Εκτοξεύτηκε
για μια μεγάλη περιοδεία των εξωτερικών πλανητών το 1977, και με καλή τύχη το
διαστημόπλοιο Voyager ταξιδεύει στη γενική κατεύθυνση της κίνησης του ήλιου σε
σχέση με τα κοντινά αστέρια. Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα, το Voyager 1
φαίνεται να πλησιάζει το όριο της ηλιόσφαιρας του ήλιου και το διαστρικό
διάστημα.
Φυσικά, η
ηλιόσφαιρα είναι το πεδίο του Ήλιου που ορίζεται από την επίδραση του ηλιακού
ανέμου και το μαγνητικό πεδίο του ήλιου. Αλλά πώς μπορείτε να ξέρετε πότε το
διαστημόπλοιο σας διασχίζει το όριο προς το διαστρικό διάστημα; Μια ένδειξη θα
ήταν μια ξαφνική αύξηση στην ανίχνευση των ενεργητικών κοσμικών ακτίνων. Η ροή
υψηλής ενέργειας σωματιδίων επιταχύνονται στο διαστρικό διάστημα από μακρινές
σουπερνόβα στο γαλαξία μας, αλλά συνήθως εκτρέπεται ή επιβραδύνεται από την
ηλιόσφαιρα.
Καλύπτοντας
μια περίοδο 12 μηνών (Σεπτέμβριος 2011 – 2012), αυτό το διάγραμμα δείχνει μια
δραματική αύξηση του ποσοστού των κοσμικών ακτίνων σωματιδίων ανίχνευσης τους
τελευταίους μήνες από το διαστημόπλοιο Voyager 1. Το Voyager 1 είναι τώρα περίπου 18
δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (17 ώρες φωτός, 122 Αστρονομικές Μονάδες) από τον
ήλιο και μπορεί σύντομα να είναι το πρώτο διαστημόπλοιο από τη Γη που θα
εισέλθει στο πεδίο των αστεριών.
