ΕΠΑΦΗ: 1ου ΤΥΠΟΥ
ΠΕΡΙΟΧΗ: ΛΑΜΙΑ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 6/1990
ΠΗΓΗ: Paranormap.net
Το περιστατικό έχει λάβει χώρα στα μέσα Ιουνίου του 1990 και στην ευρύτερη περιοχή της Λαμίας. Ένα βράδυ καθώς γυρνούσαμε σπίτια μας με ένα φίλο μου μετά τη βραδινή έξοδο, έκπληκτοι παρατηρήσαμε φωτιά, στο βουνό Οίτη. Όποιος ξέρει την περιοχή της Λαμίας ασφαλώς ξέρει και το βουνό Οίτη - δυτικά της πόλης - και περίπου 30' με το αυτοκίνητο. Η παρατήρηση έγινε από τη Λαμία και μάλιστα η έκταση της υποτιθέμενης φωτιάς ήταν τόσο μεγάλη που κυριολεκτικά φαινόταν το μισό βουνό να καίγεται! Επειδή εκείνες τις μέρες μαίνονταν διάφορες καλοκαιρινές φωτιές σε πολλά μέρη της Ελλάδας, η πρώτη μας εκτίμηση ήταν ότι "πάει και αυτό το βουνό κάηκε". Εγώ πρότεινα στο φίλο μου να πάμε στην ταράτσα του σπιτιού μου και να πάρουμε τα ισχυρά κιάλια που έχω να παρατηρήσουμε την καταστροφή. Έτσι και έγινε. Η ώρα ήταν περίπου 23:00. Παίρνοντας λοιπόν τα κιάλια βλέπαμε τις υποτιθέμενες εστίες φωτιάς οι οποίες εξαπλώνονταν με πολύ μεγάλο ρυθμό. Το χαρακτηριστικό τις υπόθεσης είναι ότι φωτιές δεν διακρίνονταν, παρά μόνο φωτεινές εστίες ωχρού κιτρινωπού χρώματος κάτω από ένα ομιχλώδες στρώμα που σε εμπόδιζε να διακρίνεις τι ακριβώς γινόταν κάτω από αυτό. Υποθέσαμε ότι η ομίχλη ήταν ο καπνός της τόσο τεράστιας έκτασης φωτιάς. Το φαινόμενο όσο περνούσε η ώρα γινόταν ακόμα πιο έντονο, με αποτέλεσμα να έχει καλύψει μια τεράστια έκταση του βουνού, σχεδόν το μισό βουνό!
Με τα κιάλια παρατηρούσαμε για καλύτερη λεπτομέρεια, αν και φαινόταν και με γυμνό μάτι το περιστατικό, και ανταλλάσσαμε εναλλάξ με το φίλο τα κιάλια. Εκατοντάδες εστίες φωτός ξεπηδούσαν στο βουνό κάτω από την χαρακτηριστική ομίχλη που το κάλυπτε. Αποφασίζω με το φίλο μου να ειδοποιήσουμε την πυροσβεστική υπηρεσία. Όντως, επειδή ο σταθμός της πυροσβεστικής ήταν κοντά στο σπίτι μου, φεύγουμε από το σπίτι και πάμε να αναφέρουμε το περιστατικό στο πυροσβεστικό σταθμό. Η ώρα είναι περίπου 00:30 και αναφέρουμε το περιστατικό στον αξιωματικό που ήταν εκεί εκείνο το βράδυ. Δυστυχώς όμως από το σημείο που είναι ο σταθμός - καθότι παρεμβάλουν ψηλές πολυκατοικίες - δεν φαίνεται το φαινόμενο αυτό, και εμείς αρκούμαστε στην διαβεβαίωση του πυροσβέστη...ότι αποκλείεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο καθώς θα τους είχανε ειδοποιήσει πρώτοι από τον υποσταθμό που βρίσκεται στην Υπάτη, εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Με πολλές σκέψεις φεύγουμε από την πυροσβεστική και πηγαίνουμε ξανά στο σπίτι μου να συνεχίσουμε την παρατήρηση με τα κιάλια. Αφού γυρίζουμε στο σπίτι παρατηρούμε 5 φώτα (σαν να βλέπει κάποιος την νύχτα από πολύ μακριά φώτα αυτοκινήτου) να ανεβαίνουν με μικρή ταχύτητα και να πλησιάζουν το όριο που ξεκινούσαν οι υποτιθέμενες φωτιές στο βουνό. Δεν θυμόμασταν με το φίλο μου εάν εκεί στο βουνό υπάρχει δρόμος καθώς αυτά τα φώτα ανέβαιναν με πολύ αργό ρυθμό και με μια κλίση περίπου 30 μοίρες. Μάλιστα το ένα φως έμεινε πίσω και σταμάτησε, και τα άλλα 4 φτάσανε στο όριο εκείνο του βουνού που ξεκινούσε το φαινόμενο. Αφού μείνανε εκεί περίπου για 15 λεπτά, μετά τα 4 φώτα γυρίσανε πίσω, συναντήσανε εκείνο που είχε μείνει πίσω και απλώς σβήσανε. Εμείς δε ξέραμε τι να υποθέσουμε.
Η ώρα είχε πάει 01:00 και σιγά σιγά η "φωτιά" άρχισε να περιορίζεται. Σταδιακά η υποτιθέμενη μεγάλης έκτασης φωτιά άρχιζε να περιορίζεται από μόνη της, μέχρι που περίπου στις 02:15 είχε εξαλειφθεί πλήρως, μένοντας όμως ένα άσπρο πέπλο ομίχλης! Συζητήσαμε διάφορες εξηγήσεις με το φίλο μου και μετά έφυγε, δίνοντας ραντεβού για την επόμενη μέρα να δούμε τη θα γράψει ο τοπικός τύπος ή η τοπική τηλεόραση και να δούμε με φως την έκταση της ζημιάς στο βουνό. Πρωί πρωί λοιπόν η πρώτη μου κίνηση είναι να αρπάξω τα κιάλια και να βγω ξανά στη ταράτσα να δω το βουνό. Λοιπόν, το βουνό ήταν καταπράσινο χωρίς ίχνος πυρκαγιάς. Στο σημείο που βλέπαμε τα υποτιθέμενα φώτα αυτοκινήτων δεν υπάρχει δρόμος παρά μόνο βράχια και γκρεμός, και τέλος από πουθενά δεν αναφέρθηκε ότι η Οίτη είχε πιάσει φωτιά!! Είχαμε πάθει πλάκα εκείνες τις μέρες με αυτό το περιστατικό γιατί από πουθενά δεν αναφέρθηκε το παραμικρό και εμείς τελικά δε ξέραμε τι ήταν αυτό που βλέπαμε. Ακόμα και σήμερα μετά από τόσα χρόνια όποτε συναντιόμαστε με αυτό το φίλο μου αναφερόμαστε σε κείνη τη νύχτα.
