Κάθε χρόνο, αυτή την περίοδο, ο αριθμός των UFOλόγων αυξάνει κατακόρυφα. Η
φετινή χρονιά δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Έτσι από τα μέσα του
Οκτώβρη και μετά περιμένουμε μια ιδιαίτερα αυξημένη κίνηση στις αναφορές εμφάνισης
νέων …ΑΤΙΑ στον ουρανό. Δράστης του φαινομένου αυτού, που μας «ταλαιπωρεί»
κάθε χρόνο είναι οι Ωριωνίδες, μια από τις κύριες δηλαδή ετήσιες βροχές
διαττόντων. Τα ΑΤΙΑ των επόμενων ημερών, αυτή τη φορά, δεν θα’ ναι παρά
πεφταστέρια.
Η εμφάνιση των μετεώρων είναι ένα φαινόμενο πανάρχαιο, και δεν
έχει καμία σχέση με τα άστρα. Είναι στην πραγματικότητα μικροσκοπικά σωματίδια
διαστημικής σκόνης, με μέγεθος μικρότερο ενός κόκου άμμου, τα οποία εισέρχονται
στη γήινη ατμόσφαιρα με μεγάλη ταχύτητα (66 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Σε ύψος
100 χιλιομέτρων θερμαίνονται από την τριβή τους με την ατμόσφαιρα,
αναφλέγονται, αφήνοντας πίσω τους μια φωτεινή γραμμή. Οι Ωριωνίδες, προσφέρουν
έως 20 μετέωρα ανά ώρα και το μέγιστό τους θα το παρατηρήσουμε 21 προς 22
Οκτώβρη.
Τα μετέωρα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Ορισμένες όμως περίοδοι
κάθε χρόνο εμφανίζεται ένας μεγάλος αριθμός μετεώρων να ακτινοβολούν από ένα
ορισμένο σημείο του ουρανού. Οι βροχές αυτές των διαττόντων παίρνουν συνήθως το
όνομα του αστερισμού από τον οποίο φαίνονται να πηγάζουν. Έτσι στην περίπτωση της
βροχής διαττόντων των επόμενων ημερών η ονομασία τους είναι Ωριωνίδες, γιατί το
ακτινοβόλο σημείο τους φαίνεται ότι βρίσκεται στον αστερισμό των Ωρίωνα. Η πραγματική
όμως πηγή των Ωριωνίδων είναι ο κομήτης του Χάλεϊ. Ας εξηγήσουμε όμως καλύτερα.
Στο διάβα τους από τον Ήλιο οι διάφοροι κομήτες χάνουν συνεχώς υλικά ή
διαλύονται. Τα υλικά αυτά σχηματίζουν στο διάστημα τα λεγόμενα μετεωρικά σμήνη.
Έτσι όταν η Γη, στην ετήσια τροχιά της γύρω από τον Ήλιο, διασχίσει ένα απ’
αυτά τα σμήνη, έχουμε αποτέλεσμα μια βροχή διαττόντων.
Η ατμόσφαιρα σήμερα μας προστατεύει από αυτούς τους βομβαρδισμούς.
Πριν από δισεκατομμύρια όμως χρόνια το ηλιακό μας σύστημα ήταν διάσπαρτο από
τρισεκατομμύρια μικρά και μεγάλα πλανητοειδή κομμάτια που δημιούργησαν τους περισσότερους
κρατήρες των πλανητών και των δορυφόρων τους, της Σελήνης και της Γης μας. Δεν χρειάζεται
παρά να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στις φωτογραφίες από τη Σελήνη, τον Άρη, τον
Ερμή και τους δορυφόρους των εξωτερικών πλανητών για να κατανοήσουμε την
τεράστια καταστροφική δύναμη των αρχικών εκείνων μετεωριτικών βομβαρδισμών. Ο πιο
καλά διατηρημένος μετεωριτικός κρατήρας στη Γη μας βρίσκεται στην Αριζόνα των
ΗΠΑ. Η διάμετρος του υπερβαίνει τα 1.200 μέρα, ενώ το βάθος του είναι
μεγαλύτερο από 180 μέτρα. Ο μετεωρίτης που σχημάτισε τον κρατήρα αυτό είχε
διάμετρο 15 μέτρων, βάρος 50.000 τόνων, και συγκρούστηκε με τη Γη πριν από
20.000 χρόνια. Τόσο μεγάλοι μετεωρίτες πέφτουν στη Γη μια φορά κάθε 160.000
περίπου χρόνια. Έτσι ο επόμενος παρόμοιος επισκέπτης μας δεν πρόκειται να
φτάσει για 140.000 ακόμη χρόνια. Ίσως και νωρίτερα.
