάνω, και μετά πως τις φιλτράρω.
Β. Μια έρευνα δεν την ξεκινάμε ποτέ μόνοι. Μόνοι συλλέγουμε στοιχεία, προγραμματίζουμε και οργανώνουμε. Αλλά ξεκινάμε ΠΑΝΤΑ μαζί με άλλον. Από 2 έως 4 άτομα, καμιά φορά έως και 6, όχι παραπάνω, διότι: «όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει». Για μια μαρτυρία έρευνας, χρειάζεται κι άλλο άτομο για επιβεβαίωση ευρημάτων, απαραίτητα. Και πρόσεχε το άτομο ή τα άτομα που θα κάνετε έρευνα να ψάχνουν το ίδιο αντικείμενο μ΄ εσένα. Δεν ξεκινάμε για εκδρομή ή διασκέδαση, αλλά για έρευνα. Αυτό είναι βασικό. Στην έρευνα χρειάζεται πάνω απ΄ όλα υπομονή, καθαρό μυαλό, δύναμη, πίστη. Πίστη γι΄ αυτό που ψάχνεις. Διότι αν δεν το πιστεύεις, μην το κυνηγάς, και να είστε πάντα δεμένοι μεταξύ σας. Να λειτουργείτε όσοι κι αν είστε ως μία μονάδα, μία ψυχή. Το ΕΓΩ δεν έχει θέση στην έρευνα.
Γ. Βασικό να είστε πάνω από ένα άτομο, διότι λειτουργεί ως στήριξη βοήθειας, αλλά και σαν δεύτερη μαρτυρία σε κάτι που θα βρεις ή θα δεις.
Δ. Η αλήθεια πάνω στην έρευνα είναι βασική. Όσο κουραστικός και να γίνω, αυτό θα στο θυμίζω συνέχεια. Αυτό όμως θα σε φέρει αντιμέτωπη με άλλους ερευνητές του χώρου μας (που θέλουν να ονομάζονται ερευνητές), για αυτοπροβολή και να βγάλουν χρήματα, συγγράφοντας βιβλία. Πιθανόν μια αλήθεια και δημιουργώντας μετά ένα παραμύθι, το μετατρέπουν μετά σε βιβλίο για να πουλήσουν. Γι αυτούς θα είσαι ένα αγκάθι και θα σε πολεμήσουν, διότι θα τους ανατρέπεις καταστάσεις, άρα, θα τους βλάψεις στις πιθανές πωλήσεις και προβολές. Μην πτοηθείς, στάσου όρθια, και πάλεψε, γιατί έτσι μόνο θα βγεις νικήτρια!
Ε. Η έρευνα χρειάζεται χρήμα. Αυτό καλείσαι να το βάλεις από την τσέπη σου. Άρα πρέπει να είσαι έτοιμη και για αυτό. Δεκανίκια δεν χωρούν. (με χρήματα ή βοήθεια αλλουνού). Γιατί μοιραία θα είσαι υπόχρεη στους βοηθώντας, και θα χάσεις κάτι πολύτιμο, την ελευθερία σου.
Ζ. Επίσης στην έρευνα χρειάζεται και υγειές σώμα. Άρα εξάσκηση. Και κάτι ακόμα, θάρρος και τόλμη. Όχι όμως υπερβολή. Παν μέτρον άριστον!
Η. Η ταπεινότητα και οι χαμηλοί τόνοι είναι απαραίτητοι σε αυτό το κομμάτι. Αν κάτι όμως το γνωρίζεις καλά, μοιράσου το με άλλα άτομα, ίσως νεότερα, που ζητούν να μάθουν, και χρειάζονται βοήθεια. Την γνώση την μοιράζουμε, δεν την κρατάμε για εμάς, διότι δεν είναι κτήμα σου αλλά κτήμα του σύμπαντος, και εσύ εργάτης και υπηρέτης αυτού. Ότι βρεις ανήκει σε όλους που επιθυμούν πραγματικά να μάθουν. Το ΕΓΩ, δεν έχει χώρο σε αυτό!
Ζ. Να σέβεσαι τον πλανήτη που σε φιλοξενεί, και μην τον καταστρέφεις.
Η. Επίσης θα μάθεις να σέβεσαι και να υπακούς, να μοιράζεσαι τα πάντα με τους συνερευνητές /συνεργάτες σου, πάνω σε μια κοινή αποστολή.
Δεν πρέπει να ξεχνάς πως στο βουνό που περπατάς, και εννοώ τον Όλυμπο (η Ρόζυ Μιχικιάν έχει ασχοληθεί εκτενώς με την έρευνα του Ολύμπου), πρέπει να σεβαστείς τους κανόνες του, όπως και κάθε βουνού. Ο Όλυμπος είναι δύσκολος να τον ανέβεις, αλλά και πολύ εύκολο να σε σκοτώσει αν δεν προσέξεις. Το βουνό είναι ενέργεια, είναι οξυγόνο. Λάβε αυτό που σου προσφέρει, και εκτίμησε το. Και σχετικά με τον Όλυμπο πρέπει να σου πω ότι είναι το δεύτερο βουνό στην ευρωπαϊκό χώρο μετά τις Άλπεις που δημιουργήθηκε, και στην αρχική του μορφή, πριν αποκτήσει χλωρίδα, δέχτηκε και δέχεται μέχρι και σήμερα, πολλούς κεραυνούς, κρύβοντας στα σπλάχνα του πολλούς κρυστάλλους (από τους κεραυνούς που δεχόταν), και έτσι έγινε μια τεράστια φυσική μπαταρία συσσώρευσης ενέργειας. Τώρα θα ξέρεις που περπατάς όταν θα τον ανεβαίνεις. Δεν θέλω να σου κάνω τον έξυπνο. Να σε βοηθήσω θέλω. Να σε ενημερώσω και να σε προετοιμάσω γιατί βλέπω πόσο θερμά το έχεις πάρει, και χαίρομαι.
Ο Σωκράτης Αικατερινίδης δεν ήταν μόνο ένας από τους πιο μεθοδικούς και εργατικούς μελετητές του φαινομένου των ΑΤΙΑ, αλλά σύμφωνα με τους ανθρώπους που ήταν κοντά του, ήταν και ένας άνθρωπος σεμνός, χαμηλών τόνων, γλυκύτατος και ευαίσθητος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία του συνομιλία με την συνεργάτη του Ρόζυ Μιχικιάν, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αγάπη, και στο γυναικείο φύλο που αγαπούσε και σεβόταν:
«Μάθετε ν’ αγαπάτε με Συμπαντική Αγάπη, δηλαδή χωρίς πόθο, ζήλεια και κτητικότητα. Αυτά όλα είναι γήινα και λανθασμένα. Η πραγματική Αγάπη είναι Φως, είναι Χαρά. Ξέρει ν’ αγαπά βαθιά και ανιδιοτελώς. Ξέρει να προσφέρει, να υπομένει, και να περιμένει, μα πάνω απ΄όλα να συγχωρεί! Μην φοβάστε την «Συμπαντική Αγάπη». Λίγοι είναι αυτοί που θα σας καταλάβουν και πολλοί θα σας πονέσουν. Να ξέρετε πως αυτοί που θα σας εκτιμήσουν, θα σας αναγνωρίσουν. Όχι από την εξωτερική σας εμφάνιση, δηλαδή την ομορφιά, διότι αυτή έρχεται και παρέρχεται. Αλλά για την ψυχική σας ομορφιά και χαρίσματα. Αυτοί όμως θα είναι λίγοι, ένας έως κανένας. Αυτοί που θα σας ποθήσουν σαν γυναίκες και μόνο, θα΄ ναι πολλοί, αυτοί όμως θα΄ναι και αυτοί που θα σας πληγώσουν. Προσέξτε ποιον θ΄ έχετε απέναντί σας, και τι θα ζητά από εσάς. Είναι βασικό να κοιτάξετε βαθιά μέσα στην ψυχή του. Τι θέλει; Τι νοιώθεις εσύ ότι θέλει; Αν αυτό που ζητά από σένα είναι το υλικό κομμάτι, δηλαδή μόνο σεξουαλική επαφή, φύγετε μακριά του. Έστω κι αν αυτό δεν σας αρέσει ή σας είναι δύσκολο, πρέπει να το τολμήσετε, έστω κι αν αυτό σας πονά. Αν πάλι θέλει το πνεύμα σας, τότε κρατήστε τον. Διότι θα αξίζει. Τότε μόνο αφεθείτε. Αυτό που χάνεται μέσα στο χρόνο, και φθείρεται, είναι η ύλη (σώμα), αυτό όμως που μένει άφθαρτο, είναι το πνεύμα, είναι η γνώση.
Μάθετε ν΄ αγαπάτε μόνο αυτό, να το αναζητάτε σε κάθε σας βήμα και σε κάθε άνθρωπο που θα συναντάτε. Ξέρετε γιατί μένουμε μόνοι όλοι εμείς; (ερευνητές).. Για την αλήθεια. Ακόμα και μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις, τις οποιεσδήποτε ανθρώπινες σχέσεις. Μάθετε πως την Αλήθεια λίγοι ξέρουν να την υπηρετούν, και λίγοι την πιστεύουν. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπάρχουν τόσα πολλά διαζύγια στην εποχή μας; Διότι οι άνθρωποι έμαθαν να κρίνουν με βάση τον έρωτα, δηλαδή το πάθος, δηλαδή μια προσωρινή φούσκα, που σύντομα ξεφουσκώνει διότι είναι γεμάτη με αέρα. Σαν ένα μπαλόνι, που έτσι και το τρυπήσεις, χάνει τον όγκο του (μεταφορικά την ουσία). Ενώ αν έκριναν με τα μάτια της ψυχής, θ΄ αντίκριζαν διαμάντια. Πως ν΄ αντέξουν την λάμψη τους; Ή είναι τυφλοί, ή την φοβούνται. Δεν επιθυμούν αυτό το βάρος που κρύβει μέσα της και λέγετε Αλήθεια! Γι αυτό ζητούν να μείνουν στην «λήθη», έτσι κάνουν λάθη. Στα μάτια της ψυχής δεν υπάρχει χρόνος και χώρος, δεν υπάρχει ηλικία, δεν υπάρχει μορφή, αφού όλα αυτά είπαμε πως είναι φθαρτά. Διότι τα μάτια της ψυχής, βλέπουν μόνο το φως και την λαμπρότητα που αναδύεται μέσα απ΄ αυτήν, και είναι αιώνια. Αναλύστε την λέξη «άνθρωπος». Ξέρετε τι σημαίνει; «Αναθρώσκω». Το θυμούνται άραγε; Όχι. Οι περισσότεροι «Κάτω – θρώσκουν». Άρα τι είναι; Χθόνιοι. Μην γίνεται σαν αυτούς.»
