Ο «Μαύρος Ιππότης» μέσα από το φακό της θεωρητικής
συνωμοσίας, είναι ένας δορυφόρος εξωγήινης προέλευσης που βρίσκετε σε πολική
τροχιά γύρω από τη γη εδώ και 13.000 χρόνια, και διχάζει τις τελευταίες επτά
δεκαετίες, επιστήμονες, ερευνητές, και συγγραφείς, στο κατά πόσο είναι αλήθεια
ή ψέμα. Η προέλευση του δυσοίωνου ονόματος προέκυψε λόγω της άγνοιας που υπήρξε
για την ακριβή του φύση. Μάλιστα το 1998, το πλήρωμα του διαστημικού λεωφορείου
Endeavour Orbiter φωτογράφισε ένα ασυνήθιστο αντικείμενο σε χαμηλή γήινη
τροχιά, και αυτές οι εικόνες έχουν χαρακτηριστεί από ορισμένους ως η πιο οριστική
απόδειξη ύπαρξης του «Μαύρου Ιππότη». Τις φωτογραφίες δημοσίευσε η ίδια η NASA, αν και λίγο καιρό
αργότερα έσπευσε να τις αποσύρει.
Μπορεί αυτές οι φωτογραφίες να απεικονίζουν πράγματι ένα
εξωγήινο δορυφόρο που παρακολουθεί τον πλανήτη μας; Είναι έτοιμη η κοινωνία να
αποδεχτεί την συγκλονιστική αλήθεια; Είναι εξωγήινη κατασκευή ή μήπως ανθρώπινη;
Κι αν είναι ανθρώπινη, πότε κατασκευάστηκε κι από ποιους; Μήπως πρόκειται απλά
για μια απάτη; Ήταν ο Τέσλα ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε τα χαιρετίσματα του
«Μαύρου Ιππότη» το 1899; Απαντήσεις σε αυτά και πολλά ακόμα θα προσπαθήσουμε να
δώσουμε σε αυτό το άρθρο.
Έρευνα Νίκος
Αποστολόπουλος
Η προέλευση του
θρύλου
Η προέλευση του θρύλου του «Μαύρου Ιππότη», σύμφωνα με
αρκετούς συνωμοσιολόγους, πηγαίνει αρκετά πίσω, και συγκεκριμένα στις
επαναλαμβανόμενες «εξωγήινες» πηγές που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια των
ραδιοφωνικών πειραμάτων του Nikola Tesla.
Αν και ο Tesla δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι άκουσε σήματα από κάποιο αντικείμενο
που βρισκόταν σε πολική τροχιά γύρω από τη Γη, σήμερα υπάρχουν εκείνοι που λένε
ότι άκουσε μια εκπομπή από έναν άγνωστης προέλευσης δορυφόρο.
Ο Tesla πίστευε ότι αν ήταν
δυνατόν να στείλουμε μηνύματα στο διάστημα, θα ήταν και πολύ πιθανόν να λάβουμε
απάντηση, και οι προσπάθειες του δεν άργησαν να φέρουν αποτέλεσμα από τα βουνά
του Κολοράντο που βρισκόταν το εργαστήριο του. Στα 1899, μια σειρά από σήματα
έφτασαν από το διάστημα. Παρουσίαζαν μια κανονική περιοδικότητα και ο Tesla σε
άρθρο του με τίτλο «Μιλώντας με τους πλανήτες», τον Μάρτιο του 1901, αναφέρει: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα αισθήματα που ένιωσα
όταν συνειδητοποίησα ότι είχα ανακαλύψει κάτι ανυπολόγιστης σημασίας για την
ανθρωπότητα. Αισθάνθηκα σαν να
παραβρισκόμουν στη γένεση μια νέας γνώσης ή στην αποκάλυψη μιας μεγάλης
αλήθειας. Οι πρώτες παρατηρήσεις μου με συγκλόνισαν, σαν να ήταν παρών σε αυτές
κάτι το μυστηριώδες, για να μην πω υπερφυσικό. Ήμουν μόνος στο εργαστήριό μου
μέσα στη νύχτα και είχα πολύ έντονα αυτή την αίσθηση. Αλλά εκείνη τη στιγμή, η
ιδέα ότι αυτές οι διαταραχές θα μπορούσαν να ήταν ελεγχόμενα σήματα από ευφυή
όντα δεν μου είχε περάσει ακόμη από το μυαλό. Οι αλλαγές που παρατηρούσα ήταν
περιοδικές και με μια ξεκάθαρη διάταξη, αλλά δεν μπορούσα να εντοπίσω την
προέλευσή τους. Γνώριζα βεβαίως ότι μπορούσαν να δημιουργηθούν τέτοιες
ηλεκτρικές διακυμάνσεις, από τον ήλιο, όπως είναι το Βόρειο Σέλας, και από
γήινα ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα, αλλά ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι οι
συγκεκριμένες δεν προέρχονταν από αυτά τα αίτια. Η φύση των πειραμάτων μου
απέκλειε την πιθανότητα να προέρχονται από ατμοσφαιρικές διαταραχές, όπως
ειπώθηκε βιαστικά από μερικούς. Ήταν λίγο καιρό μετά που έκανα τη σκέψη ότι οι
διακυμάνσεις που είχα παρατηρήσει μπορεί να οφείλονταν σε ευφυή όντα». Πολλοί
πάντως υποστηρίζουν σήμερα, ότι τα σήματα που ανίχνευσε ο Tesla, ίσως να ήταν σήματα που
εκπέμπονται από φυσικά αντικείμενα. Σήμερα γνωρίζουμε μερικές φυσικές εξωγήινες
επαναλαμβανόμενες πηγές όπως τα πάλσαρ, που είναι αστέρια νετρονίων με γρήγορη
περιστροφή, και τα οποία εκπέμπουν ρυθμικό σήμα, ενώ ανακαλύφθηκαν για πρώτη
φορά το 1967.
Γιατί πιστεύεται ότι υπάρχει ο δορυφόρος;
Από τη
δεκαετία του 1930 και μετά, σε όλο τον κόσμο οι αστρονόμοι ανέφεραν περίεργα
ραδιοφωνικά σήματα τα οποία φέρεται να μπορεί να προέρχονταν από τον
"Μαύρο Ιππότη". Το 1953, το υπουργείο Άμυνας των Η.Π.Α. ειπώθηκε ότι
είχε στρατολογήσει τη βοήθεια του αστρονόμου Clyde Tombaugh, ο οποίος είχε
ανακαλύψει τον Πλούτωνα στις 13 Φεβρουαρίου του 1930, ώστε να εντοπίσει αυτό το
παράξενο αντικείμενο. Ωστόσο τα συμπεράσματα του δεν δόθηκαν ποτέ στην
δημοσιότητα. Ο Μαύρος Ιππότης, έκανε για πρώτη φορά πρωτοσέλιδα τρία χρόνια
πριν ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος τεθεί σε τροχιά, δηλαδή σε μια εποχή
διαστημικά παρθένα. Ο πρώτος Σπούτνικ εκτοξεύθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1957, ενώ οι
Αμερικανοί ακολούθησαν με τον Explorer 1 στις 31 Ιανουαριου1958. Το 1954 όμως, τόσο η “The Sun Francisco Examiner” όσο και η “Aviation Week Journal” δημοσίευσαν άρθρα λεπτομερώς από
αυτό που φάνηκε να είναι τεχνητός δορυφόρος σε τροχιά γύρω από την Γη. Αυτό
σοκάρισε πολλούς ανθρώπους, διότι αν και η έννοια των δορυφόρων ήταν γνωστή,
κανείς στον πλανήτη δεν πετούσε ένα δορυφόρο. Αφορμή για την ιδέα του εξωγήινου
δορυφόρου θα δώσει τότε o Donald
Edward Keyhoe, απόστρατος αξιωματικός, απόφοιτος της Ναυτικής Ακαδημίας των
Η.Π.Α., και συγγραφέας πολλών άρθρων για την αεροπλοΐα και την κατασκοπεία, αλλά
και αρκετών διηγημάτων. Στη δεκαετία του 1950 έγινε γνωστός ως ερευνητής των
UFO, υποστηρίζοντας ότι η αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να διεξάγει έρευνα
για το θέμα των UFO και θα πρέπει να απελευθερώσει όλα τα αρχεία. Έγραψε μία
σειρά από βιβλία για τα UFO (το βιβλίο του “Aliens From Space” κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα), και
ένα από τα πράγματα που έγραψε ήταν πως υποτίθεται ότι ένας αριθμός από γνώστες
των στρατιωτικών του είχαν πει, ότι ο στρατός των Η.Π.Α. παρακολουθούσε έναν ή
δύο άγνωστους δορυφόρους υπερβολικά μεγάλου μεγέθους στην τροχιά της Γης, χωρίς
κανείς να ξέρει τι ήταν. Οι σκεπτικιστές υποστήριξαν ότι οι πληροφορίες του
Keyhoe δεν έπρεπε να ληφθούν σοβαρά υπόψη, γιατί στην πραγματικότητα ο Keyhoe προσπάθησε με αυτό τον τρόπο να
διαφημίσει το νέο του βιβλίο για τα UFO.
Το 1954 οι εφημερίδες είχαν γράψει, ότι ένας ή ίσως ακόμα και δύο τεχνητοί δορυφόροι έκαναν το κύκλο της γης εν αγνοία μας επί χιλιάδες χρόνια τώρα.
Ο Γάλλος
συγγραφέας και ερευνητής Ρομπέρ Σαρρού, δημοσίευσε το 1963 το βιβλίο του Η Άγνωστη
Ιστορία των Ανθρώπων πριν από 100.000 Χρόνια. Εκεί, σε ένα μικρό κομμάτι
αναφέρει: «Αμερικανοί, Ρώσοι, Ιταλοί και
ίσως και Γάλλοι αστρονόμοι ξέρουν ότι από τις 26 Νοεμβρίου 1958, δηλαδή έναν
χρόνο μετά τον πρώτο Σπούτνικ, ένας άγνωστος δορυφόρος που εκπέμπει σήματα σε
μία άγνωστη γλώσσα τα οποία "έπιασαν" συχνά στην Ιταλία,
περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Επειδή δεν υπάρχει καμιά ακριβής πληροφορία, ο
δορυφόρος αυτός ονομάστηκε "Μαύρος Ιππότης"». Αυτός ο δορυφόρος δεν
ήταν μόνο αρκετές φορές μεγαλύτερος από οτιδήποτε σε όλα τα διαστημικά
προγράμματα ήταν σε θέση να εκτοξεύουν, αλλά φάνηκε επίσης να ταξιδεύει σε μια
τεχνητή τροχιά, περιβάλλοντας την Γη από πόλο σε πόλο. Αυτό σημαίνει ότι ήταν
ένα αφύσικο αντικείμενο. Οι δορυφόροι πολικής τροχιάς βρίσκονται σε ύψος
750-850 km από τη γη, και περιστρέφονται με μια τροχιά σχεδόν κάθετα στον
Ισημερινό. Οι πολικές τροχιές χρησιμοποιούνται συχνά για τη χαρτογράφηση της
γης, την μετεωρολογία, την παρατήρηση της γης, αλλά και από δορυφόρους
αναγνώρισης. Αυτό έβαζε τον «Μαύρο Ιππότη» στην κατηγορία ενός Παρατηρητικού
Δορυφόρου.
Η εταιρία Grumman Aircraft Corporation επίσης, έδωσε μεγάλη σημασία
σε αυτό το μυστηριώδη «δορυφόρο». Στις 3 Σεπτεμβρίου 1960, μια κάμερα παρακολούθησης
στο εργοστάσιο του Long Island της Grumman Aircraft Corporation έλαβε φωτογραφία
του δορυφόρου Black Knight. Η εταιρία δημιούργησε μια επιτροπή για να μελετήσει
τα δεδομένα που ελήφθησαν από τις παρατηρήσεις που έγιναν, αλλά τίποτα δεν
δημοσιοποιήθηκε.
Το 1963, ο αστροναύτης
Gordon Cooper στην τελευταία του τροχιά, ανέφερε ένα λαμπερό πράσινο
αντικείμενο μπροστά από την κάψουλα του σε απόσταση, που κινούταν προς το
διαστημόπλοιο του. Η NASA πάντως
έδωσε ως επίσημη εξήγηση ότι η παρατήρηση ήταν «μια παραίσθηση που οφείλεται
στο διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπεται κατά την διάρκεια μιας διακοπής
ρεύματος στην κάψουλα». Το 1973, ο
Σκωτσέζος Duncan Lunan, ένας ερασιτέχνης χειριστής ασυρμάτου, λαμβάνοντας στοιχεία
από νορβηγούς ερευνητές, προφανώς μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει μια σειρά
σημάτων που ελήφθησαν από τον δορυφόρο, δημιουργώντας ένα μητρικό πλέγμα από
μητρικές τελείες που ήταν ή λευκές ή μαύρες. Όταν κοίταξε αυτό το πλέγμα,
κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν ένας χάρτης του αστερισμού Epsilon Bootes,
τοποθετημένος σε σημείο όπου θα ήταν πριν από 13.000 χρόνια. Έτσι προέκυψε και
η άποψη ότι ο εξωγήινος δορυφόρος βρίσκεται σε πολική τροχιά γύρω από την Γη,
εδώ και 13.000 χρόνια.
Τα επόμενα
χρόνια ο θρύλος του «Μαύρου Ιππότη» κάπου θα χαθεί, αλλά το 1991 θα
επανέλθει και πάλι στο προσκήνιο όταν αστρονόμοι εντόπισαν ένα εξωγήινο
διαστημικό σκάφος να περιπλανιέται στο διάστημα. Η άποψη δε διατυπώθηκε από
φανατικούς των UFO, αλλά από τον Duncan Steel, ορθολογιστή και σκεπτικιστή
επιστήμονα. Ο Steel ήταν ερευνητής αστρονόμος στο Άγγλο-Αυστραλιανό
παρατηρητήριο, και πρόκειται για μια παγκοσμίου φήμης αυθεντία στον τομέα της
έρευνας κομητών και αστεροειδών καθώς και των πιθανόν κινδύνων που η παρουσία
τους εγκυμονεί για την γη. Λόγω των γνώσεων του σε αυτά τα θέματα συμμετείχε
στην Επιτροπή Ανίχνευσης και στην Επιτροπή Αναχαίτισης που δημιουργήθηκαν από
την NASA με στόχο τον εντοπισμό επικίνδυνων ουράνιων σωμάτων και την αποτροπή
μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης τους με τη γη. Όλα άρχισαν όταν στις 6 Νοεμβρίου
1991, ο αστρονόμος Jim Scotti,
χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Spacewatch στο Kit Peak της Αριζόνα, ανακάλυψε
ένα σώμα που κινείτο στο διάστημα.
Αρχικά όλοι πίστεψαν ότι το σώμα αυτό ήταν
ένας γρήγορα κινούμενος μικρός αστεροειδής που εντοπίστηκε μόλις ένα μήνα πριν
κάνει μια κοντινή διέλευση από τον πλανήτη μας. Πήρε το όνομα 1991VG. Καθώς ο
αστεροειδής πλησίαζε τη Γη, αστρονόμοι που τον παρακολουθούσαν από το European
Southern Observetory διαπίστωσαν ότι παρουσίαζε
έντονες αλλά και γρήγορες αλλαγές στην λαμπρότητα του. Αυτό ήταν πολύ
ασυνήθιστο, καθώς τέτοια συμπεριφορά δεν παρατηρείται σε αστεροειδείς. Επίσης η
μελέτη και η ανάλυση της τροχιάς του έδειξε ότι και αυτή ήταν ασυνήθιστη και
δεν ταίριαζε με την όλη εικόνα περί αστεροειδούς. Το ενδιαφέρον του Steel
κεντρίστηκε από την ασυνήθιστη συμπεριφορά του 1991VG και δημοσίευσε τα πρώτα
αποτελέσματα των ερευνών του και τα συμπεράσματα του σε άρθρο που έφερε το
τίτλο “SETA and 1991VG” στο περιοδικό “The Observatory” (τομ.115, 1995). Η
λαμπρότητα του μήκους εννέα περίπου μέτρων αγνώστου αντικείμενου παρουσίαζε
γρήγορες και έντονες αυξομειώσεις. Το γεγονός αυτό θύμιζε κατά πολύ την
εμφάνιση των τεχνητών δορυφόρων που έχουμε θέσει σε τροχιά γύρω από την Γη και
των οποίων η λαμπρότητα μεταβάλλεται όταν περιστρέφονται.
Με άλλα λόγια μια
τέτοια συμπεριφορά θυμίζει κατά πολύ εκείνη ενός μεταλλικού αντικειμένου που
περιστρέφεται γύρω από κάποιον άξονα του και του οποίου η ισχυρά ανακλαστική
επιφάνεια αντανακλά με ασταθή τρόπο το φως του Ήλιου. Μια τόσο ισχυρή
ανακλαστική μεταλλική επιφάνεια σε συνδυασμό με τέτοια περιστροφική κίνηση δε
συναντάται σε αστεροειδείς και κομήτες, άλλα είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα
τεχνητά κατασκευασμένων σωμάτων. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρχει
αστεροειδής που έχει τόσο ισχυρή ανακλαστική επιφάνεια, η τροχιά του
συγκεκριμένου αντικειμένου συνηγορεί στην υπόθεση ότι ίσως πρόκειται όντως για
τεχνητό αντικείμενο κατασκευασμένο από εξωγήινους. Όπως παρατήρησε ο Steel η
τροχιά του μοιάζει αρκετά με εκείνη της Γης και είναι ηλιοκεντρική. Και όπως
δηλώνει δεν μπορεί να πρόκειται για αντικείμενο κατασκευασμένο από τον άνθρωπο
, διότι απλώς μελετώντας τα στοιχεία διαπίστωσε ότι κανένα αντικείμενο
κατασκευασμένο από τον άνθρωπο δεν τέθηκε και αφέθηκε σε ηλιοκεντρική τροχιά.
Τα αντικείμενα που έχει στείλει ο άνθρωπος στο διάστημα, είτε έχουν οδηγηθεί
έξω από το ηλιακό μας σύστημα, είτε έχουν τεθεί σε τροχιές γύρω από την
ευρύτερη περιοχή της Γης ή άλλων πλανητών.
Με άλλα λόγια, αν πρόκειται για
τεχνητό αντικείμενο, είναι μη ανθρώπινο. Ακόμη αν όντως επρόκειτο για
αστεροειδή τότε, υπολογίστηκε ότι η προγενέστερη της συνάντησης του 1991 τροχιά
του θα πρέπει να τον είχε κάνει ασταθή σε κοντινές στην Γη προσεγγίσεις σε μια
κλίμακα μεγέθους της τάξεως των χιλιετιών. Αυτό σημαίνει ότι αν πρόκειται για
αστεροειδή, τότε θα πρέπει να αφίχθηκε πρόσφατα στην συγκεκριμένη τροχιά,
πράγμα που όπως δηλώνει ο Steel είναι εξαιρετικά απίθανο σύμφωνα με τα
υπάρχοντα αστρονομικά μοντέλα. Όμως οι αναλύσεις και οι μελέτες του Steel τον
οδήγησαν στην διατύπωση κάποιων ερωτημάτων που έκαναν τους συνεργάτες του
κυριολεκτικά να σαστίσουν. Ένα τέτοιο ερώτημα ήταν αν το περίεργο αντικείμενο, όχι
μόνο έχει εξωγήινη κατασκευή, αλλά και μήπως τελικά δεν περιφέρεται τυχαία στο
διάστημα, αλλά κάποιοι το οδηγούν μέσα στο διάστημα. Οδηγήθηκε σε αυτό το
γεγονός διότι σύμφωνα με τις υπάρχουσες στατιστικές, μόλις ένα στα πενήντα
ουράνια σώματα που περνούν τυχαία μέσα στην ακτίνα των 0,022 Αστρονομικών
Μονάδων από την Γη έχουν περίγειο τόσο μικρό που να φτάνει τις 0,0031 Αστρονομικές
Μονάδες (ως Αστρονομική Μονάδα ορίζεται η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο).
Έτσι συνδυάζοντας όλα τα υπάρχοντα δεδομένα πρότεινε ότι είναι αρκετά
πιθανό ο 1991VG να είναι ένα εξωγήινο
διαστημόπλοιο που εκτελεί αποστολή παρακολούθησης της Γης.
Ιταλικό νόμισμα του 1656, που δείχνει αυτό που πολλοί πιστεύουν ότι είναι μία ακριβής αναπαράσταση ενός UFO. Η σύγκριση με τις φωτογραφίες της NASA είναι εντυπωσιακή.
Λίγα χρόνια
αργότερα, το 1998, και κατά την διάρκεια της συναρμολόγησης του Διεθνούς
Διαστημικού Σταθμού από το διαστημικό λεωφορείο Εντέβορ (αποστολή STS 88), οι
αστροναύτες των Η.Π.Α. εντόπισαν ένα μεγάλο άγνωστο αντικείμενο σε τροχιά γύρω
από την Γη, αλλά όχι πολική. Αυτοί πήραν φωτογραφίες του μυστηριώδους
αντικειμένου, και μετά τις δημοσίευσαν στην ιστοσελίδα της NASA. Αυτές οι
εικόνες συχνά χαρακτηρίζονται ως η πιο σαφής απόδειξη αυτού του δορυφόρου. Παρατηρώντας
τις φωτογραφίες του αντικειμένου, φαίνεται πολύ προφανές ότι είναι τεχνητό. Δεν
είναι ένας μετεωρίτης. Δεν είναι ένα κομμάτι βράχου. Είναι «κάτι» που έχει μια
σκοτεινή, προχωρημένη, τεχνολογική εμφάνιση, σχεδόν σαν μερικά από τα αεροσκάφη
τεχνολογίας stealth που έχουμε δημιουργήσει, με ένα είδος λυγισμένης μύτης
μπροστά, περίπου σαν ένα γεράκι. Περιέργως, αξιωματούχοι της NASA γρήγορα
αφαίρεσαν τις φωτογραφίες, και αξίωσαν ότι το αντικείμενο ήταν διαστημικά
απόβλητα, πιθανότατα μια θερμική κουβέρτα, που ακούσια απελευθερώθηκε από τον
διαστημικό σταθμό που είχε αποκολληθεί κατά τη διάρκεια μίας EVA (Δραστηριότητα
εκτός σκάφους).
Πηγές:
Περιοδικό ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ, τεύχος 183, Θεόδωρου Σιαφαρίκα
