Θεοί από τα άστρα;

Όντα του ουρανού, φτερωτά άρματα και πλάσματα μισά άνθρωποι και μισά ζώα αναφέρονται στους μύθους κι απεικονίζονται στις παραδοσιακές ζωγραφιές. Μια φανταστική ποικιλία που μερικοί την θεωρούν απόδειξη των εξωγήινων επισκέψεων.

Σύμφωνα με την Γένεση, το ανθρώπινο είδος έλκει την καταγωγή του από τους πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα. Ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα δέχονται αυτή την ιστορία κυριολεκτικά και το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους βιβλικούς μύθους. Τα βιβλικά όμως κείμενα αναφέρουν μια παράξενη δικαιολογία που συνήθως περνάει απαρατήρητη. Η Γένεση αναφέρει χαρακτηριστικά πως μια δεύτερη φυλή προστέθηκε στην ανθρώπινη δεξαμενή γονιδίων – μια φυλή που δεν προερχόταν απ’ αυτό τον κόσμο, αλλά από μια «ουράνια πηγή». Ακριβώς πριν τον κατακλυσμό, στο κεφάλαιο 6 της Γένεσης διαβάζουμε: «Όταν το ανθρώπινο γένος άρχισε να αυξάνεται και να πληθύνεται και να κατακυριεύει τη Γη, γεννήθηκαν οι θυγατέρες των ανθρώπων˙ οι γιοί του Θεού είδαν ότι οι κόρες των ανθρώπων ήταν όμορφες˙ έτσι πήραν για τον εαυτό τους τις γυναίκες που προτίμησαν… Εκείνες τις μέρες, όταν οι γιοί του Θεού είχαν σμίξει με τις θυγατέρες των ανθρώπων κι έκαναν μαζί τους παιδιά, οι Νεφιλείμ (οι εκ πεσόντες άγγελοι) βρίσκονταν στη Γη. Ήταν οι ήρωες των γηραιών, ένδοξων αντρών». Αυτοί οι βιβλικοί στίχοι διαφέρουν από την υπόλοιποι αφήγηση της Δημιουργίας κι έχουν προκαλέσει πολλά ερωτηματικά σε θεολόγους και μεταφραστές. Ποιοι ήταν αυτοί οι θεοί;

Το επεισόδιο με τους «γιους του Θεού» μοιάζει σαν ένα κομμάτι απολιθωμένου παγανισμού που ξέφυγε απ’ τους προσεκτικούς αντιγραφείς της Βίβλου. Θα μπορούσε άνετα να σιγοκαίει σαν μονωμένο περιστατικό, σαν ένα πρόβλημα της εβραϊκής γλώσσας. Όμως το ίδιο παράξενο πιστεύω σε μια παρελθούσα περίοδο όπου «ουράνια όντα» κατέρχονται για να πάρουν συζύγους απ’ την ανθρώπινη  φυλή, εκτός των ασαφών βιβλικών κειμένων, συναντιέται και στους πασίγνωστους ελληνικούς μύθους αναφορικά με τους Ολύμπιους θεούς και τους έρωτες τους. Κατά τους κλασικούς χρόνους κάθε ευγενής Έλληνας άξιος του ονόματος του μνημόνευε την καταγωγή του μέσω των ηρώων και των ημίθεων με τον έναν ή τον άλλο Ολύμπιο θεό. Σχέσεις θνητών με όντα από έναν άλλο κόσμο αναφέρονται επίσης συχνά στις λαϊκές παραδόσεις των Ινδιάνων του Καναδά. Οι ινδιάνοι Τόμσον της Βρετανικής Κολούμπια αφηγούνται το πως «οι άνθρωποι από τον ουρανό» έκλεψαν κάποτε μια παντρεμένη γυναίκα. Ντροπιασμένα τα πλάσματα της γης άρχισαν ένα μάταιο πόλεμο κατά των ισχυρών «ανθρώπων από τον ουρανό». Για να φτάσουν στον ουρανό οι «γήινοι άνθρωποι» έχτισαν ένα εύθραυστο οικοδόμημα που κατέρρευσε σε μια επίθεση των «ουράνιων ανθρώπων». Τότε ήταν που πολλά είδη ζώων εξαλείφτηκαν.

Η εκδοχή των Ινδιάνων Κινάλτ υποστηρίζει πως οι εισβολείς προέρχονταν από την «ουράνια χώρα, εκεί που είναι τ’ άστρα». Η απαγωγή δύο παρθένων προκάλεσε τη σύγκρουση και την καταστροφή για τους γήινους. Όμως άτι τέτοιες ενώσεις δεν τελειώνουν πάντα τραγικά. Οι Μαορί αποδίδουν έμμεσα τον πολιτισμό τους σε μια απαγορευμένη αγάπη ανάμεσα στην κόρη ενός αρχηγού και στον πρίγκιπα της «ουράνιας χώρας». Ο εισβολέας συνελήφθη αρχικά απ’ τον αρχηγό των Μαορί που τον δέχτηκε έπειτα σαν γαμπρό του. Σε μια αντιπροσωπεία των Μαορί επιτράπηκε να επισκεφτεί την ουράνια χώρα κι εκεί ανώτερα όντα τους δίδαξαν πολύτιμες τέχνες. Παρόμοιοι μύθοι σχετικά με τους καιρούς κατά τους οποίους αναπτύχθηκαν στενοί δεσμοί ανάμεσα στα ουράνια όντα και στο ανθρώπινο γένος υπάρχουν σε πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς. Οι Ινδιάνοι Ματσιγκέγκα του Περού διηγούνται διάφορες ιστορίες για «ανθρώπους απ’ τον ουρανό που ήρθαν στη γη από ένα αστραφτερό δρόμο». Γιαπωνέζικοι μύθοι μιλούν για μια γέφυρα ανάμεσα στη Γη και στον ουρανό που επέτρεπε στους θεούς να κάνουν συχνές  επισκέψεις. 

Πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους παράξενους μύθους που καμια φορά υπερβάλλουν αναφορικά με τις σχέσεις ανθρωπίνων και «ουράνιων» όντων; Η ορθόδοξη ανθρωπολογία δεν δίνει καμιά ερμηνεία στις ιστορίες όπου ο δεσμός μ’ αυτά που ονομάζουμε σήμερα «παραφυσικά» φαινόμενα είναι αυταπόδεικτος. Ορισμένες αφηγήσεις θυμίζουν σύγχρονες αναφορές απαγωγής από ΑΤΙΑ. Και πρέπει να σημειωθεί ότι ένα ποσοστό των δήθεν επαφών με ΑΤΙΑ περιλαμβάνει κάποιο τύπο σεξουαλικής επαφής με τους εξωγήινους – που ηχεί τόσο παράξενα όσο κι οι υποτιθέμενοι γάμοι ανάμεσα σε «θεούς» και τις θυγατέρες των ανθρώπων στους παλιούς μύθους. Μήπως έχουμε να κάνουμε με κάποια ιδιότητα της ανθρώπινης ψυχής που κάνει ανθρώπους διαφορετικών πολιτιστικών πλαισίων να πλέξουν παρόμοιες φαντασιώσεις με επίκεντρο όντα ανώτερης νοημοσύνης απ’ τον άνθρωπο; Ή μήπως οι μύθοι αυτοί είναι απομεινάρια κάποιας ιστορικής επαφής του ανθρώπου με εξωγήινα όντα; Αν και κάτι τέτοιο γίνεται δύσκολα αποδεκτό, ένας αριθμός θεωρητικών ασπάζεται αυτή την υπόθεση  με ένα σκεπτικό που είναι εξίσου δύσκολο να απορριφθεί.