Στις 11 Οκτωβρίου
του 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος, σύμφωνα με όσα γράφονται στο ημερολόγιο του, βρισκόταν
με το πλοίο του σε ένα από τα βαθύτερα σημεία του Ατλαντικού, στην περιοχή του Τριγώνου
των Βερμούδων, όταν εντόπισε περίεργα φώτα να ανάβουν κάτω από το νερό.
Ακολούθως, ένα μεγάλο σκάφος σε σχήμα δίσκου αναδύθηκε στην επιφάνεια και χάθηκε
στον νυχτερινό ουρανό. Στα ημερολόγια τα φώτα του άγνωστου αντικειμένου παρομοιάζονται
με φως κεριού που τρεμοπαίζει. Οι σημειώσεις του Κολόμβου αναφέρουν πολλά περίεργα
περιστατικά, των οποίον έγινε αυτόπτης μάρτυρας κατά την διάρκεια των εξερευνήσεων
του. Μεταξύ αυτόν αναφέρεται η θέαση ενός σμήνους πουλιών, το οποίο περιγράφεται
σαν μια βαριά μάζα, βάρους 120 τόνων, που ταξίδευε πάνω από τον Ωκεανό.
Η αναφορά
του Κολόμβου στο ημερολόγιο του για U.S.O (Unidentified Submarine Object – Άγνωστα Υποβρύχια Αντικείμενα),
είναι ίσως η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση. Κοιτάζοντας πίσω στα αρχαία χρόνια
συναντάμε παραδόσεις από όλο των κόσμο όχι μόνο για άγνωστα υποβρύχια αντικείμενα
αλλά και για ανθρωπόμορφες οντότητες που αναδύονται από την θάλασσα. Αναφορές
από παραδόσεις της Μεσοποταμίας κάνουν λόγο για οντότητες που αναδύονταν από
την θάλασσα με λέπια σε όλο το σώμα τους τα οποία μπορούσαν να ζήσουν και στο νερό
και στην ξηρά.
Ο Berossus ιερέας
της Βαβυλωνίας γράφει για τον Adapa, τον άνθρωπο-ψάρι που μετέδωσε σοφία και γνώση στον άνθρωπο.
Στο Popol Vuh (Χρονικά της Κοινότητας, των Ινδιάνων), την πιο πλούσια
μυθολογική και ιστορική πηγή του Νέου Κόσμου, διαβάζουμε: «την πέμπτη μέρα εμφανίστηκαν ξανά πάνω στο νερό και έγιναν αντιληπτοί
από τους ανθρώπους. Έμοιαζαν με ανθρώπους-ψάρια».
Ίσως αυτός
να είναι και ο λόγος που πολλοί κάνουν λόγο για υποβρύχιες βάσεις εξελιγμένης τεχνολογίας,
ακόμα και για ολόκληρους πολιτισμούς που αναπτύσσονται κάτω από το νερό και φιλοξενούν
άγνωστα όντα και αντικείμενα. Ας έρθουμε
όμως στην νεότερη ιστορία του φαινομένου και στις αναφορές που έχουν καταγραφεί
παγκοσμίως. Το 1972, το Νορβηγικό Ναυτικό ακολούθησε για δυο εβδομάδες ένα USO στο Sognefjiord, ένα από τα μακρύτερα και βαθύτερα φιόρδ
παγκοσμίως. Στις 20 Νοεμβρίου, το αντικείμενο εξήλθε από το νερό. Σύμφωνα με
τις περιγραφές, ήταν ένα συμπαγές, αθόρυβο, σκάφος, σε σχήμα πούρου. Όταν ένα
από τα πλοία άνοιξε πυρ εναντίον του, το USO απλά καταδύθηκε ξανά και χάθηκε μέσα
στα κύματα. Το 1969, οι θαλασσοπόροι του USS Cartaterra, διαπερνούσαν τα παγωμένα νερά της Ανταρκτικής
όταν ξαφνικά, ένα τεράστιο υποβρύχιο σκάφος έσπασε τον πάγο και εκτοξεύτηκε
στον ουρανό, αφήνοντας πίσω του μια καλοσχηματισμένη τρύπα.
Τον Αύγουστο
του 1965 κατά την διάρκεια ταξιδιού στην Κόκκινη Θάλασσα το πλήρωμα του ατμόπλοιου
Raduga
παρατήρησε μια φλογερή σφαίρα
να αναδύεται και να αιωρείται, φωτίζοντας την επιφάνεια του νερού. Η σφαίρα είχε
διάμετρο 60 μέτρα.
Το Shag Harbour είναι ένα μικρό ψαροχώρι στη Νέα Σκωτία,
του Καναδά. Στις 4 Οκτωβρίου 1967, ένα άγνωστο αντικείμενο διαμέτρου 20 μέτρων περίπου
εθεάθει να πέφτει από τον ουρανό στη θάλασσα και να προχωρεί κάτω από το νερό, αφήνοντας
αφρό στην επιφάνεια. Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι σημαντική όχι μόνο γιατί υπάρχουν
πολλές μαρτυρίες αλλά και γιατί κυβερνητικά έγγραφα επικυρώνουν ότι πράγματι εκείνο
το βραδύ κάτι παράξενο έπεσε στην θάλασσα.
Η Ελλάδα φυσικά
δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές
του φαινομένου των UFO-USO, ο Σωκράτης Αικατερινίδης σε συνέντευξη του στο περιοδικό Στιγμές
αναφέρει: «Στις 29 Δεκεμβρίου 1984, στο χωριό
Μύρτος της Ιεράπετρας εθεάθει άγνωστης ταυτότητας υποβρύχιο αντικείμενο. Μόλις πληροφορήθηκα
το γεγονός μετέβηκα στην περιοχή, και από τις μαρτυρίες των κατοίκων παραθέτω
τις δυο πιο σημαντικές. Όπως μου είπε ο κ. Μανώλης Γιωτάκης: εγώ άκουσα ότι έπεσε
ένα αεροπλάνο στην ακροθαλασσιά και είδα καπνούς. Δεν ξέρω αν ήταν καπνός ή και
νερό μαζί. Πάντως, η στήλη που δημιουργήθηκε από την πτώση του αντικειμένου έφτανε
περίπου τα 200 μέτρα. Πέρασε όμως αρκετή ώρα και ενισχύσεις δεν ήρθαν, όπως θα συνέβαινε
σε παρόμοια περίπτωση. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι πύραυλος από κάποια κοντινή
βάση που έφυγε από την πορεία του και έπεσε σε απόσταση 3 μίλια από τον Μύρτο».
Ένας άλλος μάρτυρας ο Γιώργος Δασκαλάκης
είπε: «Πήγαινα στον κήπο μου λίγο πιο έξω
από το χωριό, και άκουσα κάτι παιδιά που φώναζαν ότι έπεσε αεροπλάνο κοντά στο χωριό.
Κοιτάζω και βλέπω ένα κόκκινο πράγμα, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν.
Όταν έπεσε στην θάλασσα, δημιουργήθηκε στήλη ύψους περίπου 200 μέτρων, η οποία διαλύθηκε
μετά από μια ώρα». Το στοιχείο που μας αποκαλύπτει την πραγματική φύση του αντικειμένου
είναι ότι η πτώση προκάλεσε πίδακα 200 μέτρων και μάλιστα το νερό ήταν ζεστό.
Οι εφημερίδες
της Αθήνας έγραψαν: «φλεγόμενο και με καπνούς
αντικείμενο που πετούσε στον ουράνιο χώρο της Ιεράπετρας έπεσε το απόγευμα του Σαββάτου
στην θάλασσα δημιουργώντας πίδακα 50 μέτρων. Το περιστατικό έγινε στις 4.20 και
το είδαν τουλάχιστον οι μισοί από τους κατοίκους οι οποίοι έντρομοι ειδοποίησαν
την χωροφυλακή. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν στην αστυνομία το αντικείμενο
είχε προέλευση από νοτιοδυτικά και πετούσε σε χαμηλό σχετικό ύψος. Στην διαδρομή
του άφηνε πίσω του καπνούς ενώ ήταν ζωσμένο με φλόγες. Πρέπει να έπεσε στην θάλασσα
σε απόσταση περίπου 4-5 ναυτικών μιλίων από την παραλία».
περιοδικό στιγμές
περιοδικο NEXUS
