Το Ιπτάμενο Τριγωνικό Κύμα ΑΤΙΑ του Βελγίου. Πως παρουσιάστηκε από τον ελληνικό τύπο

Πριν από τριάντα  χρόνια, χιλιάδες Βέλγοι πολίτες ανέφεραν μυστηριώδεις «πλατφόρμες» που πετούσαν σιωπηλά πάνω από στέγες. Η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία του Βελγίου ενεπλάκη και συνεργάστηκε πλήρως με πολιτικούς ερευνητές. Μέχρι σήμερα ωστόσο, η προέλευση αυτών των παράξενων αντικειμένων παραμένει άγνωστη. Είναι δύσκολο να μεταφέρουμε τον ενθουσιασμό που προκάλεσε το βελγικό κύμα ΑΤΙΑ αν δεν είχε κάποιος παρακολουθήσει τις ειδήσεις για το φαινόμενο το 1989 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε δεν έλειπαν οι αναφορές ΑΤΙΑ και το ενδιαφέρον για το φαινόμενο ήταν στα ύψη. Οι θεάσεις και οι φωτογραφίες από το Gulf Breeze της Φλόριντα κυριάρχησαν στην αμερικανική σκηνή, οι αναφορές και οι ιστορίες για τα ΑΤΙΑ που κυκλοφόρησαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση έλαβαν τεράστια προσοχή από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, καθώς και το κύμα του Μεξικού το 1991. Έτσι και το βελγικό κύμα φαινόταν να κορυφώνεται την ίδια περίοδο. Οι εκθέσεις από αυτή τη μικρή χώρα, έδρα τόσο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και του ΝΑΤΟ, έλαβαν μια άνευ προηγουμένου κάλυψη, κάνοντας ακόμη και πρωτοσέλιδο στη Wall Street Journal, στις 10 Οκτωβρίου 1990, με μια ιστορία με τίτλο, «Belgium Scientists Seriously Pursue A Triangular UFO .» Υπήρχαν πολλοί λόγοι για το ενδιαφέρον που προκάλεσε το βελγικό κύμα. Το ένα ήταν η ποιότητα των ίδιων των εκθέσεων, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων καταγράφηκε στη γαλλόφωνη περιοχή της Βαλλονίας. Δεν υπήρξαν προσγειώσεις ή ανθρωποειδείς θεάσεις, αλλά πολλές λεπτομερείς θεάσεις, πολλών μαρτύρων, για ιπτάμενα αντικείμενα που κινούνταν αργά και αθόρυβα πάνω από τις στέγες. Τα σχήματα ποικίλλαν, αλλά η επικρατέστερες ήταν οι τριγωνικές ή δέλτα μορφές. Μερικές από τις περιγραφές ήταν τόσο ακριβείς που αποκλείστηκαν οι παραδοσιακές εξηγήσεις για εσφαλμένα προσδιορισμένα φυσικά φαινόμενα ή συμβατικά αεροσκάφη. Αντίθετα, μαχητικά stealth και άλλα μυστικά στρατιωτικά αεροσκάφη των ΗΠΑ έγιναν οι αγαπημένες εξηγήσεις που πρότειναν οι σκεπτικιστές, αλλά αυτές γρήγορα αποκλείστηκαν από τη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία του Βελγίου (RBAF).

Ο Ελληνικός τύπος ασχολήθηκε επανειλημμένα με το κύμα ΑΤΙΑ του Βελγίου

 (Ελεύθερος Τύπος, 11/4/1990) 

Μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα μεγάλου σχήματος κάνουν την εμφάνιση τους στο βελγικό ουρανό τις τελευταίες εβδομάδες, προκαλώντας την κινητοποίηση των αρμόδιων αρχών, που αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν μέχρι και αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας. Τα άγνωστα αντικείμενα έχουν σχήμα τριγωνικό, με ένα μεγάλο άσπρο φως στην κορυφή της κάθε γωνίας τους και ένα κόκκινο φως στο κέντρο τους. Την τελευταία φορά που εντοπίστηκαν τα ιπτάμενα αντικείμενα από τα ραντάρ της βελγικής αεροπορίας, απογειώθηκαν αμέσως δύο πολεμικά F-16 για αναγνώριση. Οι πιλότοι καθοδηγούμενοι από το έδαφος κατάφεραν να πλησιάσουν το άγνωστο αντικείμενο το οποίο όμως απομακρύνθηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Η SOBEPS (βελγική επιτροπή για τη μελέτη των διαστημικών φαινομένων) ιδρύθηκε το 1971 από τους Lucien Clerebaut, Michel Bougard και άλλους, και δημιούργησε μία μικρή αλλά εξαιρετικά αφοσιωμένη ομάδα ερευνητών. Μέχρι το τέλος του κύματος το 1993, η SOBEPS είχε συγκεντρώσει περισσότερες από δύο χιλιάδες αναφορές αυτοπτών μαρτύρων που περιλάμβαναν είκοσι χιλιάδες σελίδες, τετρακόσιες ώρες ηχογραφήσεων, και εξακόσιες πλήρεις έρευνες. Πεντακόσιες σαράντα περιπτώσεις παρέμειναν ανεξήγητες. Η SOBEPS είχε επίσης τη βοήθεια κορυφαίων επιστημόνων, συμπεριλαμβανομένου του Léon Brenig, ενός θεωρητικού της μη γραμμικής δυναμικής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, και του καθηγητή Auguste Meessen, ενός φυσικού από το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Louvain. Σχετικά με τη δουλειά του με τη SOBEPS, ο Δρ Brenig είπε, «εδώ είναι μια ευκαιρία όπου μπορούμε να εφαρμόσουμε την επιστημονική μέθοδο». Ο ίδιος ο Brenig έγινε μάρτυρας του λεγόμενου βελγικού τριγώνου ενώ οδηγούσε στις Αρδέννες στις 18 Μαρτίου 1990. Λόγω οικονομικών δυσκολιών, η SOBEPS διαλύθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2007, αλλά μερικά από τα μέλη της σχημάτισαν μια νέα, μικρότερη οργάνωση που ονομάζεται COBEPS για να διατηρήσει τα αρχεία και το έργο που έγινε για τριάντα έξι χρόνια.

Διαβάστε αποκλειστικά σε εμάς: Η πρώτη φωτογράφιση τριγωνικού ΑΤΙΑ πάνω από την Ελλάδα

Ένα τελευταίο και βασικό στοιχείο για την αξιοπιστία του βελγικού κύματος ΑΤΙΑ ήταν η συμμετοχή και η επικύρωση από τη RBAF (βελγική Πολεμική Αεροπορία), η οποία έδειξε έναν ασυνήθιστο βαθμό διαφάνειας. Καθώς το βελγικό κύμα είχε πάρει «φωτιά», το υπουργείο Άμυνας κατακλύστηκε από ερωτήσεις από το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης. Το καθήκον έπεσε στον αρχηγό των επιχειρήσεων της αεροπορίας, συνταγματάρχη Wilfried De Brouwer, ο οποίος αργότερα προήχθη σε υποστράτηγο και αναπληρωτή αρχηγό του RBAF. Μετά την  απόσυρση του από την υπηρεσία, ο στρατηγός De Brouwer συνέχισε να μιλά για το κύμα του Βελγίου. Ήταν ένας από τους πολλούς διεθνείς αξιωματούχους που μίλησαν στη διάσημη εκδήλωση στο National Press Club (NPC) στην Ουάσιγκτον DC, τον Νοέμβριο του 2007, που διοργανώθηκε από τον σκηνοθέτη James Fox και τη δημοσιογράφο Leslie Kean. «Το βελγικό κύμα ΑΤΙΑ ήταν εξαιρετικό και η αεροπορία δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τη φύση, την προέλευση, και τις προθέσεις των αναφερόμενων φαινομένων», δήλωσε ο De Brouwer στο NPC. Έκανε επίσης μια λεπτομερή παρουσίαση για το κύμα στη MUFON International UFO Symposium στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια, τον Ιούλιο του 2008, και ήταν ένας από τους πέντε στρατηγούς που έγραψε ένα δοκίμιο στο νέο βιβλίο του Leslie Kean, «UFO: Στρατηγοί, πιλότοι και κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνεχίζουν να καταγράφουν».

Ελεύθερος Τύπος, 8 Νοεμβρίου 1990

Μεγάλη αμηχανία έχει προκαλέσει στις αρμόδιες βελγικές αρχές η επανεμφάνιση μετά από επτά μήνες, του μυστηριώδους φωτεινού ιπτάμενου αντικειμένου, το οποίο το βράδυ της περασμένης Δευτέρας διέσχισε το βελγικό ουρανό ενώ έγινε αντιληπτό και σε άλλες χώρες όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Το ιπτάμενο αυτό αντικείμενο είχε τριγωνικό σχήμα, μεγάλο μέγεθος, ένα άσπρο φως σε κάθε γωνιά και ένα πορτοκαλί στη μέση. Οι αεροπορικές αρχές του Βελγίου επιβεβαίωσαν την πτήση του άγνωστου αντικειμένου υποστηρίζοντας  ότι ήταν παρόμοιο με εκείνο που έκανε την εμφάνιση του πολλές φορές τον περασμένο Απρίλιο και είχε καταδιωχθεί, χωρίς αποτέλεσμα από δύο πολεμικά αεροπλάνα F-16. Η Πολεμική Αεροπορία της Γαλλίας παραδέχθηκε με τη σειρά της ότι μια «φωτεινή πηγή» εντοπίστηκε την περασμένη Δευτέρα στην Ορλεάνη. Ανάλογες μαρτυρίες δέχτηκε η γαλλική αστυνομία από διάφορες περιοχές της χώρας. Πιλότος της Air France που βρισκόταν σε πτήση προς την Βαρκελώνη δήλωσε ότι είδε το ιπτάμενο αντικείμενο, το οποίο σίγουρα δεν ήταν δορυφόρος, διότι μέσα σε διάστημα 3-4 λεπτών εισήλθε και εξήλθε  της ατμόσφαιράς τρεις φορές. Την παρουσία του αντικειμένου αυτού επιβεβαίωσαν επίσης και τα πληρώματα τριών αεροσκαφών της ALITALIA. SWISSAIR και LUFTHANSA. Τέλος, ο «μυστηριώδης επισκέπτης» έγινε αντιληπτός και πάνω από το Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία.

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ EUPEN

Αν και ορισμένες θεάσεις αναφέρθηκαν τον Οκτώβριο του 1989, το πρώτο σημαντικό περιστατικό του βελγικού κύματος έλαβε χώρα ένα μήνα αργότερα, στις 29 Νοεμβρίου, γύρω από τη μικρή πόλη Eupen, η οποία βρίσκεται σε μια περιοχή του Βελγίου κοντά στα γερμανικά σύνορα. Αυτή η αρχική υπόθεση έβαλε το λεγόμενο «βελγικό τρίγωνο» στον χάρτη και οδήγησε στην έναρξη της εμπλοκής της RBAF. Υπήρχαν πολλές ημερήσιες όσο και νυχτερινές θεάσεις, αν και οι τελευταίες ήταν μεγαλύτερες και πιο λεπτομερείς. Ο στρατηγός De Brouwer εξήγησε στο δοκίμιό του για το βιβλίο του Leslie Kean, «συνολικά εβδομήντα αναφερόμενες θεάσεις που έγιναν στις 29 Νοεμβρίου ερευνήθηκαν πλήρως και καμία από αυτές τις θεάσεις δεν μπορούσε να εξηγηθεί με τη συμβατική τεχνολογία. Η ομάδα των ερευνητών και εγώ υπολογίζουμε ότι περίπου χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι πρέπει να έχουν δει το φαινόμενο σε περισσότερες από εβδομήντα διαφορετικές τοποθεσίες από διαφορετικές οπτικές γωνίες». Υπήρχαν συνολικά δεκατρείς χωροφύλακες (αστυνομικοί) που είδαν το ΑΤΙΑ από οκτώ διαφορετικές τοποθεσίες γύρω από το Eupen. Ο καθηγητής Meessen συνόψισε την υπόθεση στο βιβλίο του SOBEPS: «Στις 29 Νοεμβρίου 1989, ένα μεγάλο σκάφος με τριγωνικό σχήμα πέταξε πάνω από την πόλη Eupen. Οι χωροφύλακες von Montigny και Nicol το είδαν κοντά στο δρόμο που ενώνει την Aix-la-Chapelle και το Eupen. Ήταν ακίνητο στον αέρα, πάνω από ένα σημείο το οποίο φώτιζε με τρεις ισχυρές δέσμες. Οι δέσμες προέρχονταν από μεγάλες κυκλικές επιφάνειες κοντά στις γωνίες του τριγώνου. Στο κέντρο της σκοτεινής και επίπεδης υποδομής υπήρχε κάποιο είδος «κόκκινου περιστρεφόμενου φάρου». Το αντικείμενο δεν έκανε θόρυβο. Όταν άρχισε να κινείται, οι χωροφύλακες κατευθύνθηκαν προς ένα μικρό δρόμο στην περιοχή πάνω από τον οποίο περίμεναν να πετάξει το αντικείμενο. Αντίθετα, έκανε μισή στροφή και συνέχισε αργά προς την κατεύθυνση του Eupen, ακολουθώντας το δρόμο σε χαμηλό υψόμετρο. Το είδαν διάφοροι μάρτυρες καθώς πετούσε πάνω από σπίτια και κοντά στο Δημαρχείο».

Στη διάλεξή του στο MUFON το 2008, ο στρατηγός De Brouwer παρείχε πρόσθετες λεπτομέρειες σχετικά με αυτήν την παρατήρηση: «Το UAP [Unidentified Aerial Phenomenon] εξέπεμψε επανειλημμένα και ταυτόχρονα δύο δέσμες κόκκινου φωτός με μια μπάλα κόκκινου φωτός στην αιχμή του δόρατος της δέσμης. Στη συνέχεια, οι κόκκινες μπάλες επέστρεψαν στο σκάφος». Υπήρχε επίσης προφανώς ένα δεύτερο τριγωνικό σκάφος, το οποίο έκανε «ένα ελιγμό με κλίση προς τα εμπρός, αποκαλύπτοντας την πάνω πλευρά της ατράκτου», συνέχισε ο De Brouwer. «Είδαν (οι χωροφύλακες) έναν τρούλο με ορθογώνια παράθυρα, φωτισμένο στο εσωτερικό. Στη συνέχεια εξαφανίστηκε στον Βορρά». Δύο ακόμη χωροφύλακες είδαν ένα από τα σκάφη από ένα μοναστήρι εκεί κοντά. «Ο ένας είναι αυτή τη στιγμή ο αρχηγός της αστυνομίας σε εκείνη την περιοχή, φοβόταν σαν διάολος», πρόσθεσε ο De Brouwer.

Το περιστατικό του Eupen ακολούθησαν πολλές άλλες θεάσεις UFO, συμπεριλαμβανομένων αρκετών που αναφέρθηκαν στις 11 Δεκεμβρίου 1989. Ένας από τους μάρτυρες εκείνο το βράδυ ήταν ένας γνωστός του στρατηγού De Brouwer, ο συνταγματάρχης Άντρε Άρμοντ, ένας πολιτικός μηχανικός του Βελγικού Στρατού. Ο συνταγματάρχης Άρμοντ εργαζόταν δίπλα στον στρατηγό Ντε Μπρόουερ και έγραψε μια λεπτομερή έκθεση για το Υπουργείο Άμυνας. Ο συνταγματάρχης Άρμοντ οδηγούσε με τη σύζυγό του γύρω στις 18:45, όταν παρατήρησαν ένα περίεργο αντικείμενο με κόκκινα φώτα που αναβόσβηναν. Σταμάτησαν το αυτοκίνητο και κατέβηκαν για να το δουν καλύτερα. «Ξαφνικά, είδαν έναν τεράστιο προβολέα, περίπου διπλάσιο από το μέγεθος της πανσελήνου, που τους πλησίασε σε απόσταση 100 μέτρων», έγραψε ο De Brouwer, προσθέτοντας ότι «η γυναίκα του συνταγματάρχη φοβήθηκε και ζήτησε να φύγει».  Διάφορα σχήματα αναφέρθηκαν σε όλο το κύμα, συμπεριλαμβανομένων στρογγυλών, ορθογώνιων και πούρων, αλλά τα περισσότερα ήταν τριγωνικά αντικείμενα. Ο στρατηγός De Brouwer σημειώνει ότι οι διαφορές μπορεί να οφείλονται και στις γωνίες θέασης των αυτοπτών μαρτύρων. Ο ερευνητής Marc Valckenaers απαρίθμησε μερικά από τα χαρακτηριστικά των ΑΤΙΑ στον δεύτερο τόμο του SOBEPS σχετικά με το κύμα, όπως: ακανόνιστη μετατόπιση (ζιγκ-ζαγκ, στιγμιαία αλλαγή τροχιάς, κ.λπ.), μετατόπιση που ακολουθεί τα περιγράμματα του εδάφους, μεταβλητές ταχύτητες μετατόπισης (συμπεριλαμβανομένης της πολύ αργής κίνησης), ακινητοποιημένη πτήση (αιώρηση), υπερπτήσεις αστικών και βιομηχανικών κέντρων και ηχητικά εφέ (ασθενές βουητό έως απόλυτη σιωπή).

Μία από τις πιο περίεργες αναφορές προήλθε από δύο εργάτες εργοστασίου από την πόλη Basècles, νοτιοδυτικά των Βρυξελλών, οι οποίοι είδαν μια τεράστια τραπεζοειδή ιπτάμενη πλατφόρμα (330 x 200 πόδια) λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 22ας Απριλίου 1990. Το αντικείμενο κινήθηκε αργά και αθόρυβα, καλύπτοντας ολόκληρη την αυλή του εργοστασίου. Στην έκθεση SOBEPS, οι εργάτες του εργοστασίου περιέγραψαν το ΑΤΙΑ ως «ένα αεροπλανοφόρο αναποδογυρισμένο». Παρά την ποιότητα επιστημονικής φαντασίας αυτής της θεώρησης, μια σχεδόν πανομοιότυπη αναφορά κατατέθηκε σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 15 Μαρτίου 1991, από έναν ηλεκτρονικό μηχανικό στο Auderghem, κοντά στις Βρυξέλλες, ο οποίος ξύπνησε στη μέση της νύχτας όταν «άκουσε έναν ήχο υψηλής συχνότητας σαν σφύριγμα. Κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ένα μεγάλο ορθογώνιο σκάφος σε πολύ χαμηλό υψόμετρο με ακανόνιστες δομές στο κάτω μέρος», έγραψε ο στρατηγός De Brouwer.

ΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ SCRAMBLE F-16

Αν οι θεάσεις πολλών μαρτύρων του Eupen τον Νοέμβριο του 1989 προκάλεσαν το βελγικό κύμα, το περιστατικό αναμέτρησης με μαχητικά αεροσκάφη κατά τη διάρκεια της νύχτας της 30ης Μαρτίου 1990 σηματοδότησε την κορύφωση του δημόσιου ενδιαφέροντος και της παγκόσμιας κάλυψης των μέσων ενημέρωσης. Η βελγική Πολεμική Αεροπορία είχε ανακατέψει τζετ σε δύο προηγούμενες περιπτώσεις χωρίς θετικά αποτελέσματα. Ο αγώνας της 5ης Δεκεμβρίου 1989 ήταν ανεπιτυχής. Όταν το τζετ έφτασε στον ουρανό, το ΑΤΙΑ είχε φύγει. Επιπλέον, η υπόθεση της 16ης Δεκεμβρίου 1989 αποδείχθηκε ψευδής συναγερμός. Οι αρχές γρήγορα διαπίστωσαν ότι ήταν μια προβολή λέιζερ που αντανακλάται από ένα στρώμα σύννεφου. Μετά από αυτά τα δύο φιάσκο, η RBAF εφάρμοσε μια νέα πολιτική, σύμφωνα με την οποία τα αεριωθούμενα αεροπλάνα θα ανακατεύονταν μόνο όταν ανιχνευόταν μια θέαση στο ραντάρ και επιβεβαιωνόταν οπτικά στο έδαφος από την αστυνομία.

Όπως αναφέρεται σε μια προκαταρκτική έκθεση που ετοίμασε ο ταγματάρχης P. Lambrechts της RBAF, με τίτλο «Αναφορά σχετικά με την παρατήρηση των UFO κατά τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαρτίου 1990», το περιστατικό ξεκίνησε στις 10:50 μ.μ. της 30ης Μαρτίου όταν η χωροφυλακή τηλεφώνησε στον «κύριο ελεγκτή του ραντάρ στο Glons» για να αναφέρει «τρία ασυνήθιστα φώτα που σχηματίζουν ένα ισόπλευρο τρίγωνο». Περισσότεροι χωροφύλακες επιβεβαίωσαν τα φώτα. Όταν η εγκατάσταση του ΝΑΤΟ στο Semmerzake εντόπισε έναν άγνωστο στόχο στις 11:49 μ.μ., πάρθηκε η απόφαση να εμπλακούν δύο μαχητικά F-16. Τα τζετ απογειώθηκαν στις 12:05 π.μ. από το Beauvechain, την πλησιέστερη αεροπορική βάση, και πέταξαν για λίγο περισσότερο από μία ώρα. Σύμφωνα με την έκθεση του Ταγματάρχη Lambrechts:

«Τα αεροσκάφη είχαν σύντομες επαφές μέσω ραντάρ σε αρκετές περιπτώσεις, (αλλά οι πιλότοι)…σε καμία στιγμή δεν αποκάλυψαν οπτική επαφή με τα ΑΤΙΑ…κάθε φορά που οι πιλότοι ήταν σε θέση να ασφαλίσουν ένα κλείδωμα σε έναν από τους στόχους για λίγα δευτερόλεπτα, προέκυπτε μια δραστική αλλαγή στη συμπεριφορά των ανιχνευόμενων στόχων… (Κατά το πρώτο κλείδωμα στις 12:13 π.μ.) η ταχύτητά τους άλλαξε σε ελάχιστο χρόνο από 150 σε 970 κόμβους (170 σε 1.100 mph) και από 9.000 σε 5.000 πόδια, επιστρέφοντας στη συνέχεια στα 11.000 πόδια για να αλλάξει ξανά κοντά στο επίπεδο του εδάφους».

Όταν ο συνταγματάρχης De Brouwer έδειξε τις ηλεκτρονικές εικόνες ραντάρ του ΑΤΙΑ που εντόπισε το ενσωματωμένο σύστημα ραντάρ του F-16 σε μια συνέντευξη τύπου στο Υπουργείο Άμυνας με μεγάλη συμμετοχή στις 11 Ιουλίου 1990, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης μπήκαν σε φρενίτιδα. Καταγραφές των ραδιοεπικοινωνιών μεταξύ των πιλότων μαχητικών πιλότων, του Capt. Yves Meelbergs, του υπολοχαγού Rudy Verrijt και του Κέντρου Αναφορών Ελέγχου Glons κοντά στη Λιέγη, κυκλοφόρησαν επίσης και παρείχαν μερικές δραματικές στιγμές. Το Κέντρο Ηλεκτρονικού Πολέμου του Βελγίου (EWC) ανέλαβε τελικά μια λεπτομερή τεχνική ανάλυση των ηλεκτρονικών ταινιών ραντάρ των F-16, που ολοκληρώθηκε από τον συνταγματάρχη Salmon και τον φυσικό M. Gilmard το 1992.

Σε μια τηλεφωνική συνέντευξη του 1995, ο στρατηγός De Brouwer συνόψισε τις σκέψεις του σχετικά με αυτή την περίπλοκη υπόθεση: «Πάντα αναζητούμε πιθανότητες που μπορούν να προκαλέσουν σφάλματα στα συστήματα των ραντάρ. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι υπήρξε ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή, αλλά φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και το ενδεχόμενο να υπήρχαν αντικείμενα στον αέρα. Σε τουλάχιστον μία περίπτωση υπήρξε συσχέτιση μεταξύ των επαφών ενός ραντάρ εδάφους και ενός ραντάρ μαχητικού F-16. Αυτό αποδυναμώνει τη θεωρία ότι όλες οι επαφές ραντάρ προκλήθηκαν από ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές. Αν προσθέσουμε όλες τις πιθανότητες, το ερώτημα είναι ακόμα ανοιχτό, οπότε δεν υπάρχει τελική απάντηση».

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΥ

Λόγω της υψηλής αξιοπιστίας των περισσότερων μαρτύρων στο βελγικό κύμα, και των περιγραφών τους για ένα σιωπηλό, τριγωνικό σκάφος που ήταν τόσο ακριβείς, η προσπάθεια να εξηγήσουν το κύμα με όρους φάρσες, εσφαλμένα φυσικά φαινόμενα ή συμβατικά αεροσκάφη φαινόταν άκαρπη. Ως εκ τούτου, αρκετοί σκεπτικιστές και δημοσιογράφοι επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια να αποδείξουν την υπόθεση των μυστικών αεροσκαφών των ΗΠΑ που πετούσαν πάνω από το Βέλγιο. Προτάθηκε μια σειρά υποψηφίων, από το Airborne Warning and Control System (AWACS) έως τα μυστικά αερόπλοια, από το F-117A stealth μαχητικό έως κάποιο άλλο επαναστατικό μυστικό στρατιωτικό αεροσκάφος των ΗΠΑ, όπως το υποτιθέμενο TR-3A Black Manta. Πρώτον, πρέπει να αναλογιστείτε γιατί οι ΗΠΑ θα πραγματοποιούσαν δοκιμές των πιο απόρρητων αεροσκαφών τους σε μια τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή όπως η Βαλλονία, η οποία δεν είναι μόνο σύμμαχος των ΗΠΑ, αλλά και έδρα της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Γιατί οι Αμερικανοί να κάνουν δοκιμές στην Ευρώπη, χωρίς άδεια και με κίνδυνο να έχουν ένα ατύχημα που θα μπορούσε να δημιουργήσει διπλωματικό επεισόδιο σε παγκόσμια κλίμακα; Αυτό δεν αφορά μόνο το Βέλγιο, αλλά το ΝΑΤΟ, όπου η ίδια η ιδέα του θα μπορούσε να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Οι Guy Coeme και Leo Delcroix, οι δύο Βέλγοι Υπουργοί Άμυνας κατά τη διάρκεια του κύματος, διέψευσαν κατηγορηματικά τη θεωρία ότι τα ΑΤΙΑ ήταν στην πραγματικότητα αμερικανικά αεροσκάφη και στήριξαν την άρνησή τους σε επίσημες έρευνες με την αμερικανική πρεσβεία στις Βρυξέλλες. Σε μια επιστολή του 1993 προς τον Γάλλο ερευνητή Renaud Marhic, ο υπουργός Ντελκρουά έγραψε: «Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί καμία εξήγηση. Η φύση και η προέλευση του φαινομένου παραμένουν άγνωστες. Ωστόσο, μια θεωρία μπορεί να απορριφθεί οπωσδήποτε, καθώς οι βελγικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν λάβει θετικά διαβεβαιώσεις από τις αμερικανικές αρχές ότι δεν υπήρξε ποτέ κανενός είδους αμερικανική εναέρια δοκιμαστική πτήση». Ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο του 1990 από την Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας των ΗΠΑ (DIA) με τίτλο, «Belgium and the UFO Issue», υποστηρίζει τη θέση του Delcroix. Αφού περιέγραφε τα βασικά γεγονότα του κύματος που είχαν συμβεί μέχρι εκείνο το σημείο, ο ανώνυμος αξιωματούχος των ΗΠΑ έγραψε στο τέλος αυτού του σημειώματος: «Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF) επιβεβαίωσε στη Βελγική Αεροπορία και στο Βελγικό Υπουργείο Άμυνας, ότι κανένα αεροσκάφος stealth της USAF δεν επιχειρούσε στην περιοχή των Αρδεννών κατά τις εν λόγω περιόδους. Αυτό κυκλοφόρησε στον βελγικό Τύπο και έγινε ευρεία διάδοση».

Έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια από το κύμα των UFOs στο Βέλγιο και δεν έχουν προσκομιστεί νέα σημαντικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι θεάσεις προκλήθηκαν από μυστικά στρατιωτικά αεροσκάφη. Οι περιπτώσεις που αναφέρθηκαν παραμένουν ανεξήγητες. Φαίνεται βέβαιο ότι κάτι τεράστιο και τεχνολογικά προηγμένο πέταξε πάνω από το βελγικό έδαφος κατά την περίοδο 1989-93. Το γιατί και ποιος ήταν πίσω από αυτό είναι ερωτήματα που μένουν να απαντηθούν.