«Κύματα Θερμότητας» και αντιγραφή εξωγήινης τεχνολογίας από τον Αμερικανικό στρατό

Πολλές αναφορές ΑΤΙΑ παρουσιάζουν φαινόμενα που συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε δευτέρου τύπου. Μια κατηγορία που σημαίνει ότι έχουμε επιδράσεις στον άψυχο και έμψυχο κόσμο. Μια ιδιαίτερη κατηγορία που έχει αναφερθεί αφορά στην συντριπτική πλειοψηφία την θερμοκρασιακή μεταβολή, και την εκπομπή κυμάτων θερμότητας. Ένα φαινόμενο που φαίνεται να έχει απασχολήσει τις τελευταίες δεκαετίες έντονα τον αμερικανικό στρατό, όπως θα δούμε παρακάτω, με αποκορύφωμα την παρουσίαση το 2012 του ADS (Active Denial System), ενός νέου όπλου εκπομπής κυμάτων θερμότητας για την απώθηση του εχθρού, και με πολλούς συνομωσιολόγους να μιλούν για αντιγραφή εξωγήινης τεχνολογίας.

Γράφει ο Νίκος Αποστολόπουλος

Σύμφωνα με πολλές αναφορές, κορυφές δέντρων εντοπίζονται καψαλισμένες μετά από εμφανίσεις ΑΤΙΑ, θάμνοι και κλαδιά βρίσκονται επίσης καψαλισμένα, δρόμοι που η άσφαλτος έχει λιώσει μετά από την προσγείωση κάποιου άγνωστου αντικειμένου (βλέπε: Μηλειές - Τσαγκαράδα Πηλείου, 1978), όπως και καμένοι κύκλοι στην ύπαιθρο, και πάλι μετά από προσγειώσεις ΑΤΙΑ. Μπορεί να θυμίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας, μπορεί να μοιάζει εξωπραγματικό, όμως ούτε κάποιοι γήινοι έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από αυτό το «κύμα θερμότητας», περιγράφοντας ένα αίσθημα σαν  να πλημμυρίζονται από αφόρητη ζέστη κατά την διάρκεια της επαφής τους με το ΑΤΙΑ, ενώ σε πιο σπάνιες περιπτώσεις αναφέρουν σωματικές επιδράσεις, κυρίως εγκαύματα. Αυτές οι περιπτώσεις έχουν καταγραφεί από διεθνής οργανισμούς (APRO, MUFON), έχουν καταγραφεί από τον στρατό, ενώ και το αρχείο είναι πλούσιο από φωτογραφίες, βίντεο και ιατρικές γνωματεύσεις. Είναι ίσως οι πιο δυσκολοεξήγητες αναφορές, και το επίκεντρο καθεμιάς από αυτές βρίσκετε στην αξιοπιστία των πληροφοριών που έχουν σχέση με τον τραυματισμό.

Περιστατικά με κύματα θερμότητας έχουν γίνει γνωστά από την δεκαετία του 1950, και φαίνονται να συμπίπτουν με την αύξηση των αναφορών. Η πιο γνωστή αναφορά έρχεται από μακρινό 1957. Στις 4 Νοεμβρίου, στο φρούριο Itaipu, στην πόλη Praia Grande, της Βραζιλίας, στις 2.00 π.μ περίπου, δυο φρουροί που βρισκόντουσαν στο ψηλότερο πύργο παρατήρησης, είδαν ένα λαμπερό φως να κατεβαίνει με μια τρομακτική ταχύτητα. Στην αρχή σκέφτηκαν  ότι ίσως να είναι αστέρι, αλλά μετά συνειδητοποίησαν ότι ήταν στην πραγματικότητα ένα αντικείμενο που κατέβαινε με μεγάλη ταχύτητα προς την κατεύθυνση του φρουρίου. Στα 1000 πόδια πάνω από το φρούριο, μείωσε ξαφνικά την ταχύτητα του. Εκείνη την στιγμή οι φρουροί μπορούσαν να δουν ότι το αντικείμενο ήταν κυκλικό, περίπου 100 πόδια διάμετρο, με έντονο πορτοκαλί φως. Το αντικείμενο σταμάτησε στα 50 περίπου μέτρα πάνω από τους φρουρούς, αλλά εκείνοι ήταν τόσο φοβισμένοι που δεν μπορούσαν να αντιδράσουν. Ξαφνικά, το αντικείμενο άρχισε να εκπέμπει ένα ισχυρό βουητό σαν γεννήτρια, κι ένα ισχυρό κύμα αποπνικτικής θερμότητας έπληξε τους φρουρούς, παρόλο που δεν υπήρχε καμιά ορατή φλόγα ή φως. Τα ρούχα τους άρχισαν να καίγονται ενώ ένας από αυτούς δεν μπόρεσε να αντισταθεί, έπεσε στα γόνατα του και λιποθύμησε. Οι κραυγές τους ειδοποίησαν τους υπόλοιπους στρατιώτες που ήταν εκεί γύρω, αλλά πριν προλάβουν να αντιδράσουν όλα τα φώτα του φρουρίου έσβησαν για άγνωστο λόγο. Ένα λεπτό αργότερα, τα φώτα επέστρεψαν και αμέσως μετά το κύμα θερμότητας σταμάτησε. Ορισμένοι στρατιώτες πρόλαβαν να δουν το αντικείμενο να ανεβαίνει στον ουρανό. Οι φρουροί τραυματίστηκαν σοβαρά, και παρουσίασαν εγκαύματα 1ου και 2ου βαθμού στο 10% του σώματος τους. Παρόλο που το περιστατικό έγινε το 1957, η υπόθεση αυτή δεν έκλεισε ποτέ.

Ένα άλλο περιστατικό αφορά τον Stephen Michalak το 1967. Ψάχνοντας για κοιτάσματα αργύρου σε μια απομακρυσμένη περιοχή στα σύνορα Αμερικής – Καναδά, είδε ένα ασημί αντικείμενο σε σχήμα δίσκου να προσγειώνετε σε ένα λόφο αρκετά κοντά του. Ύστερα από λίγη ώρα μια πόρτα άνοιξε από την οποία έβγαινε φως. Σκεπτόμενος ότι πρόκειται για κάποιο μυστικό σκάφος των Αμερικανών πλησίασε στην ανοιγμένη πόρτα και έβαλε τα χέρια του πάνω στο σκάφος. Φορούσε πλαστικά γάντια για να σκάβει στο πέτρωμα αλλά η θερμοκρασία ήταν αρκετά υψηλή και τραβήχτηκε αμέσως. Η πόρτα έκλεισε, το αντικείμενο ανυψώθηκε και άρχισε να περιστρέφετε εκπέμποντας έντονη θερμότητα. Ο αέρας ήταν τόσο ζεστός που τα ρούχα του πήραν φωτιά. Τα πέταξε στο χώμα και προσπάθησε να τα σβήσει χτυπώντας τα με τα πόδια του. Παρουσίασε εγκαύματα 2ου και 3ου βαθμού, ζαλάδες, εμετούς και γενική αδυναμία. Η υπόθεση Michalak  δεν επιλύθηκε ποτέ, και ακόμα και σήμερα μέρος του φακέλου παραμένει απόρρητο.
Το 1954 ένας πιλότος δοκιμών της Γαλλικής Εταιρίας Αεροσκαφών Φούγκα στο Πω των κάτω Πυρηναίων, προσπαθώντας να πλησιάσει ένα ΑΤΙΑ που αιωρούνταν κοντά στην πόλη, αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω εξαιτίας της φοβερής ζέστης που πλημμύρησε τον θάλαμό του. Αντίστοιχα περιστατικά μας αφηγείται ο John Keel στο βιβλίο του Operation Trojan Horse (Επιχείρηση Δούρειος Ίππος). Σε ένα σημείο ο Keel αναφέρει: «το τμήμα του φάσματος με τα μικροκύματα θα εξηγούσε τα κύματα ανυπόφορης θερμότητας που βιώσαν – για παράδειγμα ο άτυχος βραζιλιάνος Salvador de Santos, την περίπτωση του οποίου ερεύνησε ο Ζακ Βαλλέ, και ο οποίος πέθανε με την σάρκα του να «πέφτει» από τα κόκαλα σαν να είχε «βράσει», μετά από εμπειρία που είχε με κύμα θερμότητας». 

«Κύματα θερμότητας» από τον Αμερικανικό στρατό! 

Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν πως ένα μέρος των θεωριών συνωμοσίας για εκμετάλλευση εξωγήινης τεχνολογίας μπορεί να είναι πραγματικό, και πως  η παρουσίαση του ADS από τον Αμερικανικό στρατό, αλλά και η δημιουργία του ελαφρύτερου μετάλλου που παρουσιάστηκε το Νοέμβριο του 2011 στην έκδοση του Science και θυμίζει τμήματα μετάλλων που ανακτήθηκαν από το περιστατικό του Ρόσγουελ, ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτές τις απόψεις - αν και, έτσι κι αλλιώς θα φτάναμε κάποια στιγμή σε αυτό το αποτέλεσμα.

Ένα «κύμα αφόρητης θερμότητας» εμφανίζετε από το πουθενά και κάνει τον στόχο να απομακρυνθεί έντρομος. Το αμερικανικό πεντάγωνο επέδειξε στους δημοσιογράφους το 2012 το «Σύστημα Ενεργού Άρνησης», ή ADS (Active Denial System), ένα νέο όπλο ηλεκτρομαγνητικών ακτίνων για την απώθηση εχθρών και διαδηλωτών. Όπως σχολίασε ο συνταγματάρχης Tafola, Διευθυντής της Κοινής Διεύθυνσης Μη Θανατηφόρων Όπλων του Αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, «Δεν θα το δεις, δεν θα το ακούσεις, δεν θα το μυρίσεις. Σίγουρα όμως θα το νιώσεις». Το ADS αναπτύχτηκε για λογαριασμό της υπηρεσίας από την εταιρία οπλικών συστημάτων Reytheon, και χρησιμοποιήθηκε σύμφωνα με πληροφορίες ανεπίσημα για πρώτη φορά στον πόλεμο του κόλπου. Ο τετράγωνος πομπός του ADS, σχεδιασμένος να τοποθετείτε πάνω σε οχήματα Humvee, εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικά κύματα με μήκος κύματος μερικών χιλιοστών, τα οποία θερμαίνουν τα μόρια του νερού και λίπους στο δέρμα του στόχου σε απόσταση μέχρι και ενός χιλιομέτρου! Η αρχή λειτουργίας είναι ίδια με αυτή στην οποία βασίζονται οι φούρνοι μικροκυμάτων. Η διαφορά είναι το μεγαλύτερο μήκος κύματος του ADS το οποίο εμποδίζει την ακτινοβολία να φτάσει σε βάθος μεγαλύτερο από 0,4 χιλιοστά μέσα στο δέρμα. Αυτό σημαίνει ότι το όπλο είναι ασφαλές, παρόλο που η ισχύς του είναι 100 φορές μεγαλύτερη από ‘τι ο πομπός ενός φούρνου μικροκυμάτων. Δεδομένου ότι το πεντάγωνο συνεχίζει να επενδύει στα μη θανατηφόρα όπλα, το ADS προορίζεται να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και σε σταθμούς ελέγχου σε δρόμους και σε λιμάνια, ακόμα και για τον έλεγχο του πλήθους σε διαδηλώσεις.

Ένα χρόνο νωρίτερα, στις 18 Νοεμβρίου 2011, και για κάποιους ερευνητές με καθυστέρηση 64 χρόνων, Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν την επιτυχή επεξεργασία «εξωγήινου μετάλλου», και την δημιουργία του πλέον σε εργαστήρια.

Πιο συγκεκριμένα:

Μια ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο Irvine, τα εργαστήρια HRL και από το California Institute of Technology ανέπτυξαν το ελαφρύτερο μέταλλο στον κόσμο. Τα συμπεράσματα τους παρουσιάστηκαν στις 18 Νοεμβρίου 2011 στην έκδοση του Science. Το συγκεκριμένο μέταλλο δημιουργήθηκε από επιστήμονες νανοτεχνολογίας, και του οποίου η πυκνότητα είναι 0,9 χιλιοστά του γραμμαρίου ανά κυβικό εκατοστό. Το υλικό είναι το ελαφρύτερο στον κόσμο και μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο, καθώς είναι εύκαμπτο και φυσικά πολύ ελαφρύ. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ηλεκτρόδια μπαταριών, συσκευές απορρόφησης ηχητικών δονήσεων ή ενεργειακών σοκ, και θερμομόνωση. Με την έρευνα τους οι επιστήμονες πέτυχαν να φτάσουν σε τόσο χαμηλή πυκνότητα χρησιμοποιώντας μια μοναδική αρχιτεκτονική «μικρό-πλέγματος». Συγκεκριμένα κατασκεύασαν ένα πλέγμα διασυνδεδεμένων κοίλων νανοσωλήνων, οι οποίοι έχουν τοιχώματα πάχους 1000 φορές πιο λεπτά από μια ανθρώπινη τρίχα.  Η έρευνα τους χρηματοδοτήθηκε από υπηρεσία του πενταγώνου των ΗΠΑ, για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών.

Αν αναρωτιέστε πως συνδέετε το παραπάνω υλικό με εξωγήινη τεχνολογία, τότε πρέπει να πάμε πίσω 64 χρόνια στο γνωστό περιστατικό του Ρόσγουελ. Μετά την πτώση του αντικειμένου,  από τους πρώτους που φτάνουν στην περιοχή εκ μέρους του στρατού είναι ο Jesse Marcel που είναι ο επικεφαλής της επιχείρησης περισυλλογής των τμημάτων του σκάφους τα οποία είναι διάσπαρτα στο έδαφος. Ο Marcel ήταν επίσης υπεύθυνος ασφαλείας του τμήματος πληροφοριών για τις πυρηνικές δοκιμές στις ΗΠΑ στον Ειρηνικό, ενώ αργότερα θα τεθεί και επικεφαλής της επιχείρησης διάψευσης του περιστατικού του Ρόσγουελ. Ο Μarcel είναι ο πρώτος που μας μιλάει για το συγκεκριμένο μέταλλο το 1979 σε συνέντευξη του, ενώ μερικά χρόνια αργότερα ακολούθησε  και ο Συνταγματάρχης Φίλιπ Κόρσο ο οποίος θα μιλήσει για 2 μέταλλα, ένα μέταλλο πολύ ελαφρύ και ένα μέταλλο μνήμης (βλέπε Roswell). Συγκεκριμένα ο Μarcel αναφέρει: 

«Κάτι όμως που με κατέπληξε ήταν ένα κομμάτι μετάλλου που βρήκαμε. Ήταν τόσο λεπτό όσο και το ασημόχαρτο που βρίσκετε στο πακέτο των τσιγάρων. Δεν έδωσα περισσότερη σημασία στο συγκεκριμένο κομμάτι αφού προσπαθούσαμε να βάλουμε μια τάξη στον όγκο των συντριμμιών  που συγκεντρώναμε. Κάποια στιγμή με πλησίασε ένα άτομο από το προσωπικό που βοηθούσε και με ρώτησε αν ξέρω κάτι για το κομμάτι του μετάλλου που βρήκαμε. Του απάντησα όχι και τότε μου αποκάλυψε ότι προσπάθησε για αρκετή ώρα να το λυγίσει τόσο λεπτό που ήταν αλλά δεν τα κατάφερε. Ούτε να το κάψει μπόρεσε αλλά ούτε και να του προκαλέσει έστω ένα μικρό βούλιαγμα όταν το χτύπησε με ένα μεγάλο σφυρί. Το μέταλλο παρέμενε όπως ακριβώς ήταν παρά το μηδαμινό βάρος του. Δεν ζύγιζε σχεδόν τίποτα. Δεν είχα λόγο να μην τον πιστέψω, και έμεινα προβληματισμένος για το τι θα μπορούσε να είναι αυτό το κομμάτι που το μήκος του δεν ξεπερνούσε τα 2 πόδια (60 εκατοστά), και το πλάτος του το πολύ μισό πόδι (15 εκατοστά). Ήταν ένα μυστήριο για εμένα την λύση του οποίου δεν βρήκα ποτέ».

Την παραπάνω ιστορία επανέλαβε σε συνέντευξή του στην Ερ.Ε.Ν.Ζω και τον Νίκο Αποστολόπουλο, ο εγγονός του Ταγματάρχη, Jesse Marcel ο νεότερος, που έχει εμπλακεί με το θέμα του Ρόσγουελ από μικρή ηλικία. (Δείτε την συνέντευξη εδώ: Ο Jesse Marcel στην Ερ.Ε.Ν.Ζω)

Σε συνέντευξη του στο National Geographic ο Ταγματάρχης Jesse Marcel θα επαναλάβει την ιστορία του. Δείτε το βίντεο παρακάτω όπου στην αρχή αναφέρετε στην εντολή που είχαν να διαψεύσουν την πτώση του αντικειμένου και να το δικαιολογήσουν ως μετεωρολογικό μπαλόνι, ενώ στην συνέχεια από το 3o λεπτό και μετά μας μιλάει για το συγκεκριμένο μέταλλο.

Πηγές:

Coral and Jim Lorenzen, Η παγκόσμια ιστορία των UFO, εκδ. Μπαρμπουνάκης

Collin Wilson, ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ – εκδόσεις αρχετυπο

John Keel, Operation Trojan Horse, 1970

http://rr0.org/science/crypto/ufo/enquete/dossier/FortItapu/index.html

Wikipedia

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Κείμενα, γραφικά, λογότυπα, φωτογραφίες, αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και ως συλλογικό έργο προστατεύεται κατά τις σχετικές διατάξεις του ελληνικού δικαίου, του ευρωπαϊκού δικαίου και των διεθνών συμβάσεων περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Η μη τήρηση των ανωτέρω επισύρει τις κυρώσεις του Ν. 2121/1993, άρθρο 66.