Ο ραββίνος δόκτωρ Γιόνα Άαρων, δεν ήταν μια συνηθισμένη προσωπικότητα. Τα βιβλία του δεν συναντιόνται στους καταλόγους των μπεστ σέλερς, ούτε ο ίδιος εμφανιζόταν σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συζητήσεις και σόου. Η συνεισφορά του όμως στην έρευνα των ΑΤΙΑ και των εξωγήινων αναγνωρίστηκε από όλους τους ειδικούς του πεδίου αυτού.
Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν οκτώ ετών και έπεσε στα χέρια του ένα χαλδαιικό χειρόγραφο που αναφερόταν πάνω στα φιλοσοφικά και ιστορικά προβλήματα της πολλαπλότητας των κόσμων. Διαπραγματευόταν θέματα, όπως η μεγιστοποίηση των μεγεθών στις αστρονομικές μελέτες, η χρήση των κρυστάλλων ενέργειας, διάφορους τύπους αεροσκαφών, ταξιδιών στους αιθέρες, μεταφορά από ένα χώρο του διαστήματος σε έναν άλλο, ύπαρξη άλλων διαστάσεων, ύπαρξη άλλων πλανητών, άστρων, συστημάτων και γαλαξιών. Σύμφωνα με τον Άαρων, απ όλα τα κοσμολογικά συστήματα της αρχαιότητας, το μόνο που ήταν συνεπές με τις σύγχρονες απόψεις περί σύμπαντος ήταν εκείνο των Χαλδαίων. Υποστήριζε ότι η χαλδαιική τεχνολογία δεν πρέπει να θεωρείται πιο προηγμένη από τη σύγχρονη γιατί είναι κάτι το διαφορετικό. Διέγραψε μια εντελώς άλλη τροχιά. Από τη μια μεριά οι βασικές αρχές των δικών μας φυσικών επιστημών ήταν άγνωστες στους Χαλδαίους και από την άλλη, οι ανακαλύψεις που έκαναν ήταν τέτοιες που ούτε καν τις υποπτεύονται οι επιστήμονές μας.
Ο Άαρων συμφωνούσε με τους Χαλδαίους ότι το Σύμπαν είναι, από μια άποψη, μια σειρά δυνάμεων και εκδηλώσεων που εκπέμπονται συνεχώς από αυτό που ονόμαζαν «Μεγάλο Κέντρο», «Πνευματικό Ήλιο», και ότι πέρα από τη μοναδική αυτή πηγή ενέργειας, υπάρχουν κύματα. Τα κύματα ομαδοποιούνται, και τότε έχεις όλα τα είδη των κυμάτων, εκδηλώσεων, δυνάμεων και ενεργειακών πεδίων, που δέχονται αλληλεπιδράσεις και που μερικές φορές είναι ανταγωνιστικά το ένα προς το άλλο. Αν θέλεις να κινηθείς μέσω μιας ορισμένης «ομάδας» δυνάμεων, χρησιμοποιείς την αντίδραση μιας άλλης ομάδας δυνάμεων, έτσι ώστε να δημιουργείς στο σκάφος σου ένα συγκεκριμένο είδος δονήσεων που είναι «συμπαθητικό» με τα αρνητικά φορτισμένα δυναμικά πεδία – και ξαφνικά κινείσαι. Με το ίδιο σκεπτικό, οι απόψεις τους περί χρόνου και χώρου βρίσκονται ακόμα και σήμερα στα όρια της επιστημονικής μας φιλοσοφίας. Για τους Χαλδαίους, κάθε γεγονός και κάθε χώρος στο Σύμπαν είναι «ταυτόχρονο» και αν συμβαίνει αυτό στην επιστημονική σου φιλοσοφία, τότε γίνεται αρκετά εύκολο το τεχνικό πρόβλημα της μετακίνησης ανάμεσα σε δύο σημεία. Μετακίνηση ανάμεσα σε δύο σημεία, όχι με την απόλυτη ελευθερία κίνησης στο διάστημα, αλλά την απόλυτη ελευθερία κίνησης στο χρόνο. Μια πλήρη λοιπόν κατάκτηση των δυνάμεων της ύλης.
Οι Χαλδαίοι θεωρούσαν το όλο σύμπαν σαν μια ταυτόχρονη «τωρινότητα» κι επομένως δεν σκέπτονταν με όρους, όπως πόση ενέργεια πρέπει να καταναλώσεις για να μετακινηθείς από το ένα μέρος στο άλλο, γιατί αρνούνταν να αναγνωρίσουν την έννοια της οποιασδήποτε απόστασης. Ο Άαρων υποστήριζε ότι οι Χαλδαίοι έκαναν τις ανακαλύψεις τους στη βάση μιας απόλυτης εμπιστοσύνης στην ικανότητά τους να ελέγχουν τον χώρο και τον χρόνο. Ποτέ δεν αμφισβήτησαν την ικανότητα αυτή, ενώ οι σύγχρονοι μας μιλούν για κάτι τέτοιο μόνο όταν υπάρχει η ανάγκη να θεωρηθεί σαν ένα τελευταίο καταφύγιο.
Ο Άαρων υποστήριζε ότι οι Χαλδαίοι είχαν επαφή με άλλες ράτσες όντων αλλά δεν ξέρουμε τι συνέβη πρώτο. Δεν ξέρουμε αν οι επαφές αυτές οδήγησαν στις επιστημονικές παρατηρήσεις που κατέγραψαν ή αν ήταν η κατάκτηση του χώρου και του χρόνου αυτό που τους έδωσε την ευκαιρία να επισκεφτούν άλλα όντα.
Τι συνέβη λοιπόν σε αυτόν τον πολιτισμό; Ο Άαρων έγραψε ότι: «Οι Χαλδαίοι έκαναν το λάθος να γίνουν τόσο «σοφιστικέ» και τόσο υπερόπτες, ώστε εξαρτιόνταν από διάφορα υποδουλωμένα έθνη για τα ζητήματα τροφής και νερού, και από τη μια μεριά ο εφοδιασμός τους σε τροφές σταμάτησε εξαιτίας μίας ξηρασίας, από την άλλη δε το αρδευτικό σύστημα που είχαν κατασκευάσει – ίσως το μεγαλύτερο στον κόσμο – καταστράφηκε εξαιτίας μιας εισβολής. Άλλωστε έχουμε δει στην σύγχρονη ιστορία ότι η τεχνολογική ανωτερότητα δεν δίνει πάντοτε και μια στρατιωτική υπεροχή. Οι Χαλδαίοι ξέχασαν πως να πολεμούν, ξέχασαν πως να αμύνονται για τη γη τους, δεν ασχολούνταν με τέτοια πρακτικά ζητήματα και στο τέλος αυτό ακριβώς ήταν που τους αφάνισε».
Σε συνέντευξη του το 1979, υποστήριζε ότι τα Χαλδαιικά αρχεία είναι πολύ σαφή. Ένας σημαντικός αριθμός των επιστημονικών τους επιτευγμάτων υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο. Χαλδαιικές μπαταρίες, τηλεσκόπια και διάφορα επιμέρους στοιχεία, που μοιάζουν πράγματι με τέτοια στοιχεία που αναφέρονται σε πραγματείες σχετικές με αρχαία αεροσκάφη. Ο Άαρων μελέτησε επίσης αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα και ιδιαίτερα το «Βιβλίο των Νεκρών» για το οποίο πίστευε ότι έχει πολλές θαυμάσιες αναφορές σε ταξίδια στον αέρα κι ακόμα ορισμένα ταξίδια που μπορεί να ταιριάζουν με τα διαστημικά. Του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το κεφάλαιο που αναφέρεται σε ένα πλοίο που πρόκειται να μεταφέρει μια ψυχή σε έναν κόσμο που βρίσκεται πέρα από τον Ήλιο, και περιέχει τις προετοιμασίες που πρέπει να κάνει κανείς για να επιβιώσει σ΄ αυτό το ταξίδι.
Ο Άαρων μεγάλωσε με την παράδοση η οποία δεν θεωρεί σαν μυθολογικά τα βιβλία που έχουν επιζήσει από τους αρχαίους χρόνους. Αντίθετα, τα έπαιρνε πολύ στα σοβαρά και έκανε ότι μπορεί για να κατανοήσει το περιεχόμενο τους με όρους της αλήθειας. Όπως έγραφε ο ίδιος: «Θυμηθείτε ότι το Βιβλίο των Νεκρών, όπως το έχουμε τώρα, είναι τα μικρότερα τμήματα από μια σειρά κειμένων που μας έχουν έρθει από μία πανάρχαια βιβλιοθήκη τεχνικών περιγραφών για το πως να προετοιμάζεται το σώμα. Ο σκοπός ήταν κάτι παρόμοιο με την έννοια της Κρυογονικής που έχουμε και αποτελούσε ένα είδος διαδικασίας συντήρησης – διατήρησης. Η μόνη δυσκολία που είχαν ήταν να καταφέρουν την καρφιά να ξαναρχίσει να λειτουργεί στο τέλος του ταξιδιού. Και αυτό έγινε μια ειδικότητα μέσα στην ειδικότητα, πως να προφυλάσσεις δηλαδή την καρδιά, γιατί, προφανώς, υπήρχε μεγάλη έλλειψη οργάνων κι αν δεν έπαιρνες τα μέτρα σου, ίσως να σου έκλεβαν την καρδιά και να την χρησιμοποιούσαν για να επιμηκύνουν τη ζωή κάποιου πλούσιου της εποχής σου. Έτσι έπρεπε να προφυλάσσεις την καρδιά σου, να φτιάξεις το δικό σου σκάφος από ξύλο και να κάνεις τις αναγκαίες προετοιμασίες. Ύστερα κατά διάφορα διαστήματα, που δεν ήταν και τόσο συχνά, θα μπορούσες να επιβιβαστείς σ ‘αυτό και, μέσω μιας σειράς κυμάτων που κατευθύνονταν στη Γη από ένα μακρινό πλανήτη, θα μπορούσες να μεταφερθείς κάπου αλλού με μεγάλη ταχύτητα ή ίσως και στιγμιαία».
Οι πρωτοπόροι, όπως ο ραβίνος δρ. Άαρων, παρέμειναν άγνωστοι. Δεν δόθηκε μεγάλη προσοχή στα συγγράμματα του ή στα συγγράμματα άλλων που τον συνέδραμαν στην εκπληκτική εκείνη νέα ερμηνεία των αρχαίων κειμένων. Ύστερα από δεκαπέντε χρόνια από τότε, ένας ξενοδοχοϋπάλληλος, ονόματι Έριχ φον Νταίνικεν, έφερε στο πλατύ κοινό το θέμα αυτό με μια σειρά από βιβλία μπεστ σέλλερς, για τον οποίο ο Άαρων έλεγε πως «όταν διαβάζεται βιβλία κακοπληροφορημένων ατόμων, δεν πρέπει να εκπλήσσεστε αν δεν αποκτάτε καινούργιες πληροφορίες». Το μότο της ζωής του ήταν ότι «δεν νομίζω ότι μπορεί να προσβλέπει κανείς σε οποιαδήποτε πρόοδο προτού να ανδρωθεί μια νέα γενιά θεωρητικών που δεν θα έχει προσβληθεί από προκαταλήψεις και από τις προϋποθέσεις της κλασικής φυσικής».
