Οι παρακάτω
αναφορές είναι ένα μικρό μόνο δείγμα από μια μεγάλη δεξαμενή αρχειοθετημένων περιπτώσεων
εμφάνισης ΑΤΙΑ στην Ελλάδα. Πηγή προέλευσης τους βιβλία ερευνητών, άρθρα περιοδικών
του χώρου, διαδίκτυο, και το προσωπικό αρχείο της ομάδας Ερ.Ε.Ν.Ζω. Οι αναφορές
έχουν αναρτηθεί χρονολογικά από το σήμερα και προς τα πίσω. Επειδή μέρος του αρχειοθετημένου
υλικού είναι αρκετά παλαιό, και επειδή εκείνη την εποχή προοριζόταν για προσωπική
χρήση της ομάδας μας, σε μικρό μέρος των αναφορών απουσιάζει η πηγή προέλευσης.
Σε περίπτωση που αναγνωρίζετε κάποια αναφορά και την πηγή της, μπορείτε να
επικοινωνήσετε μαζί μας στο email erenzw2012@gmail.com
ΕΠΑΦΗ: 1ου
ΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ:
ΓΕΡΑΝΙΑ ΟΡΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 20
Ιουλίου 2002
Ώρα 2.00 το πρωί. Καθόμουν στην ταράτσα του
εξοχικού μου ελπίζοντας να φυσήξει ένα δροσερό αεράκι . Ενώ απολάμβανα την θέα
βλέποντας την Αίγινα και προς την Αρχαία Επίδαυρο, ξαφνικά αντίκρισα κάτι
ασυνήθιστο. Ένα ιπτάμενο αντικείμενο με σχήμα δίσκου και με έντονο κίτρινο φως
κινήθηκε με απίστευτη ταχύτητα παράλληλα με από την Εθνική οδό Αθηνών -
Κορίνθου στο Ύψος των Αγίων Θεοδώρων. Στην Αρχή υπέθεσα ότι ήταν ένας μεγάλος
μετεωρίτης αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι ο Μετεωρίτης θα είχε κάθετη κλίση και
όχι παράλληλη με την Εθνική οδό. Ξαφνικά μέσα στο μυαλό μου άρχισα να κάνω
υποθέσεις αλλά και να αμφισβητώ την όραση μου, μέχρι που και η σύζυγος μου
δίπλα μου ανέφερε το ίδιο περιστατικό. Η θέαση του αντικειμένου κράτησε περίπου
στα 5 δευτερόλεπτα και έπειτα εξαφανίστηκε. Δεν πρέπει να ήταν μετεωρίτης το
μέγεθος ήταν τεράστιο (όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ) το είδαμε σε απόσταση 3χλμ.
ακριβώς πάνω από την εθνική οδό τόσο απέχει το σπίτι.
ΕΠΑΦΗ : 1ουΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ:
ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
22/8/2000
Το παρακάτω
περιστατικό έχει αναφερθεί από την ερευνήτρια Χριστίνα Παπαδά, η οποία διαμένει
στην Κόρινθο και έχει αναφέρει τα εξής:
"Κόρινθος, 22 Αυγούστου 2000, ώρα 22:30
Καθόμουν στην βεράντα του σπιτιού μου, όταν εθεάθη στον ουρανό, δυτικά, Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενο Αντικείμενο.
Εμφανίστηκε απότομα, χωρίς να έρχεται από κάποια κατεύθυνση, σαν να υπήρχε ήδη εκεί και ξαφνικά άναψε το φως του: ήταν κιτρινωπού χρώματος, σαν να καιγόταν, χωρίς ουρά και 15 φορές λαμπρότερο από τον Δία!
Έκανε κυκλική τροχιά και ανεβαίνοντας αργά προς τα πάνω χάθηκε σαν να μπήκε κάπου (δεν φάνηκε να απομακρύνεται στον ορίζοντα). Δεν υπήρχε θόρυβος.
Δεν είχε χαρακτηριστικά αεροσκάφους ή δορυφόρου, ούτε κάποιου φυσικού φαινομένου.
Μετά από ένα τέταρτο παρατήρησα κάποιους στρατιώτες στην ταράτσα της Λέσχης Αξιωματικών Κορίνθου (βρίσκεται απέναντι από το σπίτι μου) να συγκεντρώνονται και να κοιτούν τον ουρανό πάνω από το σπίτι μου.
Δηλαδή σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνης του Α.Τ.Ι.Α. που είδα εγώ. Βορειοανατολικά.
Στη συνέχεια μαζεύτηκαν και άλλοι στρατιώτες και παρατηρούσαν τον ουρανό.
Τότε τους φώναξα από την βεράντα μου, ρωτώντας τους τι βλέπουν.
Μου απάντησαν ότι κάτι παράξενο πετάει στον ουρανό.
Αμέσως πήρα την φωτογραφική μηχανή μου και πήγα στην ταράτσα της Λέσχης.
Μου έδωσαν την ίδια περιγραφή που είχε και το Α.Τ.Ι.Α. που είδα εγώ.
Κι αυτό επίσης είχε αργή ανοδική κίνηση και κατευθυνόταν προς το βουνό Γεράνεια (Λουτράκι) όπου και χάθηκε, όπως μου ανέφεραν οι στρατιώτες Η.Γ. και Γ.Μ.
Αυτό το περιστατικό διήρκησε γύρω στα δύο λεπτά, γι' αυτό και δεν πρόλαβα να τραβήξω κάποια φωτογραφία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την ώρα όλα τα σκυλιά στη γύρω περιοχή γάβγιζαν.
Και το δικό μου επίσης.
Τελικά, σταμάτησαν το γαύγισμα μετά από μία ώρα. Δεν γνωρίζω εάν επρόκειτο για δύο διαφορετικά Α.Τ.Ι.Α. ή ένα που «έκοβε βόλτες» στον ουρανό.
Ο καιρός ήταν αίθριος, καθόλου νεφελώδης και είχε αστροφεγγιά. Οπότε, δεν μπορεί να κρύφτηκαν μέσα σε νέφη".
"Κόρινθος, 22 Αυγούστου 2000, ώρα 22:30
Καθόμουν στην βεράντα του σπιτιού μου, όταν εθεάθη στον ουρανό, δυτικά, Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενο Αντικείμενο.
Εμφανίστηκε απότομα, χωρίς να έρχεται από κάποια κατεύθυνση, σαν να υπήρχε ήδη εκεί και ξαφνικά άναψε το φως του: ήταν κιτρινωπού χρώματος, σαν να καιγόταν, χωρίς ουρά και 15 φορές λαμπρότερο από τον Δία!
Έκανε κυκλική τροχιά και ανεβαίνοντας αργά προς τα πάνω χάθηκε σαν να μπήκε κάπου (δεν φάνηκε να απομακρύνεται στον ορίζοντα). Δεν υπήρχε θόρυβος.
Δεν είχε χαρακτηριστικά αεροσκάφους ή δορυφόρου, ούτε κάποιου φυσικού φαινομένου.
Μετά από ένα τέταρτο παρατήρησα κάποιους στρατιώτες στην ταράτσα της Λέσχης Αξιωματικών Κορίνθου (βρίσκεται απέναντι από το σπίτι μου) να συγκεντρώνονται και να κοιτούν τον ουρανό πάνω από το σπίτι μου.
Δηλαδή σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνης του Α.Τ.Ι.Α. που είδα εγώ. Βορειοανατολικά.
Στη συνέχεια μαζεύτηκαν και άλλοι στρατιώτες και παρατηρούσαν τον ουρανό.
Τότε τους φώναξα από την βεράντα μου, ρωτώντας τους τι βλέπουν.
Μου απάντησαν ότι κάτι παράξενο πετάει στον ουρανό.
Αμέσως πήρα την φωτογραφική μηχανή μου και πήγα στην ταράτσα της Λέσχης.
Μου έδωσαν την ίδια περιγραφή που είχε και το Α.Τ.Ι.Α. που είδα εγώ.
Κι αυτό επίσης είχε αργή ανοδική κίνηση και κατευθυνόταν προς το βουνό Γεράνεια (Λουτράκι) όπου και χάθηκε, όπως μου ανέφεραν οι στρατιώτες Η.Γ. και Γ.Μ.
Αυτό το περιστατικό διήρκησε γύρω στα δύο λεπτά, γι' αυτό και δεν πρόλαβα να τραβήξω κάποια φωτογραφία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την ώρα όλα τα σκυλιά στη γύρω περιοχή γάβγιζαν.
Και το δικό μου επίσης.
Τελικά, σταμάτησαν το γαύγισμα μετά από μία ώρα. Δεν γνωρίζω εάν επρόκειτο για δύο διαφορετικά Α.Τ.Ι.Α. ή ένα που «έκοβε βόλτες» στον ουρανό.
Ο καιρός ήταν αίθριος, καθόλου νεφελώδης και είχε αστροφεγγιά. Οπότε, δεν μπορεί να κρύφτηκαν μέσα σε νέφη".
ΕΠΑΦΗ: 1ου
ΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ:
ΧΩΡΙΟ ΚΕΦΑΛΑΡΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
11/11/1998
Η μαρτυρία
προέρχεται από τον Γιάννη Μανιά, ιδιωτικό υπάλληλο, κάτοικο Γλυφάδας, και τη
γυναίκα του Μαρία.
Όταν συνέβη η θέαση, στις 11 Οκτωβρίου, ημέρα Κυριακή, περίπου κατά τις 10:30 το πρωί, είχαν αναχωρήσει από το χωριό Κεφαλάρι, όπου διέμεναν εκείνες τις ημέρες (εκεί βρίσκεται και η περίφημη αρχαία πυραμίδα), με κατεύθυνση αρχικά το Ναύπλιο και μετά το Τολό.
Αφού πέρασαν τη διασταύρωση προς Επίδαυρο και Τολό και αφού είχαν διανύσει περίπου τρία χιλιόμετρα, η γυναίκα σκούντησε το σύζυγό της για να του δείξει κάτι περίεργο, όπως θεωρούσε, που έβλεπε στο βάθος του ορίζοντα.
Όπως παρατήρησε ο Γιάννης, εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στο δρόμο 5-6 άτομα τα οποία ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες και δεν είχαν αντιληφθεί τίποτα.
Σε ένα αυτοκίνητο που τους είχε προσπεράσει όμως, βρισκόταν ένα κοριτσάκι μαζί με τη μητέρα του και όπως κατάλαβε, παρακολουθούσε και αυτό το ίδιο φαινόμενο.
Όταν κοίταξε προς την κατεύθυνση που του υπέδειξε η γυναίκα του, αντίκρισε ένα σύννεφο το οποίο έλαμπε πάρα πολύ από την ακτινοβολία του Ήλιου και επειδή εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι ήταν το μοναδικό σύννεφο στον ουρανό, σταμάτησε στην άκρη του δρόμου για να το παρατηρήσουν καλύτερα.
Τότε διέκρινε ότι το σχήμα του ήταν κυλινδρικό και το χρώμα του τελείως λευκό.
Ελάχιστα λεπτά ύστερα από αυτές τις παρατηρήσεις, το σύννεφο διαχωρίστηκε ξαφνικά σε δύο μικρότερα κομμάτια μεταλλικά, πάντα έντονα λαμπερά.
Το ένα από αυτά τα κομμάτια που ήταν το μεγαλύτερο αποχώρησε από το σημείο που ήταν, με κατεύθυνση ψηλά στον ουρανό και με ταχύτητα περίπου όση και αυτή ενός υπερηχητικού αεροσκάφους αφήνοντας πίσω του μια ουρά λευκού χρώματος.
Σύντομα όμως έκανε μια αλλαγή κατεύθυνσης και συνάντησε το δεύτερο κομμάτι, το οποίο ήδη κατευθυνόταν προς το Άργος.
Η ταχύτητα τους ήταν περίπου ίση με αυτήν ενός αεροπλάνου κατά τη προσγείωση.
« Παρακολουθώντας τα φτάσαμε στο Άργος έπειτα από 20-25 λεπτά, όπου τα είδαμε να ενώνονται σε ένα τεράστιο μακρόστενο σύννεφο πάνω από το χωριό Κεφαλάρι.
Έπειτα από πέντε ñ δέκα λεπτά αυτό το μακρόστενο σύννεφο μεταμορφώθηκε σε κώνο, που θύμιζε περισσότερο μια μεγάλη καμπάνα εκκλησίας, πάλι λευκού χρώματος, έντονα λαμπερού σαν το πρώτο σύννεφο και έφυγε προς την πλευρά του Ναυπλίου.
Πάνω από τη θάλασσα έξω από το Ναύπλιο ο κώνος μεταμορφώθηκε σε ένα αντικείμενο σαν το κυλινδρικό κατάλευκο λαμπερό σύννεφο που είχαμε πρωτοδεί στα Λευκάκια και ακολουθώντας πάλι μια καμπύλη τροχιά πάνω από τα σύννεφα που ήδη είχαν μαζευτεί πάνω από τη θάλασσα του Ναυπλίου, χάθηκε μέσα στα σύννεφα μετά την παρέλευση περίπου δεκαπέντε λεπτών. Κατά την καμπύλη αυτή τροχιά του στο στερέωμα, η οποία ήταν σταθερή, έξω από το μεγάλο κυλινδρικό αυτό σύννεφο υπήρχαν αέρια ».
Παρ' όλο που το περιστατικό επέδρασε από ψυχολογικής πλευράς θετικά στους μάρτυρες, από φόβο προς το άγνωστο και επειδή είχαν το μικρό παιδί τους στο αυτοκίνητο δεν συνέχισαν την παρακολούθηση.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο μάρτυς αυτού του περιστατικού που ñ όπως απεκάλυψε ñ ενδιαφέρεται για το φαινόμενο των UFOs από την παιδική του ηλικία, είχε μία παρόμοια εμπειρία στις 10 Αυγούστου του 1989.
Όταν συνέβη η θέαση, στις 11 Οκτωβρίου, ημέρα Κυριακή, περίπου κατά τις 10:30 το πρωί, είχαν αναχωρήσει από το χωριό Κεφαλάρι, όπου διέμεναν εκείνες τις ημέρες (εκεί βρίσκεται και η περίφημη αρχαία πυραμίδα), με κατεύθυνση αρχικά το Ναύπλιο και μετά το Τολό.
Αφού πέρασαν τη διασταύρωση προς Επίδαυρο και Τολό και αφού είχαν διανύσει περίπου τρία χιλιόμετρα, η γυναίκα σκούντησε το σύζυγό της για να του δείξει κάτι περίεργο, όπως θεωρούσε, που έβλεπε στο βάθος του ορίζοντα.
Όπως παρατήρησε ο Γιάννης, εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν στο δρόμο 5-6 άτομα τα οποία ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες και δεν είχαν αντιληφθεί τίποτα.
Σε ένα αυτοκίνητο που τους είχε προσπεράσει όμως, βρισκόταν ένα κοριτσάκι μαζί με τη μητέρα του και όπως κατάλαβε, παρακολουθούσε και αυτό το ίδιο φαινόμενο.
Όταν κοίταξε προς την κατεύθυνση που του υπέδειξε η γυναίκα του, αντίκρισε ένα σύννεφο το οποίο έλαμπε πάρα πολύ από την ακτινοβολία του Ήλιου και επειδή εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι ήταν το μοναδικό σύννεφο στον ουρανό, σταμάτησε στην άκρη του δρόμου για να το παρατηρήσουν καλύτερα.
Τότε διέκρινε ότι το σχήμα του ήταν κυλινδρικό και το χρώμα του τελείως λευκό.
Ελάχιστα λεπτά ύστερα από αυτές τις παρατηρήσεις, το σύννεφο διαχωρίστηκε ξαφνικά σε δύο μικρότερα κομμάτια μεταλλικά, πάντα έντονα λαμπερά.
Το ένα από αυτά τα κομμάτια που ήταν το μεγαλύτερο αποχώρησε από το σημείο που ήταν, με κατεύθυνση ψηλά στον ουρανό και με ταχύτητα περίπου όση και αυτή ενός υπερηχητικού αεροσκάφους αφήνοντας πίσω του μια ουρά λευκού χρώματος.
Σύντομα όμως έκανε μια αλλαγή κατεύθυνσης και συνάντησε το δεύτερο κομμάτι, το οποίο ήδη κατευθυνόταν προς το Άργος.
Η ταχύτητα τους ήταν περίπου ίση με αυτήν ενός αεροπλάνου κατά τη προσγείωση.
« Παρακολουθώντας τα φτάσαμε στο Άργος έπειτα από 20-25 λεπτά, όπου τα είδαμε να ενώνονται σε ένα τεράστιο μακρόστενο σύννεφο πάνω από το χωριό Κεφαλάρι.
Έπειτα από πέντε ñ δέκα λεπτά αυτό το μακρόστενο σύννεφο μεταμορφώθηκε σε κώνο, που θύμιζε περισσότερο μια μεγάλη καμπάνα εκκλησίας, πάλι λευκού χρώματος, έντονα λαμπερού σαν το πρώτο σύννεφο και έφυγε προς την πλευρά του Ναυπλίου.
Πάνω από τη θάλασσα έξω από το Ναύπλιο ο κώνος μεταμορφώθηκε σε ένα αντικείμενο σαν το κυλινδρικό κατάλευκο λαμπερό σύννεφο που είχαμε πρωτοδεί στα Λευκάκια και ακολουθώντας πάλι μια καμπύλη τροχιά πάνω από τα σύννεφα που ήδη είχαν μαζευτεί πάνω από τη θάλασσα του Ναυπλίου, χάθηκε μέσα στα σύννεφα μετά την παρέλευση περίπου δεκαπέντε λεπτών. Κατά την καμπύλη αυτή τροχιά του στο στερέωμα, η οποία ήταν σταθερή, έξω από το μεγάλο κυλινδρικό αυτό σύννεφο υπήρχαν αέρια ».
Παρ' όλο που το περιστατικό επέδρασε από ψυχολογικής πλευράς θετικά στους μάρτυρες, από φόβο προς το άγνωστο και επειδή είχαν το μικρό παιδί τους στο αυτοκίνητο δεν συνέχισαν την παρακολούθηση.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο μάρτυς αυτού του περιστατικού που ñ όπως απεκάλυψε ñ ενδιαφέρεται για το φαινόμενο των UFOs από την παιδική του ηλικία, είχε μία παρόμοια εμπειρία στις 10 Αυγούστου του 1989.
ΕΠΑΦΗ: 1ου
ΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ:
ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
12/1991
Ήταν 9 το
βράδυ και ήμουν στο πατρικό μου σπίτι (σε αραιοκατοικημένη περιοχή έξω από την
πόλη). Ξαφνικά, ενώ ήμουν στο κτήμα, είδα να περνάει από κάποιο γειτονικό σπίτι
200 περίπου μέτρα μακριά ένα ιπτάμενο αντικείμενο. Είχε 3 παράλληλα κόκκινα
φώτα που κάλυπταν μήκος περίπου 20 μέτρων. Δυστυχώς, λόγω του έντονου σκότους
δεν είδα το σχήμα του αντικειμένου, αλλά απλώς τα 3 κόκκινα φώτα του, ένα στην
μέση και τα αλλά 2 εκατέρωθεν. Το απίστευτο είναι ότι το αντικείμενο διέγραψε
οριζόντια χαμηλή πορεία και πέρασε σε ύψος περίπου 10 μέτρων πάνω από το
γειτονικό σπίτι, χωρίς να ακούγεται δυνατός θόρυβος, αλλά ένα σχεδόν
ανεπαίσθητο βουητό σαν να υπήρχε κάποιο μακρινό αεροπλάνο. Το αντικείμενο αυτό
πέρασε με οριζόντια πορεία την περιοχή σε χαμηλό ύψος, κάπου στα 30 μέτρα από
τη γη, ώσπου χάθηκε στον ορίζοντα. Η ταχύτητα του ήταν πολύ αργή. Αν ήταν
αεροπλάνο θα ακουγόταν ο δυνατός θόρυβος του κινητήρα του (ήμουν στα 200 μέτρα
από αυτό), δεν θα είχε 3 παράλληλα κόκκινα φώτα αλλά 1 που θα αναβόσβηνε, θα
ίπτατο πιο γρήγορα. Επίσης, σε τόσο χαμηλό ύψος το ωστικό του κύμα θα είχε
καταστρέψει τις οικίες και θα δημιουργούσε στρόβιλο πάνω από τις περιοχές που
πετούσε. Το Α.Τ.Ι.Α. αυτό ήταν πραγματικό ή κάποιο μυστικό ιπτάμενο όχημα των
ΗΠΑ; Δεν είναι τυχαίο ότι 2 μήνες μετά (Φλεβάρη του 1991) ξέσπασε ο πόλεμος των
ΗΠΑ με το Ιράκ. Μήπως το Α.Τ.Ι.Α. που είδα ήταν κάποιο μυστικό όπλο των ΗΠΑ ή
ήταν πραγματικό Α.Τ.ΙΑ.;
ΕΠΑΦΗ: 1ου
ΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ: ΛΟΥΤΡΑΚΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: Μάρτιος 1986.
ΠΗΓΗ: cosmicnet
Υπηρετώ ως έφεδρος Λοχίας στη Σχολή Μηχανικού
στο Λουτράκι. Με ξυπνάει ο θαλαμοφύλακας γιατί είχα υπηρεσία εφόδου 2-4 π.μ.
Βγαίνοντας από το θάλαμο στον αύλειο χώρο που ήταν και ελικοπτεροδρόμιο
παρατήρησα ότι ο ουρανός ήταν κατακόκκινος και η ζέστη έντονη. Ήταν 2 το πρωί
Μάρτιο μήνα. Περνώντας από τις σκοπιές παρατήρησα ότι άλλοι σκοποί ήταν
ανήσυχοι και άλλοι έλειπαν κάτι το οποίο ήταν περίεργο γιατί όλοι ήταν
Υποψήφιοι έφεδροι υπαξιωματικοί και φοβόντουσαν τέτοια παραπτώματα. Το γεγονός
αυτό με παραξένεψε αλλά δεν μπορούσα ακόμα να φανταστώ τη συνέχεια. Φτάνοντας
στις σκοπιές που ήταν πάνω στον Ισθμό και ειδικά στο τελευταίο φυλάκιο στην
βυθιζόμενη γέφυρα είδα τους ΥΕΑ (υποψήφιους έφεδρους αξιωματικούς) οι οποίοι
ήταν Αρχιφύλακες και τους σκοπούς συγκεντρωμένους στο τέλος του στρατοπέδου και
στο χείλος του υψώματος να κοιτούν τη θάλασσα στην κατεύθυνση της Περαχώρας.
Όλοι ήσαν έκπληκτοι και όταν τους ρώτησα μου είπαν ότι είδαν μια φωτεινή λάμψη
πάνω από το στρατόπεδο η οποία κινήθηκε χωρίς θόρυβο αλλά αστραπιαία και
σταμάτησε πάνω από τη σκοπιά του Ισθμού. Μετά και πάλι με τον ίδιο αστραπιαίο
τρόπο χάθηκε στη θάλασσα στη μεριά της Ποσειδωνίας. Την άλλη ημέρα όλοι οι
σκοποί και οι αρχιφύλακες εκλήθησαν στο Α2 και όταν βγήκαν δεν επιβεβαίωναν
τίποτε , ακόμη και οι σκοποί που ρώτησα το προηγούμενο βράδυ και μου
περιέγραφαν σοκαρισμένοι το γεγονός. Οι πολιτικοί υπάλληλοι του στρατοπέδου που
έμεναν στην Κόρινθο και στο Λουτράκι μας είπαν ότι το βράδυ άκουσαν μια βοή και
έσπασαν τζάμια. Το ίδιο έγραψαν και οι εφημερίδες την επόμενη ημέρα και μάλιστα
ανέφεραν ότι το φαινόμενο με τα τζάμια έγινε αντιληπτό μέχρι τη Φωκίδα. Ο λόγος
που επικοινωνώ μαζί σας και περιγράφω αυτό το γεγονός δημόσια για πρώτη φορά
είναι επειδή και το site σας είναι αξιολογότατο και επειδή θέλω να μάθω από
ειδικούς αν κάτι έγινε τότε και έχει καταγραφεί (cosmicnet) Είμαι 45 ετών οικογενειάρχης , Διευθυντής σε
γνωστή εταιρεία και έχω μεταπτυχιακό από Βρετανικό Πανεπιστήμιο. Ο λόγος που το
αναφέρω είναι όχι γιατί θέλω να δείξω κάτι αλλά επειδή δεν θέλω οι μαρτυρία να
θεωρηθεί ως μυθοπλασία ενός περιθωριακού." Τα σχόλια δικά σας.
ΕΠΑΦΗ:
1ου ΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ:
ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
21/7/1979
Η
κυρία Αντιγόνη Γλυκοφρύδη κορυφαίο στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου μιλάει για την εμπειρία
που είχε μαζί με άλλα 17 άτομα την Πέμπτη της 21ης Ιουλίου του 1979
κατά την διάρκεια πρόβας στο αρχαίο θέατρο της Επιδαυρου. ΄΄ Ήταν περίπου 11.30
το βράδυ και κάναμε πρόβα στην ορχήστρα. Κοιτούσαμε από την κατεύθυνση των κερκίδων
προς το βάθος όπου συνήθως είναι το σκηνικό. Ξαφνικά είδαμε τρία φωτεινά αντικείμενα
που διέσχιζαν τον ορίζοντα σε παράλληλη προς το έδαφος πορεία. Τότε φωνάξαμε
όλοι μαζί κάπου 16 άτομα: ΑΤΙΑ Το
χρώμα τους ήταν πορτοκαλί και η ένταση του φωτός σταθερή. Περνούσαν
πολύ γρήγορα αλλά η κίνηση τους ήταν τόσο ομαλή που μου θύμιζε κύκνους μέσα στο
νερό… αθόρυβη γεμάτη αρμονία. Και
ξαφνικά όπως εμφανίστηκαν ένα – ένα χάθηκαν στο βάθος του ορίζοντα. Τα
τρία φωτεινά αντικείμενα περνούσαν το ένα πίσω από το άλλο. Μας έκανε τρομερή εντύπωση
η ροή τους, το κύλισμα, το πόσο απαλά περνούσαν με τόσο μεγάλη ταχύτητα. Ο ουρανός
ήταν καθαρός φύσαγε και είχε ψύχρα. Πάνω στην ορχήστρα ήταν στραμμένοι όλοι οι προβολείς
του θεάτρου, δηλαδή εμείς είμαστε μέσα στο φως των προβολέων οπότε το φως των αντικειμένων
πρέπει να ήταν πολύ πιο δυνατό για να τραβήξει την προσοχή μας. Έδιναν την εντύπωση
ότι το καθένα περιστρεφόταν γύρω από τον άξονα του. Η
απόσταση ανάμεσα τους ήταν ιση.΄΄
Άλλοι
μάρτυρες του φαινόμενου στο θέατρο της αρχαίας Επιδαυρου ήταν οι Αλέξης
Μινωτής, Νόρα Κατσέλη, Ελένη Ρήγα, Μαριαλένα Καρμπούρη, Ράνια Οικονομίδου,
Νεφέλη Ορφανού, Λία Πάρλα, Αννυ Πασπάτη, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Βεατρίκη
Δεληγιάννη, Πίτσα Καπιτσινέα, Μαρία Χόρς, Τζέσυ Παπουτσή κα. Οι
αφηγήσεις όλων των παρισταμένων στο θέατρο ήταν απόλυτα συνεπείς. Αργότερα μαθεύτηκε
ότι ο ηθοποιός Στέλιος Βόκοβιτς είδε τα ΑΤΙΑ από άλλο σημείο της περιοχής: ΄΄
όταν έφυγα από το θέατρο ήταν 11.00 το βράδυ και βρισκόμουν στο δρόμο προς του Σαρρή.
Τότε παρατήρησα σε μια στιγμή όχι σε μεγάλο ύψος ένα έντονο φως σαν από προβολέα.
Το χρώμα του ήταν κιτρινωπό σαν το χρώμα του ήλιου στη δύση του. Αμέσως μετά είδα
και ένα δεύτερο και ένα τρίτο. Τα είδα πεντακάθαρα αλλά δεν άκουσα καθόλου θόρυβο.
Με πολύ μεγάλη ταχύτητα τα αντικείμενα εξαφανίσθηκαν από την δύση προς την ανατολή. Στον
Πόρο την ίδια ώρα ένα φωτεινό αντικείμενο πλησίαζε από την περιοχή της Πελοποννήσου,
στάθηκε πάνω από την θάλασσα που χωρίζει τον Πόρο από τον Γαλατά και ύστερα κατευθύνθηκε
προς τα βόρεια αφού προηγουμένως χωρίστηκε σε τρία εξίσου φωτεινά αντικείμενα. Η
εμφάνιση αυτή έγινε γνωστή από τον γεωπόνο κ. Νίκο Κατσιώρχη κάτοικο Πόρου και έγινε
αντιληπτή από δεκάδες άλλα άτομα από διαφορετικά σημεία του νησιού ή του Γαλατά
που έβλεπαν το φαινόμενο από διαφορετική γωνία. Το
περιστατικό ερεύνησε η ομάδα Φαέθων και συγκεκριμένα ο Δημ. Κουτσούκης και ο
Χρ. Λάζος με την σύζυγο του Δανάη.
ΕΠΑΦΗ:1ου
ΤΥΠΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ: ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 10/4/1952
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα
Αθηναϊκή, 04/11/1952
Στις 10
Απριλίου του 1952 και ώρα 10:35μμ, μία μπλε φωτεινή ρουκέτα καταγράφηκε να
κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά για 10 δευτερόλεπτα πάνω από την
Κόρινθο. Αν και έμοιαζε με τις ρουκέτες ‘’φάντασμα’’ του παρελθόντος, λόγο
χρώματος θεωρήθηκε (ίσως για πρώτη φορά) ως ιπτάμενος δίσκος.
