Είναι αξιοσημείωτο ότι πριν από την προσγείωση που συνέβη
στις 7/8/02 περίπου στις 3 π.μ υπάρχουν τρεις αναφορές για τη θέαση ενός ΑΤΙΑ
στο Θεσσαλικό κάμπο. Η πρώτη αναφορά προέρχεται από ένα στρατιωτικό του οποίου
τα στοιχεία για ευνόητους λόγους δεν μπορούν να παρατεθούν, ο οποίος μετέβαινε
από το χωριό του όπου έκανε τις διακοπές του στην στρατιωτική μονάδα που υπηρετεί
και παρατήρησε ένα τεράστιο ελλειψοειδές αντικείμενο να ίπταται ψηλά στον ουρανό
αργά και με σταθερή ταχύτητα, γιατί το έβλεπε για μεγάλο χρονικό διάστημα μπροστά
του.
Η επόμενη μαρτυρία που είναι η πιο σημαντική προέρχεται
από τον αγρότη Νίκο Τσούκα ο οποίος όταν μετέβη κατά τις 4 τη νύχτα στο χωράφι
του για να ποτίσει έμεινε άφωνος από το δέος και τον τρόμο που ένιωσε να τον κατακλύζει.
Σε απόσταση περίπου 60 μέτρων
αντίκρισε ένα αντικείμενο που όπως διαπιστώθηκε την επόμενη ημέρα είχε μήκος 10 μέτρα και πλάτος 1 μέτρο και μέσα η έξω από
αυτό το αντικείμενο το οποίο ήταν πολύ φωτεινό, διέκρινε ΄΄μαημουνια΄΄. Είναι αξιοσημείωτο
ότι σε αυτή την περιοχή χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να προσδιορίσουν τα λεπτά
νευρικά και ευκίνητα όντα και αυτή η περιγραφή μας θυμίζει τους γνωστούς γκρίζους.
Όμως μερικά λεπτά μετά το ΑΤΙΑ απογειώθηκε προς άγνωστη
διεύθυνση. Όμως όταν ξημέρωσε με μεγάλη έκπληξη ο κ. Τσούκας είδε ότι το ΑΤΙΑ είχε
αφήσει στο σημείο που προσγειώθηκε την ταυτότητα του, αδιάψευστο στοιχείο της παρουσίας
του που ήταν ένας κύκλος με διάμετρο 10μ. ο οποίος έμοιαζε σαν σαλίγκαρος. Ακόμα
όπως διαπιστώθηκε αργότερα μετά από μετρήσεις στην περιφέρεια του κύκλου ανά δέκα
πόντους υπήρχαν τρύπες βάθους 20 πόντων. Ακόμα τα σπαρτά που ήταν μέσα στον κύκλο
ήταν πολύ πατημένα ενώ στο υπόλοιπο χωράφι ήταν ανέπαφα και σε ευθεία απόσταση τεσσάρων
μέτρων υπήρχε στο χωράφι ένα άνοιγμα βάθους 30 πόντων το οποίο προφανώς δημιουργήθηκε
όταν από αυτό το σημείο αυτά τα όντα πήραν δείγματα των σπαρτών μαζί με χώμα.
Στις μέχρι τώρα γνωστές περιπτώσεις προσγειώσεως ΑΤΙΑ στον ελληνικό χώρο ο κύκλος
ήταν πάντα κλειστός, υπήρχαν μόνο τρεις τρύπες και τα σπαρτά εξαυλώνονταν για αρκετά
χρόνια σε αυτόν το κύκλο ενώ το υπόλοιπο χωράφι ήταν σπαρμένο κανονικά.
πηγή: Φάκελος Ελλάδα, Μ.Ποδότας