Γράφει ο Στάθης Γλιάτης
Το Project Montauk, ήταν ένα από τα απόρρητα προγράμματα των
ΗΠΑ, αποτελεί την συνέχεια του Project Rainbow, και έγινε ευρέως γνωστό μετά
την προβολή της επιτυχημένης σειράς Stranger Things των Duffer Brothers. Στην
τηλεοπτική σειρά Stranger Things υπάρχουν ομοιότητες με τη θεωρία συνωμοσίας
γύρω από το "Montauk Project" των ΗΠΑ. Όπως η αναφορά για τα 11
παιδιά γνωστά ως τα αγόρια του Montauk καθώς και η ιστορία της Eleven, του
κοριτσιού που απήχθη, υποβλήθηκε σε πειράματα ελέγχου του νου και απέκτησε υπέρ
φυσικές δυνάμεις. Οι φήμες γύρω από το πρόγραμμα ξεκίνησαν όταν το 1988 βγήκε
ένα φιλμ στην δημοσιότητα. Στο νοτιοανατολικότερο άκρο του Long Island, κοντά
στην Νέα Υόρκη, βρίσκεται το παραθαλάσσιο χωριό Montauk (κοντά στο Brookhaven).
Ήσυχο και αραιοκατοικημένο τον χειμώνα ενώ το καλοκαίρι ο πληθυσμός του αυξάνεται
καθώς γεμίζει από τουρίστες, ψαράδες αλλά και όσους έχουν παραθεριστικές
κατοικίες. Αξιοθέατο της περιοχής είναι ο ιστορικός φάρος, η κατασκευή του
οποίου είχε παραγγελθεί από τον Τζορτζ Ουάσιγκτον. Υπάρχει όμως και μια άλλη
πλευρά του Montauk που δεν είναι ευρέως γνωστή. Σε απόσταση οπτικής επαφής από
τον φάρο βρίσκεται μια εγκαταλειμμένη στρατιωτική βάση. Η αεροπορική βάση Air
Force Montauk είχε χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου
γνωστή και ως Camp Hero. Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο Camp
Hero, τοποθετήθηκαν τέσσερα πυροβόλα των
16 ιντσών για την αντιμετώπιση των πολεμικών πλοίων του Άξονα. Ένας δίσκος
ραντάρ τύπου Semi Automatic Ground
Environment (SAGE) βρίσκεται
τοποθετημένος πάνω σε ένα ψηλό κτίριο στο βάθος της βάσης. Στα στρατιωτικά
αρχεία αναφέρεται ότι το στρατόπεδο Hero παροπλίστηκε και εκκενώθηκε επισήμως
από την Πολεμική Αεροπορία το 1969. To Camp Hero άνοιξε και πάλι. Για τρεις και
πλέον δεκαετίες στις υπόγειες εγκαταστάσεις της βάσης διεξήχθησαν οι έρευνες
του προγράμματος Montauk.
Η βάση έκλεισε στις 31/01/1981 και σφραγίστηκε αλλά
όπως θα δούμε παρακάτω τα πειράματα συνεχίστηκαν. Σύμφωνα με τους Preston
Nichols και Peter Moon, συγγραφείς του βιβλίου «The Montauk Project:
Experiments In Time», το Πρόγραμμα Montauk «ήταν η εξέλιξη και ολοκλήρωση της
έρευνας των φαινομένων που αντιμετώπισε το πολεμικό πλοίο Eldridge το 1943. Η
υπόθεση αυτή είναι γνωστή ως το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», μια σειρά από
πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, και αφορούσαν
την αορατότητα έναντι των ραντάρ αλλά και την οπτική αορατότητα για τα πολεμικά
πλοία. Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι αμερικανικές ένοπλες
δυνάμεις πραγματοποιούσαν έρευνες για να βρεθούν εκείνα τα όπλα που θα έδιναν
το στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των δυνάμεων του Άξονα. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν σε σύσκεψη με αξιωματικούς
της υπηρεσίας ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στο γραφείο του στο
Princeton του New Jersey στις 24 Ιουλίου του 1943 παρουσίασε την θεωρία του
ενοποιημένου πεδίου πάνω στην οποία εργαζόταν και στην οποία βασίστηκε το
Project Rainbow γνωστό ως το Πείραμα της Φιλαδέλφειας. Είχε στόχο να επιτευχθεί
η προστασία των πολεμικών πλοίων των συμμαχικών δυνάμεων αλλά και των εμπορικών
πλοίων που προσπαθούσαν να εφοδιάσουν την Αγγλία καθώς γίνονταν στόχος των
Γερμανικών υποβρύχιων στον Ατλαντικό Ωκεανό. Σε διαφορετική περίπτωση μία
ενδεχόμενη πτώση της Αγγλίας ίσως να οδηγούσε σε διαφορετική έκβαση τον Β'
Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκείνο που επιτεύχθηκε τελικά με το πείραμα της Φιλαδέλφειας
ξεπέρασε κάθε φαντασία. Η τελική φάση του πειράματος διεξάχθηκε τον Αύγουστο
του 1943 πάνω στο πολεμικό πλοίο με το πλήρωμα του το USS Eldridge. Εξαιτίας των τεράστιων ηλεκτρομαγνητικών
πεδίων που αναπτύχθηκαν κατέστη δυνατόν το πλοίο να γίνει προσωρινά αόρατο αλλά
και να μεταφερθεί και σε μεγάλη απόσταση από την βάση του από το Delaware Bay
κοντά στη Φιλαδέλφεια στο Norfolk της Βιρτζίνια. Οι συνέπειες για το πλήρωμα
ήταν τραγικές πολλοί τρελάθηκαν ή εξαφανίστηκαν ενώ κάποιοι επέστρεψαν
ενσωματωμένοι στα ατσάλινα καταστρώματα του πλοίου.
Οι επιστήμονες του
πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ βρέθηκαν μπροστά σε ανεξερεύνητα μονοπάτια που
οδηγούσαν σε μία φυσική που επιδρά στο χωροχρονικό συνεχές και σε άλλες
διαστάσεις. Τα όσα συνέβησαν στην υπόγεια εγκατάσταση του Camp Hero γνωστή και
ως AREA 51 του Βορρά στο Montauk, αποκάλυψε ο Preston Nichols ο οποίος
απολύθηκε από την βάση που εργάζονταν ως ηλεκτρολόγος μηχανικός όταν επανέφερε
στην μνήμη του την τραγική εμπειρία που βίωσε όταν τον είχαν χρησιμοποιήσει σε
μία σειρά πειραμάτων. Τις εμπειρίες του τις κατέγραψε σε μια σειρά βιβλίων. Στα
βιβλία του κάνει λόγο για ανθρώπους – πειραματόζωα, για ταξίδια στο χρόνο,
απόκοσμα πλάσματα, τηλεμεταφορά, τηλεκίνηση, απαγωγές παιδιών, ακόμη και
ψεύτικες προσσεληνώσεις του Apollo. Μάλιστα, όλα αυτά τα συνδέει με το «Πείραμα
της Φιλαδέλφειας» του 1943, κατά το οποίο δημιουργήθηκε μια πύλη χωροχρόνου που
μετέφερε τους ναυτικούς Duncan και Edward Cameron στο Montauk του 1983 και έτσι
συναντήθηκαν με τον ίδιο τον Nichols. Ο Duncan και ο αδελφός του Edward ήταν ναυτικοί στο πλοίο USS Eldridge όταν
διεξήχθη το πείραμα της Φιλαδέλφειας. Εργαζόταν στην αίθουσα ελέγχου που
βρίσκονταν πολλές από τις πειραματικές γεννήτριες που χρησιμοποιήθηκαν για την
τροφοδοσία των πηνίων Tesla που δημιούργησαν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία γύρω από
το πλοίο. Δεδομένου ότι ήταν βαθιά μέσα στο πλοίο, προστατευμένοι από στρώματα
χάλυβα θωράκισης οι Duncan και Edward δεν επηρεάστηκαν σε αντίθεση με το
υπόλοιπο πλήρωμα. Το πείραμα που έλαβε χώρα στις 20 Ιουλίου 1943, είχε ως αποτέλεσμα να κυλίσει προς τα εμπρός
στο ρεύμα του χρόνου και να καταλήξει στη βάση Montauk του 1983. Εκείνη τη
στιγμή το πλοίο έγινε αόρατο για 15 λεπτά. Τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που
δημιουργήθηκαν, προκάλεσαν σε πολλούς από το πλήρωμα ναυτία και
δημιούργησαν ψυχολογικά προβλήματα σε
άλλους.
Στις 12 Αυγούστου έγινε μια δεύτερη δοκιμή, με αντικείμενο την
αορατότητα στα ραντάρ και όχι την οπτική αορατότητα. Σύμφωνα με τους συγγραφείς
του έργου "The Montauk", τρία ΑΤΙΑ είχαν εμφανιστεί πάνω από το πλοίο
έξι ημέρες πριν από τη δοκιμή της 12ης Αυγούστου. Όταν πραγματοποιήθηκε η
δοκιμή, το ένα από τα ΑΤΙΑ το ρούφηξε η χωροχρονική πύλη που είχε δημιουργηθεί
και κατέληξε υπόγεια στη βάση του Montauk. Όταν διεξήχθη η δοκιμή στις 12
Αυγούστου, οι δύο αδελφοί ήταν και πάλι στην αίθουσα ελέγχου. Για μικρό χρονικό
διάστημα (τα πρώτα πέντε λεπτά περίπου) η δοκιμή φαινόταν να λειτουργεί όπως
είχε προγραμματιστεί. Στη συνέχεια, το πλοίο έγινε αόρατο. Οι Duncan και Edward
μπορούσαν να δουν ότι το πείραμα απέτυχε (λόγω των επιπτώσεων στα άλλα μέλη του
πληρώματος). Προσπάθησαν να κλείσουν τις διάφορες γεννήτριες και πομπούς, αλλά
τίποτα δεν φάνηκε να λειτουργεί. Στη συνέχεια αποφάσισαν ότι για την ασφάλεια
τους έπρεπε να εγκαταλείψουν το πλοίο. Πηδώντας από το πλοίο, έπεσαν σε μια
πύλη χωροχρόνου και κατέληξαν στο Montauk το 1983. Βρέθηκαν από τα μέλη του
προγράμματος Montauk , οι δύο αδελφοί μετέβησαν έπειτα σε ένα από τα κτίρια της
βάσης. Εκεί συναντήθηκαν με τον Dr. John Neumann , ο οποίος ήταν πίσω από
πολλές έρευνες του Montauk από το 1943. Τους ενημέρωσε ότι περίμενε να
εμφανιστούν και ότι, έπρεπε να επιστρέψουν στο 1943, να απενεργοποιήσουν τις
γεννήτριες και να ολοκληρώσουν το πείραμα που διεξαγόταν στο Eldridge. Οι
Duncan και Edward συμφώνησαν σε αυτό το σχέδιο. Λίγο πριν το Eldridge
επιστρέψει στην κατάλληλη θέση του στη ροή του χρόνου, ο Duncan μπήκε πίσω στην
χρονοπύλη και επέστρεψε στο Montauk του 1983. Δεν είναι γνωστό γιατί το έπραξε,
αν και λέγεται ότι αυτό ήταν προγραμματισμένο. Άρχισε να γερνάει παρά πολύ
γρήγορα και να αργοπεθαίνει.
Οι επιστήμονες του Montauk άγνωστο πως κατάφεραν να σώσουν
τον Duncan μεταφέροντας το μυαλό του σε ένα νέο σώμα. Αυτό το νέο σώμα
αποκτήθηκε με τη βοήθεια του Duncan Cameron Sr, του πατέρα του Duncan Jr και
του Edward. Χρησιμοποιώντας μια πύλη χωροχρόνου, το προσωπικό του Montauk ήλθε
σε επαφή με τον Duncan Sr. το 1947, ενημερώνοντας τον για την ανάγκη, να σώσουν
τη ζωή του γιου του. Η λύση για τον Duncan Sr. ήταν να έχει έναν άλλο γιο. Το
1951, ο δεύτερος Duncan Cameron Jr. γεννήθηκε. Το 1963, όταν ο Duncan ήταν 12
ετών, οι επιστήμονες του Montauk μετέφεραν το μυαλό του Duncan στο σώμα του παιδιού. Ο Edward
παρέμεινε στο Eldridge συνέχισε τη ναυτική του καριέρα μετέχοντας με μια σειρά
πειραμάτων που ασχολούνταν με οχήματα και συσκευές «ελεύθερης ενέργειας». Σε
κάποιο λιμάνι τον υπέβαλαν σε μεθόδους ελέγχου του νου ώστε να ξεχάσει όλα όσα
είδε και έκανε σε σχέση με το πείραμα της Φιλαδέλφειας. Του δημιούργησαν
παλινδρόμηση στην παιδική του ηλικία, τον έστειλαν να ζήσει στην οικογένεια
Bielek και αντικατέστησε το αγοράκι τους που είχε πεθάνει πρόσφατα. Του έδωσαν
το όνομα Αl Bielek και μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει το αληθινό του παρελθόν,
μέχρι που συνέβησαν κάποια γεγονότα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και
επανήλθαν οι αναμνήσεις του. Αφιερώθηκε στην έρευνα για το πείραμα της
Φιλαδέλφειας,(γνωστό και ως Project Rainbow ) για να αποκαλύψει την αλήθεια. Υποστήριξε
πως μέσα από διάφορες τεχνικές διαλογισμού κατόρθωσε να επαναφέρει τις χαμένες
αναμνήσεις του, υποστήριξε πως εργάζονταν για το πρόγραμμα Montauk της
δεκαετίες 1970 και 80 και οι αναμνήσεις του είχαν χαθεί από το μυαλό του με
τεχνικές ελέγχου του νου έτσι ώστε να κρατηθεί μυστικό το πείραμα. Ο Bielek
υποστήριξε πως κατά την δεκαετία του '40 και πριν το θάνατό του ο Τέσλα είχε ανακαλύψει
πως να τηλεμεταφέρει το πλοίο Eldridge και για την διαδικασία άνοιξε μία
τεράστια χωροχρονική σκουληκότρυπα προς το μέλλον η οποία ρούφηξε το πλοίο.
Υποστηρίζει πώς χειριζόταν το πρόγραμμα "Mind Control" και συμμετείχε
ο ίδιος ως εθελοντής ,ισχυρίζεται ότι ταξίδεψε στον πλανήτη Άρη και σε άλλους
πλανήτες όπως επίσης και στο έτος 6037. Όλα τα παραπάνω αναπτύχθηκαν από τον
Nichols και στο βίντεο με τίτλο "The Montauk Chronicles". Στο βίντεο
γίνεται εκτενής αναφορά για τα πειράματα που έγιναν στις υπόγειες εγκαταστάσεις
της βάσης. Επίσης υποστηρίζει ότι κατά τη διάρκεια του 1970 εργάστηκε με τον
Bielek σε ένα πρόγραμμα με τίτλο η
"Καρέκλα Montauk". Πρόκειται για μία μεταλλική καρέκλα ενισχυμένη με
ηλεκτρομαγνητικά πεδία ώστε να ενισχύονται οι ψυχικές δυνάμεις. Η καρέκλα είχε
κατασκευαστεί από την εταιρεία ITT.
Ένα ακόμη πείραμα στα πλαίσια του
προγράμματος ονομάζονταν "the seeing eye" στο οποίο το άτομο κρατούσε
ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και ο χειριστής μπορούσε να δει όλα όσα έβλεπε το
άτομο με τα μάτια του αλλά και να νιώσει όλα όσα ένιωθε. Τα πειράματα
συνεχίστηκαν και υπάρχουν αναφορές πως επιστρατεύτηκαν μερικά παιδιά ώστε να
περάσουν μια χρονοδίνη προς το άγνωστο, τα παιδιά αυτά δεν τα ξαναείδε ποτέ
κανένας. Τον Αύγουστο του 1983, ο Preston Nichols και οι επιστήμονες του
Project Montauk δημιούργησαν επιτυχώς μια πύλη χωροχρόνου που τους συνέδεσε με
το 1943. Με τη βοήθεια του Duncan Cameron, ο Preston δημιούργησε ένα τριχωτό
τέρας από το υποσυνείδητο του, όταν ο εξοπλισμός που δημιούργησε το ταξίδι στο
χρόνο καταστράφηκε, το τέρας διαλύθηκε σε σκόνη και εξαφανίστηκε. Στις 12
Αυγούστου 1983 το πρόγραμμα τελείωσε και όσοι συμμετείχαν στο πρόγραμμα
υποβλήθηκαν σε μεθόδους για να διαγραφούν οι μνήμες τους. Το 1984, οι αρχές
γέμισαν τις υπόγειες εγκαταστάσεις της βάσης με τσιμέντο. Ο χώρος της βάσης
παραχωρήθηκε στο δήμο της Νέας Υόρκης και
μετατράπηκε σε πάρκο ,παρόλα αυτά υπάρχουν παντού πινακίδες "no
trespassing". Δεν είναι όμως μόνο οι παραπάνω μαρτυρίες γύρω από το
πρόγραμμα. Η επιστήμονας και ερευνήτρια Michelle Guerin στο βιβλίο της "Ερπετοειδείς
και πειράματα στο Montauk - Μία αληθινή ιστορία;" αναφέρει ότι κατά τη
διάρκεια έρευνας της στο Montauk το 1970 έπεσε θύμα απαγωγής και βιασμού από
κάποιο ερπετοειδείς . Αποτέλεσμα του βιασμού ήταν να γεννηθεί ένα μωρό. Υπάρχουν
καταγγελίες ότι τα πειράματα στο Montauk συνεχίζονται. Τα πειράματα
πραγματοποιούνται σε συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ με τη συμμετοχή
εταιρειών με υψηλές κυβερνητικές διασυνδέσεις. Στην εκπομπή του History Channel
Dark Files για το Montauk κάτοικος της περιοχής ανέφερε ότι η κεραία άλλαζε
θέση ανά 12 sec, τα ζώα τρελαίνονταν, οι άνθρωποι υπέφεραν από έντονους
πονοκεφάλους έβλεπαν άσχημα όνειρα επίσης επηρεάζονταν και οι ηλεκτρονικές
συσκευές και ενώ όλα τα παραπάνω γίνονταν την δεκαετία του '80 αναφορές για
"περίεργη" λειτουργία της κεραίας υπάρχουν και για το 2011. Μετά το
Project Rainbow και το Project Montauk εξέλιξη και συνέχεια των πειραμάτων
αποτελούν τα πειράματα που γίνονται στο CERN. Αυτό υποστήριξε σε συνέντευξη της
η συγγραφέας και εκδότρια Alexandra
Bruce καλεσμένη του Daniel Liszt της
ομάδας Dark Journalist.
Πηγές:
hellenicrevenge.blogspot.com
diadrastika.com
mindhac
k.gr
volcanotimes.com
m.apocalypsejohn.com
menshouse.gr
antexeistinalitheia.gr
ggu.gr