Τα ανθρώπινα πλάσματα υφίστανται τους περιορισμούς που τους
επιβάλλουν ο φυσικός εξωτερικός κόσμος, οι ίδιες οι σωματικές τους ικανότητες
και οι γήινοι νόμοι του χώρου και του χρόνου. Είναι επομένως κατανοητή η
πεποίθηση ότι ένα μέρος του είναι πιθανόν να έχει την δυνατότητα να σπάσει αυτά
τα δεσμά, και ότι μια πνευματική ή ψυχική ουσία μπορεί να ταξιδέψει έξω από το
σώμα. Στη βάση πολλών φιλοσοφικών συστημάτων και θρησκειών βρίσκεται η
πεποίθηση ότι πνεύμα και σώμα υπάρχουν χωριστά και πως το πνεύμα ή η ψυχή
παραμένουν αναλλοίωτα και μετά θάνατο. Αλλά τι συμβαίνει με το πνεύμα όσο
διαρκεί η ζωή; Είναι δυνατό να ταξιδέψει έξω από το σώμα και μετά να επιστρέψει;
Τέτοιες εμπειρίες έξω από το σώμα έχουν καταγραφεί από τα
πρώτα ιστορικά χρόνια και από πολλούς ανθρώπους σε διαφορετικούς πολιτισμούς
και σε κάθε γωνιά του κόσμου. Υπάρχουν ορισμένες συνθήκες που φαίνεται να
ευνοούν αυτά τα φαινόμενα: ο ύπνος και τα όνειρα, τα παραισθησιογόνα φάρμακα
και τα αναισθητικά, μια πολύ σοβαρή ασθένεια αλλά και η στενή επαφή με το
θάνατο.
Υπάρχουν διάφορα είδη εμπειριών που τοποθετούνται υπό τον
τίτλο των εξωσωματικών εμπειριών, αλλά η πληρέστερη ταξινόμηση τους φαίνεται να
είναι αυτή που πρότεινε ο H.
Irwin, ένας από τους πολλούς επιστήμονες που είναι σχεδόν άγνωστοι ακόμα στην
Ελλάδα, και περιλαμβάνει στις έρευνές του ακόμα και άτομα τα οποία μπορούν να
προκαλούν εξωσωματική εμπειρία κατά βούληση, χρησιμοποιώντας αυστηρά
επιστημονική μεθοδολογία.
-Εξωσωματική εμπειρία
χωρίς αισθήσεις, κατά την οποία το άτομο έχει την εντύπωση πως η συνείδηση
του βρίσκεται έξω από το σώμα, αλλά δεν βλέπει και δεν αισθάνεται τίποτε.
-Η φυσική εξωσωματική
εμπειρία, που πρόκειται για την κλασσική εμπειρία, όπου το άτομο νοιώθει
έξω από το σώμα, βλέπει όλο το περιβάλλον κανονικά και παρατηρεί το σώμα του
ακίνητο.
-Η παρα-σωματική
εξωσωματική εμπειρία. Εδώ η συνείδηση νοιώθει ότι διαθέτει και δεύτερο
σώμα, το λεγόμενο «αστρικό». Το 75% των εξωσωματικών εμπειριών ανήκουν σ΄ αυτήν
την κατηγορία. Μερικές φορές, το αστρικό σώμα συνδέεται με το φυσικό σώμα
διαμέσου κάποιας χορδής ή κορδονιού (10% των περιπτώσεων).
-Η ασώματη
εξωσωματική εμπειρία. Χαρακτηρίζεται απ΄ την έλλειψη αστρικού σώματος.
Ωστόσο, η εξωσωματοποιημένη συνείδηση μπορεί να μετακινηθεί, να δει και να
ακούσει.
-Η υπερ-φυσική
εξωσωματική εμπειρία. Εδώ το άτομο βλέπει να εμφανίζονται «υπερφυσικά
πρόσωπα», όπως νεκροί συγγενείς, ακόμα και παράξενες οντότητες από άλλους
κόσμους κ.τ.λ. με τα οποία επικοινωνεί.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι φαντάζονταν το αστρικό σώμα, ή μπα, με τη μορφή πουλιού με ανθρώπινο σώμα. Σ' αυτή την τοιχογραφία, που χρονολογείται περίπου από το 1250 π.Χ., το μπα μόλις έχει εγκαταλείψει το σώμα, αλλά πετά κοντά του.
Στους αρχαίους πολιτισμούς υπάρχουν πολλές αναφορές σε εξωσωματικές
εμπειρίες. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα αστρικό ή
πνευματικό δεύτερο σώμα, με τη μορφή πουλιού με ανθρώπινο πρόσωπο. Στον έκτο
αιώνα, στην Ελλάδα, ένας μυστικιστής γνωστός με το όνομα Ερμότιμος ο
Κλαζομένιος λέγεται ότι ταξίδευε με την πνευματική του υπόσταση, αφήνοντας το
σώμα του στη φροντίδα της γυναίκας του. Στον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης, ο
προφήτης Ελισαίος λέγεται ότι ασκούσε τις δυνατότητές του για εκτός σώματος
εμπειρίες, πετώντας μέχρι το υπνοδωμάτιο ενός εχθρού Σύρου βασιλέα και
υποκλέπτοντάς τα στρατιωτικά του σχέδια. Στη χριστιανική εποχή αναφέρεται
επίσης ότι πολλοί καθολικοί Άγιοι ταξίδευαν έξω από τα σώματα τους. Για
παράδειγμα, υπάρχει η ιστορία του Αγίου Αντωνίου της Παδούης που μια μέρα, το
1226, έκανε κήρυγμα σε μια εκκλησία της Λιμόζ, στη Γαλλία. Ξαφνικά ο Άγιος
απέκτησε την αίσθηση ότι διάβαζε συγχρόνως τη γραφή σ’ ένα μοναστήρι σε κάποια
άλλη περιοχή της Λιμόζ. Ο Άγιος Αντώνιος ήρεμα έριξε την καλύπτρα του στο
κεφάλι και γονάτισε σιωπηλός για μερικά
λεπτά, ενώ το εκκλησίασμα περίμενε υπομονετικά. Σ’ εκείνες τις στιγμές, ο Άγιος
βρέθηκε ανάμεσα στους μοναχούς του μοναστηριού. Μετά εξαφανίστηκε. Στο μεταξύ,
στην εκκλησία, ο Άγιος Αντώνιος επέστρεφε στο γονατιστό σώμα του και συνέχιζε
το κήρυγμα. Τέτοιες εικασίες γέννησαν ένα είδος πλάσματος με διπλή υπόσταση,
σαν το αρχαίο αιγυπτιακό μπα. Είναι γνωστό σαν «ντοπελγκάνγκερ» στα γερμανικά,
«βάρντγκερ» στα νορβηγικά, «τάσλαχ» στα σκοτικά και «φετς» στα αρχαία αγγλικά.
"ΕΠΑΦΙΚΟΙ" ΚΑΙ ΑΣΤΡΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
Το φαινόμενο που είδαμε παραπάνω το συναντούμε επίσης και
στην ουφολογία με τους μάρτυρες να ταξιδεύουν σε άλλους πλανήτες ενώ το σώμα
τους παραμένει πίσω στη Γη. Όλες οι περιπτώσεις επαφής αποτελούν μια μορφή
εξωσωματικής εμπειρίας. Ο μάρτυρας στέκεται μόνος καταμεσής σ’ ένα χωράφι, ένα
δρόμο ή ακόμα και μέσα στο σπίτι του, και εισέρχεται σε κατάσταση τρανς από ένα
λαμπερό φως που αναβοσβήνει στην ίδια συχνότητα με τα εγκεφαλικά του κύματα. Το
σώμα «παραλύει» και το υποκείμενο βρίσκεται να ταξιδεύει μέσα σε ένα
διαστημόπλοιο, ή ακόμα και να επισκέπτεται άλλους πλανήτες. Αργότερα οι
«εξωγήινοι» των επιστρέφουν στο ίδιο σημείο κι όταν ανακτά τις αισθήσεις του,
θυμάται το ταξίδι με μεγάλη σαφήνεια. Στα παραψυχικά φαινόμενα, μερικά άτομα
που βιώνουν εξωσωματική εμπειρία, είναι σε θέση να περιγράψουν συμβάντα που
πραγματοποιούνται μακριά, τα οποία όμως συμβαίνουν την ίδια χρονική περίοδο του
τρανς. Είναι ενδιαφέρον ότι πολλά άτομα που προβάλλονται αστρικά, έχουν ένα
ψυχικό οδηγό ο οποίος τους καθοδηγεί στις περιπέτειες τους στο Σύμπαν, με τον
ίδιο τρόπο που οι επαφικοί των ΑΤΙΑ καθοδηγούνται από ένα διαστημάνθρωπο από
άλλο πλανήτη.
Μέσα σε όλα αυτά ο πνευματισμός έχει παίξει επίσης τον δικό
του ρόλο. Η βασική αρχή του πνευματισμού είναι ότι όλοι οι άνθρωποι ζουν μετά
τον θάνατο, με τη μορφή φαντασμάτων και έχοντας ειδικές δυνάμεις. Στη νέα τους
ζωή, αυτά τα πλάσματα τείνουν προς την πνευματική τελειότητα, σ’ έναν κόσμο
ασύλληπτης ομορφιάς και ευχαρίστησης και μπορούν να μεταφέρουν τις εμπειρίες
τους διαμέσου των μέντιουμ. Τέτοια περιστατικά δεν θεωρούνται εκδηλώσεις
εξωσωματικών εμπειριών με την στενή έννοια του όρου. Υπήρχαν όμως και εκείνες
οι περιπτώσεις κατά τις οποίες άτομα, ακόμα και μέντιουμ, που βρίσκονταν στην
ζωή, εμφανίζονταν σε διαφορετική τοποθεσία απ’ αυτήν όπου βρισκόταν το σώμα
τους. Αναφέρονταν επίσης περιπτώσεις ανθρώπων που με τη θέληση τους πετύχαιναν
αυτές τις καταστάσεις. Ένα μέλος της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών που ιδρύθηκε το
1882 από μια ομάδα επιφανών βικτοριανών από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ,
ανέφερε ότι το πνεύμα του είχε επισκεφτεί την κρεβατοκάμαρα δύο κυριών με τις
οποίες διατηρούσε φιλικές σχέσεις και που το σπίτι τους απείχε έξι χιλιόμετρα
από το δικό του. Αργότερα είπε, πληροφορήθηκε πως οι φίλες του, έκπληκτες, τον
είδαν να στέκει πλάι στο κρεβάτι τους, φορώντας τις πιτζάμες του.
Δύο περιπτώσεις που έγιναν γνωστές στην Ελλάδα έρχεται από
το μακρινό 1952 και 1954.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στις 4 Σεπτεμβρίου
1952 μετά από συνεδρίες το μέντιουμ Νίτσα Δ. μια γυναίκα αγράμματη η οποία δεν
είχε ιδέα για ύπαρξη ιπτάμενων δίσκων ή για πλανήτες και διάστημα, σε κατάσταση
τρανς θα ταξιδέψει με έναν από αυτούς τους δίσκους, και θα περιγράψει τον
πιλότο ως «κοντό, ένα μέτρο, χωρίς μαλλιά και φρύδια, ενώ τα μάτια του ήταν
μικρά και σκοτεινά. Η σάρκα του σκληρή σαν ξύλο και ολόγυμνος. Κάθεται στην
μέση του δίσκου που είναι σαν σβούρα. Ο δίσκος κατέβηκε σε έναν άλλο κόσμο, όλο
βράχους και βουνά χωρίς δέντρα και χωρίς νερό. Πολλά παρόμοια όντα τους
κύκλωσαν. Υπήρχαν και γυναίκες και παιδιά. Δεν μιλούσαν αλλά έκαναν μορφασμούς
κι έβγαζαν σφυρίγματα. Τα όντα δεν άφησαν το μέντιουμ να μπει στο εργοστάσιο
που κατασκεύαζε τους δίσκους το οποίο ήταν μέσα σε ένα βουνό».
Δύο χρόνια αργότερα, στην εφημερίδα
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ της 28/10/1954 διαβάζουμε πως η κ. Ειρήνη Πανοπούλου, μέλος της
Εταιρίας Μετεμψυχικών Ερευνών «Είμαι», εν υπνώσει, θα επικοινωνήσει με το
πλήρωμα ενός ιπτάμενου δίσκου, και μάλιστα θα ταξιδέψει και θα προσγειωθεί στη
Σελήνη. Θα μας πληροφορήσει για το τι ακριβώς είναι αυτοί οι μυστηριώδης
ιπτάμενοι δίσκοι, από πού προέρχονται, γιατί επισκέπτονται τον πλανήτη μας, πως
ακριβώς είναι εμφανισιακά, και τι μας περιμένει ακόμη με αυτούς τους
επισκέπτες.
Περνώντας μέσα από θάλασσες, βουνά, αλλά και ερήμους, θα φτάσει σε
ένα οροπέδιο όπου εκεί θα δει ένα μεγάλο μαυρογκριζωπό στρογγυλό δίσκο ο οποίος
θα καθίσει πάνω στη γη. Ο πιλότος ήταν ένα παράξενο ανθρωπάκι, μια μικρογραφία
μαϊμούς, τριχωτό με μεγάλα ματοτσίνορα, και ντυμένο με μια στολή από συνθετική
ύλη. Ο δίσκος εσωτερικά ήταν ευρύχωρος, είχε κυκλικά καθίσματα που θα μπορούσαν
να καθίσουν δέκα άνθρωποι, ενώ στο κάτω μέρος ήταν η πόρτα. Γύρω από το πιλότο
υπήρχαν δεκάδες κουμπιά διαφόρων χρωμάτων. Πίσω από τον πιλότο υπήρχε κάτι που
έμοιαζε με μεγάφωνο, στο οποίο περνούσε από μέσα ένας γυάλινος σωλήνας. Μέσα σε
αυτό το σωλήνα, κάτι σε ασημένιο σκούρο χρώμα, που έμοιαζε με υδράργυρο, ήταν
υπεύθυνο για την λειτουργία του ιπτάμενου δίσκου. Ο δίσκος ανέβηκε με τόσο
μεγάλη ταχύτητα, που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν θα μπορούσε να τον δει.
Φτάνοντας στην Σελήνη, είδε τέσσερις πανύψηλες κεραίες στις οποίες
προσκολλήθηκε ο δίσκος. Εκεί υπήρχε ένα απέραντο εργοστάσιο, και παντού δίσκοι,
αλλά και άλλα μηχανήματα που έμοιαζαν με πούρα. Γύρω υπήρχαν χιλιάδες μικρόσωμα
ανθρωπάκια, που ήταν οι οδηγοί αυτών των μηχανημάτων. Όλοι αυτοί που βρίσκονταν
στο δορυφόρο της γης ήταν σταλμένοι από τον Άρη και η Σελήνη ήταν απλά ο σταθμός τους. Ανησυχούσαν
για την γη, αλλά και τα πειράματα που γίνονταν πάνω σε αυτήν. Έτσι οι Άρειοι,
πήραν την απόφαση να μας συμμορφώσουν, να βάλουν τα πράγματα σε μία τάξη, και
ύστερα να γυρίσουν πάλι πίσω στον πλανήτη τους.
ΕΠΑΦΙΚΟΙ ΚΑΙ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ
Ένας μακρινός ονειρόκοσμος: Σύμφωνα με τον Δρ. Ζακ Βαλλέ,
Γάλλο επιστήμονα αστρονόμο και κορυφαίο ερευνητή πάνω στο θέμα των ΑΤΙΑ, αυτό
είναι ακριβώς ότι μας προσφέρουν οι επαφικοί των ΑΤΙΑ όταν μας προσκαλούν να
εισέλθουμε σε ένα ευχάριστο αντικατοπτρισμό, να «αναπρογραμματίσουμε» δηλαδή
την συνείδησή μας. Πιστεύει ότι υπάρχει ένας μηχανισμός μαζικής χειραγώγησης πίσω από το φαινόμενο των ΑΤΙΑ που
αποσκοπεί σε κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους αποσπώντας την προσοχή από
κάποια ανθρώπινα προβλήματα και παρέχοντας μια δυνητική εκτόνωση για τις
εντάσεις που προκαλούν άλλα. Οι επαφικοί αποτελούν μέρος αυτού του μηχανισμού,
και βοηθούν είτε ηθελημένα είτε άθελα τους, να δημιουργηθεί μια νέα μορφή
πίστης: μια προσδοκία για πραγματική επαφή μεγάλων τμημάτων του κοινού. Με την
σειρά της, αυτή η προσδοκία κάνει εκατομμύρια ανθρώπους να ελπίζουν ότι
επίκειται η υλοποίηση του παμπάλαιου ονείρου: σωτηρία εκ των άνωθεν, παράδοση
στην μεγαλύτερη δύναμη κάποιων σοφών πιλότων του διαστήματος.
Κάπου εκεί σύμφωνα
με ερευνητές και ψυχολόγους έρχονται και οι ψυχεδελικές ουσίες. Βρετανοί
ερευνητές πριν από λίγα χρόνια ανακοίνωσαν ότι έχουν τις πρώτες σαφείς
ενδείξεις πως οι ψυχεδελικές ναρκωτικές ουσίες, όπως το LSD, η κεταμίνη και η
ψιλοκυβίνη (μαγικά μανιτάρια), επιφέρουν μια ανώτερη κατάσταση συνείδησης στον
ανθρώπινο εγκέφαλο. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Σάσεξ και Imperial College
του Λονδίνου, με επικεφαλής τον καθηγητή νευροεπιστήμης Ανίλ Σεθ, που έκαναν τη
σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Scientific Reports» μελέτησαν τους
εγκεφάλους υγιών εθελοντών που έλαβαν τις τρεις ψυχεδελικές ουσίες.
Παρακολουθώντας τη δραστηριότητα των νευρώνων (εγκεφαλικών κυττάρων), οι
επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, υπό την επήρεια του LSD και των άλλων ουσιών, ο
εγκέφαλος των εθελοντών εμφάνισε πολύ πιο τυχαία, απρόβλεπτη και πολύπλοκη
δραστηριότητα από ό,τι συνήθως, κάτι που θεωρείται η νευρωνική «υπογραφή» της
ανώτερης συνειδησιακής δραστηριότητας. Η ιδιαίτερη αυτή νευρωνική δραστηριότητα
συνόδευσε μια σειρά από περίεργες αισθήσεις που είχαν οι συμμετέχοντες, όπως
ότι έπλεαν στο κενό, ότι το εγώ τους διασπάτο, ότι ο χρόνος
διαστρεβλωνόταν ή ότι είχαν αποκτήσει εσωτερική γαλήνη. Όταν οι άνθρωποι
κοιμούνται ή βρίσκονται υπό την επήρεια αναισθητικού, οι νευρώνες του εγκεφάλου
τους λειτουργούν με πολύ πιο προβλέψιμο τρόπο. Στη συνήθη κατάσταση εγρήγορσης
τη μέρα, ο εγκέφαλος γίνεται λιγότερο προβλέψιμος, αλλά υπό την επίδραση των
ψυχεδελικών, η δραστηριότητά του γίνεται πλήρως απρόβλεπτη, κάτι που σχετίζεται
με ανώτερες καταστάσεις συνείδησης, σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες.
Ο επιστήμονας
που έγινε διάσημος πριν από μερικές δεκαετίες για τα πειράματα επικοινωνίας με
τα δελφίνια Δρ. Τζων Λίλλυ, πραγματοποίησε μια σειρά τεστ σε ανθρώπινα
υποκείμενα χρησιμοποιώντας ψυχεδελικές ουσίες και βάλθηκε ν’ αποδείξει ότι ο
ανθρώπινος νους μπορούσε να αναπρογραμματιστεί σαν κομπιούτερ, προχωρώντας
παραπέρα απ’ τις καθιερωμένες μεθόδους πλύσης εγκεφάλου και ψυχολογικού
πολέμου. Μέσα από χρήση φαρμάκων, τα υποκείμενα οδηγήθηκαν σε εμπειρίες που
φάνηκαν να επιβεβαιώνουν τις πειραματικές υποθέσεις. Σε δεκαέξι πειράματα, τα
υποκείμενα έμαθαν να «εγκαταλείπουν το σώμα τους» (εξωσωματική εμπειρία), ενώ
προχωρούσαν στην εξερεύνηση νέων κόσμων. Μερικά από τα υποκείμενα καθοδηγήθηκαν
να πιστέψουν στην «ύπαρξη όντων τα οποία υπάρχουν μέσα στους ανθρώπους και που
τους ελέγχουν άμεσα». Άλλοι καθοδηγήθηκαν προς την «αναζήτηση αυτών των όντων
που μας ελέγχουν και που υπάρχουν μέσα μας». Με άλλα λόγια, ο Δρ. Λίλλυ
επινόησε εκούσια μερικές «θεωρίες διαβόλου» και αναπρογραμμάτισε τα υποκείμενα του να τις αποδεχτούν.
Psychic
Voyages, 1987
John
Cunnigham Lilly: Programming and metaprogramming the human biocomputer (Portola
Institute, 1967)
John Keel,
The Cosmic Question (1978)
Jacques Vallée, Messengers of Deception: UFO
Contacts and Cults, 1979
