Αμπελίτης 31 Δεκεμβρίου 1977 Κύπρος
Πηγή περιοδικό Ιπτάμενοι Δίσκοι, τεύχος 3
Στις 31 Δεκεμβρίου 1977, είδαν ΑΤΙΑ δύο οικογένειες στην ίδια γειτονιά. Το ΑΤΙΑ είδε πρώτος ο 15χρονος Παναγιώτης Φωτίου, μαθητής της Γ’ τάξης του Οικονομικού Λυκείου Πάφου. Όπως αφηγείται ο Παναγιώτης: «Ξεκίνησα από το κέντρο νεότητας που βρίσκεται 300 μέτρα από το σπίτι μου. Πήγαινα περπατώντας στο σπίτι μου. Ήμουν μόνος. Ενώ βρισκόμουν σε απόσταση 30 μέτρων από την πόρτα του σπιτιού μου είδα προς την μεριά της θάλασσας απέναντι μου και λίγο δυτικά προς την περιοχή των Τάφων των Βασιλέων ένα μεγάλο στρογγυλό δίσκο χρώματος ασημί με μια μαύρη ζώνη γύρω του.
Ήταν στον ουρανό ακίνητο και σε απόσταση μισού μιλίου από εμένα. Τρόμαξα. Έτρεξα γρήγορα προς το σπίτι και ανοίγοντας την πόρτα το είπα στον πατέρα, στη μητέρα και την αδερφή μου. Όταν βγήκαμε ο δίσκος ήταν ακόμα στην ίδια θέση, είχε το ίδιο σχήμα αλλά στο κέντρο του ήταν μαύρο σαν ομίχλη και γύρω – γύρω είχε ένα φωτεινό στεφάνι σε χρώμα πορτοκαλί. Ξαφνικά το κάτω μέρος του δίσκου έγινε πιο φωτεινό σαν να άναψε ένα φως και αμέσως μετά τα φωτεινά σημεία έγιναν τρία. Μετά σιγά, σιγά ο δίσκος χάθηκε, έσβησε. Φαινόταν σαν να μίκραινε και να έφευγε προς το βάθος, προς την θάλασσα. Κοίταξα το ρολόι μου, ήταν ακριβώς 6:40μ.μ.. Πάντως ότι είδαμε δεν ήταν ούτε φεγγάρι, ούτε αεροπλάνο. Εκτός από εμάς το είδαν και ο γείτονας μας Βάσος Ιακώβου με την γυναίκα του Μαρούλλα».
Ο πατέρας του Παναγιώτης περιγράφει: Καθόμουν στο σπίτι όταν ξαφνικά άκουσα τον Παναγιώτη να μας φωνάζει να βγούμε έξω για να δούμε ένα ιπτάμενο δίσκο. Έτρεξα με την γυναίκα μου και την κόρη μου. Όταν κοίταξα προς το σημείο που μας έδειξε ο Παναγιώτης προς στιγμή νόμισα ότι ήταν το φεγγάρι. Αλλά αμέσως κατάλαβα ότι δεν ήταν το φεγγάρι. Διότι αυτό το φωτεινό πράγμα ήταν πολύ πιο μεγάλο, ο ορίζοντας ήταν πολύ καθαρός και όπως το βλέπαμε ξαφνικά χάθηκε από τα μάτια μας».
Η σύζυγος του Φωτίου αναφέρει: «Όταν βγήκα έξω τρέχοντας με τον άντρα μου και την κόρη μου και είδα το στρογγυλό πράγμα στον ουρανό που δεν ήταν το φεγγάρι ξαφνιάστηκα και κτύπησα την πόρτα του διπλανού σπιτιού μας, της οικογένειας Βάσου Ιακώβου για να το δουν κι άλλοι εκτός από εμάς. Γιατί μετά δεν θα μας πίστευαν και θα μας έβγαζαν τρελούς. Μαζί με τον Ιακώβου βγήκαν η γυναίκα του, η αδερφή του και η ανιψιά του».
Η κόρη του Φωτίου, Φανούλα, 25 ετών περιγράφει: «Ήταν πολύ πιο μεγάλο, 3-4 φορές μεγαλύτερο από το φεγγάρι και είχε τρία φωτάκια αναμμένα πολύ λαμπερά. Το είδα μαζί με τους άλλους. Δεν ξέρω τι να πω, δεν ξέρω τι είναι».
Ο Ιακώβου, ο γείτονας περιγράφει: «Είμασταν με την γυναίκα μου στο χωλλ του σπιτιού και βλέπαμε τηλεόραση όταν ξαφνικά ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα κι ακούσαμε τη γειτόνισσα μας, την κυρία Κούλα να φωνάζει: «Ελάτε να δείτε, ελάτε να δείτε». Βγήκα με την γυναίκα μου και κοιτάξαμε προς τη μεριά της θάλασσας προς τα εκεί που είναι οι τάφοι των Βασιλέων. Μόλις προλάβαμε και είδαμε αυτό το μεγάλο φωτεινό πράγμα. Από τα μάτια μας χάθηκε ξαφνικά.
