Όλυμπος, το βουνό των βουνών της Ελλάδος! Η μεγαλοπρέπεια, η
ιστορία, και φυσικά η μυθολογία και οι θρύλοι του, τον επέβαλαν όχι μόνο στη
συνείδηση των Ελλήνων αλλά και όλου του κόσμου. Αντικρίζοντας το βουνό και τις
κορυφές του, αλλά προπαντός ανεβαίνοντας στον Όλυμπο, νιώθεις πως οι θεοί ποτέ
δεν έφυγαν από τα παλάτια τους και ότι κάπου θα τους συναντήσεις. Όπως αναφέρει
ο Jean Richepin, πάνω στον Όλυμπο, ο θεϊκός τεχνίτης Ήφαιστος κατασκεύασε ένα
ανάκτορο για κάθε θεό. Ο Απόλλωνας τους διασκέδαζε με τη λύρα του, και οι
Μούσες τραγουδούσαν τα ωραιότερα τους τραγούδια. Η Ήβη, η κόρη του Δία και της
Ήρας, πρόσφερνε στους κατοίκους του Ολύμπου την Αμβροσία μέσα σε ποτήρια χρυσά,
ενώ από ‘κει ο Δίας έριχνε τους κεραυνούς του δείχνοντας έτσι τη «θεϊκήν του
μήνιν». Κάθε πρωί η Ιώ, «εγκαταλείποντας την κλίνη του ωραίου Τιθωνού»,
ανέβαινε με το άρμα της στον Όλυμπο, «για να φέρει στους θεούς και τους
ανθρώπους το φως».
Σε νεότερη εποχή, όταν προχώρησαν οι θρησκευτικές
αντιλήψεις, οι Έλληνες τοποθέτησαν την έδρα των θεών όχι πάνω στο γήινο βουνό,
αλλά ψηλότερα, στον ουρανό! Αλλά και τότε ανέφεραν την κατοικία των θεών με το
όνομα του Όλυμπου. Να πως περιγράφει ο Οβίδιος τα σχετικά στο επικό ποίημα
«Μεταμορφώσεις»: «Στο ύψος του Εμπυρείου
υπάρχει ένας δρόμος ορατός, όταν ο ουρανός είναι ανέφελος﮲
τον ονομάζουνε Γαλαξία. Απ’ το δρόμο αυτό οι αθάνατοι πηγαίνουνε στο υπέροχο
ανάκτορο, όπου κατοικεί ο κύριος της βροντής. Δεξιά και αριστερά, σε στοές
πάντα ανοικτές, κατοικούν οι πρώτης τάξεις θεοί﮲ εδώ κι εκεί υπάρχουνε θέσεις και για τους δευτερεύοντες
θεούς﮲ στην είσοδο της βασιλικής αυτής κατοικίας, οι θεοί, που με τη
δόξα τους και το κύρος τους ανυψώθηκαν πάνω από τους άλλους, έχουν εγκαταστήσει
την έδρα τους». Σύμφωνα με τον Οβίδιο λοιπόν, η κατοικία των θεών βρίσκετε
στο τέλος ενός δρόμου που ονομάζετε «Γαλαξίας».
Σύμφωνα επίσης και με τον Όμηρο
(ραψωδία ζ' 42 κεφ.): «Την κατοικία των
θεών στον Όλυμπο οι μπόρες δεν την βρέχουνε, δεν την κτυπούν οι άνεμοι, δεν την
πατούν τα χιόνια, (που μπορεί να βρίσκετε μια κατοικία που δεν την βρίσκουν
οι μπόρες, οι βροχές, και τα χιόνια;),
ασύγνεφη κεί πάνω βασιλεύει γαλήνη ατελείωτη, (η ησυχία του διαστήματος;), και ολόλευκη φεγγοβολή την ζώνει (πάντα
λούζεται από το φως του ηλίου﮲ δηλαδή στραμμένη προς
τον ήλιο συνέχεια, μήπως για να παίρνει ενέργεια;), όπου ευχαριστιούνται κάθε μέρα
και διαμένουν οι θεοί . Εκεί πήγε η Αθηνά, αφού συμβούλευσε την κόρη του
Αλκίνοου».
Και εδώ γεννάτε το ερώτημα: Μήπως τελικά ο Όμηρος μέσα από ένα
απλό «κωδικοποιημένο» μήνυμα μας δίνει την πλήρη περιγραφή ενός «διαστημικού σταθμού»
που ίπταται πάνω από τον Όλυμπο;
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο δωρεάν περιοδικό EΤ
(κλικ στην εικόνα)
