Ο Αντώνης Ζ. με τον αδερφό του, επιχειρηματίες και οι δυο,
ανέφεραν την εμπειρία τους στον Μ. Ποδότα σε συνάντηση που είχαν τέσσερεις
μέρες μετά το συμβάν: «καθόμασταν στην πίσω βεράντα του σπιτιού μου στην
Φιλοθέη και είχαμε θέα προς τον ουρανό. Περίπου στις 10.15 το βράδυ της
Δευτέρας 24/6/96 αντιλήφθηκα ένα φωτεινό αντικείμενο (που θα μπορούσε να είναι
δορυφόρος), να περνάει στο στερέωμα. Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι
ότι ήταν ακαθορίστου σχήματος. Δεν ήταν στρογγυλό και δεν είχε τη λάμψη ενός
δορυφόρου η ενός άστρου. Ήταν πιο γαλακτώδες και έκανε μια κίνηση ζικ-ζακ. Η
πορεία του δεν ήταν σταθερή αλλά διακεκομμένη σα να αυξομειωνόταν η ταχύτητα του.
Δηλαδή δεν είχε σταθερή ταχύτητα ούτε ευθεία πορεία. Το είπα στον αδερφό μου
τον Αντώνη που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχε αντιληφθεί. Αμέσως σηκώθηκε
και το είδε και αυτός. Υποθέσαμε ότι ήταν αεροπλάνο αλλά δεν διακρίναμε να
αναβοσβήνουν φώτα. Σκέφτηκα μήπως το ανεπαίσθητο αυτό ζικ-ζακ και η αυξομείωση
της ταχύτητας του ήταν αποτέλεσμα της διάθλασης της ατμόσφαιρας, η οποία μας
δημιουργούσε αυτή την ψευδαίσθηση καθώς ήταν μια πολύ ζεστή βραδιά. Η μεγάλη
μας έκπληξη ήρθε αργότερα όταν εμφανίστηκε ένα δεύτερο αντικείμενο και αμέσως
μετά ακολούθησε και τρίτο. Το δεύτερο ήταν τόσο φωτεινό όσο το πρώτο ή το τρίτο
και ήταν μικρότερου μεγέθους. Το χαρακτηριστικό και των τριών αντικειμένων ήταν
η ζικ-ζακ κίνηση τους και η αυξομείωση της ταχύτητας τους. Το τρίτο που
ακολουθούσε ήταν το μεγαλύτερο από όλα και πιο γαλακτώδες στην όψη του. Και
αυτό ήταν ακαθορίστου σχήματος και μορφής. Έδινε την εντύπωση ότι μετέβαλε το
σχήμα του (άλλοτε φαινόταν στρογγυλό και άλλοτε με διάφορες πτυχές) σα να ήταν
ρευστό το φως που το περίβαλε, σαν ένα νεφέλωμα που κινείτε και αλλάζει
σχήματα. Έδωσα το χαρακτηριστικό ¨μέδουσα¨ στο έκτο κατά σειρά αντικείμενο. Από
τις 22.15 έως τις 22.35 βλέπαμε να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο τα ΑΤΙΑ. Το
έκτο ΑΤΙΑ ήταν το πλέον εντυπωσιακό. Ήταν το μεγαλύτερο από όλα περίπου το 1/5
του μεγέθους της σελήνης και κινείτο όπως μια μέδουσα μέσα στο νερό, πάντα
ακολουθώντας τη χαρακτηριστική ζικ-ζακ πορεία και με ταχύτητα που
αυξομειωνόταν. Έδινε την εντύπωση ότι ερχόταν από το νότο και ίσως έκανε κάποια
στροφή και χανόταν προς τις μοίρες 150-180. Χανόταν απότομα. Δεν έσβηνε
φυσιολογικά. Εκεί που το έβλεπες πολύ φωτεινό άρχιζε να αλλάζει σχήμα και
ξαφνικά το έχανες. Έσβηνε στιγμιαία και εξαφανιζόταν. Μας κίνησε την περιέργεια
γιατί δεν έμοιαζε με κάτι που είχαμε ξαναδεί. Τηλεφωνήσαμε στο αστεροσκοπείο
της Πεντέλης και μετά στο αστρονομικό ινστιτούτο. Δεν απαντούσε κανείς.
Σκεφτήκαμε μήπως ήταν δορυφόρος η κομμάτια δορυφόρου που πέφτοντας μέσα στην
ατμόσφαιρα ανακλώνται και διασκορπίζονται σε διάφορα σημεία του ορίζοντα ή
καίγονται μέσα σε αυτήν. Δεν ταίριαζε όμως το φαινόμενο που είχαμε δει με κάτι
τέτοιο. Υπολογίσαμε επίσης το ύψος των αντικειμένων περίπου στις 40-50 μοίρες.
Τελικά συμφωνήσαμε με τον αδερφό μου ότι ήταν ΑΤΙΑ. Η Σελήνη ήταν περίπου 30-40
μοίρες δεξιότερα του φαινόμενου. Περιμέναμε μάταια τις επόμενες ημέρες να γίνει
κάποια ανακοίνωση από τις εφημερίδες η την τηλεόραση».
Μετά από έρευνα του Μ. Ποδότα πιστοποιήθηκε ότι υπήρχαν και
άλλοι αυτόπτες μάρτυρες που διαβεβαίωσαν ότι παρατήρησαν ένα παρόμοιο φαινόμενο
την ίδια ημέρα και την επόμενη όχι όμως την ίδια ώρα (ήταν πιο αργά) και με
λιγότερα φωτεινά αντικείμενα (έως 4).
ΠΗΓΗ:
Μάκης Κ. Ποδότας, UFO : Φάκελος Ελλάδα