ΑΤΙΑ στους Γαργαλιάνους (10/4/1974)

 

Το βράδυ της 10^ης Απριλίου 1974, άρχισε να γράφεται η ιστορία μιας σημαντικής εμφάνισης ΑΤΙΑ στο νομό της Μεσσηνίας. Για την ακρίβεια, άρχιζε η πρώτη φάση της.

Ήταν μια καθαρή βραδιά, με ξάστερο ουρανό, δίχως φεγγάρι. Ο μάρτυρας Δ.Χ., μαθητής γυμνασίου ετών 16, κάτοικος Γαργαλιάνων, βρισκόταν έξω από το σπίτι του, όταν είδε ένα φως, έντονα κόκκινο, να κινείται στον ουρανό, σε μεγάλο ύψος και με φαινομενικά μικρή ταχύτητα. Το παρακολουθούσε απορημένος, γιατί δεν έμοιαζε με τίποτε που θα μπορούσε να προσδιορίσει. Το μέγεθός του ήταν περίπου όσο και το φαινομενικό μέγεθος της πανσελήνου, πετούσε δε εντελώς αθόρυβα. Σ’ έναν τόσο καθαρό ανοιξιάτικο ουρανό δεν ήταν δύσκολο να καταλάβεις ότι το φωτεινό αυτό «κάτι» δεν είχε καμιά σχέση με τ’ αστέρια ή με τα μετέωρα ή αεροπλάνα, κι έπειτα ήταν κι εκείνο το περίεργο συναίσθημα που τον γέμιζε με δέος και περιέργεια. Το «φως», αφού διέγραψε μια ευθεία τροχιά, χάθηκε στο βάθος πίσω από τα βουνά. Ο μάρτυρας διηγήθηκε με έξαψη το περιστατικό σε φίλους του συμμαθητές, και το επόμενο βράδυ βγήκαν όλοι μαζί (8 άτομα από 16 έως 19 ετών) για μια βόλτα λίγο έξω απ’ το χωριό, έχοντας ίσως επηρεαστεί από την αφήγηση του Δ.Χ.. Βρίσκονταν στην ερημική – εκείνη την ώρα – οδό Λεύκη, κοντά σε ένα λατομείο, όταν άρχισε η δεύτερη και σημαντικότερη φάση του περιστατικού μας. Η ώρα ήταν 10μ.μ. και ψηλά στον ουρανό φάνηκαν ξαφνικά τα ΑΤΙΑ μέσα σ’ ένα μουντό ασπροκίτρινο φως, να διασχίζουν το σπαρμένο με άστρα στερέωμα. Τη στιγμή της εμφάνισης τους σχημάτιζαν μία γωνία 80 μοιρών περίπου με το επίπεδο εδάφους των παρατηρητών (σχήμα 1), πετούσαν δε απ’ το νότο προς την ανατολή εντελώς αθόρυβα και σε ύψος αρκετών εκατοντάδων μέτρων. Ήταν πολλά μαζί, κι όπως αφηγήθηκαν οι μαθητές, έμοιαζαν να έχουν δύο σχήματα: α) σχήμα οβάλ-δισκοειδές και β) σχήμα «σελήνης 2-3 ημερών» (σχήμα 2), δίχως βέβαια να αποκλείεται να είχαν ένα ενιαίο σχήμα και η απόσταση και ο φωτισμός να έδιναν την εντύπωση αυτή. Χαρακτηριστικά άλλωστε είναι, ως προς το
θέμα αυτό, τα λόγια ενός από τους μάρτυρες: «Μάλλον άλλαζαν σχήμα». Η κίνηση τους ήταν σύνθετη: ευθύγραμμη – παλινδρομική. Πετούσαν δηλαδή σε μια σταθερής κατεύθυνσης πορεία, κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις «μπρος – πίσω». Τα ΑΤΙΑ πέρασαν με μεγάλη ταχύτητα πάνω από κάτι κοντινούς λόφους, και πλησιάζοντας τα βουνά, χάθηκαν πίσω από αυτά. (σχήμα 3-4). Το θέαμα που κράτησε περίπου ένα λεπτό, τρομοκράτησε τους μαθητές και αποτέλεσε μάλιστα αντικείμενο συζητήσεων στο σχολείο τους. Από τις σχετικές αναφορές, δεν προκύπτει ότι συνέβησαν ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα στην περιοχή Γαργαλιάνων εκείνη την νύχτα, ή τουλάχιστον δεν έγινε αντιληπτό κάτι τέτοιο.

Πηγή: Περιοδικό ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ – UFO ΤΕΎΧΟΣ 1, σελ. 46 - Αρχείο ΦΑΕΘΩΝ