Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε
στο περιοδικό Ανεξήγητο, τεύχος 180, Αύγουστος 2003, από τον κ. Θ. Βέμπο
Ο 45χρονος εποχιακός πυροσβέστης Ι.Μ. μαζί με άλλους 2 συναδέλφους του φυλούσε καραούλι στη Χαμολιά μια μικρή χερσόνησο απέναντι από την Περατή (Βραυρώνα). Ήταν τέλη Αυγούστου 2001 και μάλλον Κυριακή (πιθανόν η 26η του μηνός). Στην κορυφή της μικρής χερσονήσου - λόφου απ'όπου υπάρχει θαυμάσια θέα της γύρω περιοχής υπάρχει ένα εγκαταλειμμένο ελικοδρόμιο (μια χορταριασμένη τσιμεντένια πίστα διαμετρου 15 μέτρων), κι ένα μικρό ξύλινο κιόσκι - το μόνιμο καραούλι των δασοπυροσβεστών την ευαίσθητη εποχή του καλοκαιριού.
Η νύχτα ήταν ζεστή και ήρεμη
και οι τρεις άντρες κάθονταν συζητώντας στο κιόσκι, ενώ το πυροσβεστικό όχημα βρισκόταν
παρκαρισμένο πλάι. Η ώρα ήταν γύρω στις 10μμ όταν πρόσεξαν να έρχεται από την μεριά
της θάλασσας ένα δισκοειδές ανοιχτόχρωμο ιπτάμενο αντικείμενο πετώντας αθόρυβα
και χαμηλά από τα βορειανατολικά. Ο αρχικός εντοπισμός του ΑΤΙΑ έγινε σε φαινομενικό
ύψος 45 μοιρών. Με την προσέγγιση του αντικειμένου τα κινητά τηλέφωνα, ο ασύρματος
του οχήματος και το φορητό ράδιο που είχαν ανοιχτό σταμάτησαν να λειτουργούν. Ο
Ι.Μ. είχε την εντύπωση πως κατά την προσέγγιση του ΑΤΙΑ ακουγόταν ένας αμυδρός ήχος
σαν μικρό ηλεκτρικό μοτέρ. Έκπληκτοι οι τρεις άντρες είδαν το αντικείμενο να έρχεται
και να προσεδαφίζεται απαλά περίπου 15 μέτρα μακριά από το καραούλι τους, πάνω στην
πίστα του παλιού ελικοδρομίου.
Το σημείο προσεδάφισης του ΑΤΙΑ και ο μάρτυρας Ι.Μ.
Το αντικείμενο ήταν δισκοειδές είχε διάμετρο 3 μέτρα και χρώμα υπόλευκο ή μεταλλικό μέσα στο μισοσκόταδο. Το σχήμα του ήταν σαν δυο πιάτα ακουμπισμένα το ένα στα χείλη του άλλου. Έμοιαζε να προσεδαφίζεται με την κοιλιά κι όχι σε κάποιου είδους πόδια ή άλλα εξαρτήματα. Το ΑΤΙΑ δεν είχε επίσης κανένα επιφανειακό χαρακτηριστικό, φώτα, κεραίες, εξογκώματα κτλ. Προσεδαφισμένο είχε ύψος κάπου 1-1.10μ (κάτι που εξακριβώθηκε αργότερα με επιτόπια έρευνα και συγκρίσεις).
Από το σημείο που στέκονταν οι μάρτυρες το ΑΤΙΑ ήταν
μισοκρυμμένο πίσω από αγκάθια και βλάστηση. Έτσι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν
εάν είχε προσγειωθεί πάνω σε μικρά πόδια ή είχε ακουμπήσει με την κοιλιά. Η αντίδραση
των μαρτύρων ήταν κατάπληξη και ελαφρύς φόβος. Συγκεκριμένα ο Ι.Μ. είπε ότι ξαφνιάστηκε
και πάγωσε.
Το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν έκπληξη και μια αντίδραση του
στυλ τι κάνουμε τώρα. Όπως είπε στην διάρκεια της συνέντευξης παραξενεύτηκε και
από το μικρό μέγεθος του ΑΤΙΑ. Ύστερα από λίγο μια πόρτα φάνηκε να ανοίγει στο πλευρό
του αντικειμένου από πάνω προς τα κάτω σαν μπουκαπόρτα η καταπέλτης. Η πόρτα
αυτή ήταν κάτι σαν σκάλα όπως είναι σε μερικά αεροπλάνα. Ο Ι.Μ. δεν διέκρινε σκαλιά
η άλλα χαρακτηριστικά στην μπουκαπόρτα. Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ έμοιαζε να ξεχύνεται
ένα αμυδρό φως. Όμως η συγκλονιστικότερη φάση του περιστατικού μόλις άρχιζε.
Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ φάνηκαν να βγαίνουν τρία μικρόσωμα (κάπου 80-90 πόντους
ύψος) ανθρωποειδή όντα το ένα μετά το άλλο. Ο Ι.Μ. τα περίγραψε ως μικρογραφίας
ανθρώπων με κανονικές αναλογίες και κίνηση, σαν μικρά παιδιά. Τα όντα φορούσαν εφαρμοστές
και κατά τα φαινόμενα μεταλλικές στολές οι οποίες έμοιαζαν με αυτές του αυτοδύτη:
κατέληγαν σε κουκούλα που σκέπαζε εφαρμοστά το κεφάλι. Στο πρόσωπο δεν είχαν κάποια
καλύπτρα ή κάτι άλλο αλλά η απόσταση και οι συνθήκες φωτισμού ήταν τέτοιες ώστε
ο Ι.Μ. δεν μπόρεσε να διακρίνει τυχόν χαρακτηριστικά
του προσώπου. Τα όντα δεν κρατούσαν τίποτα στα χέρια ούτε είχαν κάποιο άλλο διακριτικό
χαρακτηριστικό πέρα από τις εφαρμοστές στολές. Επίσης η απόσταση και οι συνθήκες φωτισμού
ήταν τέτοιες ώστε δεν διακρίνονταν λεπτομέρειες στις άκρες των χεριών ή των
ποδιών. Τα τρία όντα προχώρησαν σε φάλαγγα για περίπου 5 – 7 μέτρα ώσπου έφτασαν σε
ένα σημείο όπου το πλάτωμα του ελικοδρομίου καταλήγει σε μονοπάτι που
κατεβαίνει την πλαγιά του λόφου της Χαμολιάς μια πλαγιά γεμάτη χαμηλά φρύγανα και
θάμνα που καταλήγει στην θάλασσα.
Ο μάρτυρας δείχνει την πορεία που ακολούθησαν τα τρία ανθρωποειδή που έχοντας
αποβιβαστεί από το ΑΤΙΑ, κατέβηκαν την πλαγιά και χάθηκαν κάπου ανάμεσα στους
θάμνους, προς την θάλασσα μέσα στο σκοτάδι
Το σημείο που εξαφανίστηκε το ΑΤΙΑ μετά την αποχώρηση του.
Η ταχύτητα του βηματισμού τους ήταν λίγο μεγαλύτερη από αυτή
του ανθρώπου. Τα όντα χάθηκαν από το οπτικό πεδίο προχωρώντας στο μονοπάτι. Η πόρτα του ΑΤΙΑ παρέμεινε ανοιχτή. Προσπαθώντας
να συνέλθουν από το σοκ του απίστευτου θεάματος οι τρεις μάρτυρες άρχισαν να συζητούν
για το τι θα έπρεπε να κάνουν και πώς να αντιδράσουν. Ένας από αυτούς ξεκίνησε
να προχωρά προς την κατεύθυνση του προσγειωμένου ΑΤΙΑ αλλά ενώ είχε φτάσει στα μισά
μετάνιωσε και γύρισε πίσω λέγοντας ότι κάτι τον είχε εμποδίσει. Μετά από λίγα λεπτά
τα όντα εμφανιστήκαν πάλι στο σημείο που είχαν χαθεί από το οπτικό πεδίο και προχωρώντας
ξανά το ένα πίσω από το άλλο μπήκαν στο ΑΤΙΑ. Η πόρτα έκλεισε και το ΑΤΙΑ απογειώθηκε
αθόρυβα και απομακρύνθηκε πετώντας ώσπου χάθηκε προς τα νότια πίσω από το βουνό
Περατή. Οι ηλεκτρονικές συσκευές ξανάρχισαν να λειτουργούν με την απομάκρυνση
του ΑΤΙΑ. Ο Ι.Μ. και οι άλλοι μάρτυρες έψαξαν στο σημείο της προσγείωσης και
στα θάμνα για τυχόν ίχνη αλλά δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν τίποτα. Διεξάγοντας επιτόπια
έρευνα 8 μήνες αργότερα δεν μπόρεσα να εντοπίσω υλικό ίχνος η κάτι άλλο. Δυο η τρεις
μέρες μετά ο Ι.Μ. βρισκόταν ξανά σε νυχτερινή βάρδια πυρασφάλειας μαζί με τους
δυο συντρόφους του γύρω στις 11μμ όταν έκανε την εμφάνιση του ένα τεράστιο αυτή
τη φορά (διαμέτρου 30μετρων) δισκοειδές ιπτάμενο αντικείμενο που άρχισε να πλησιάζει
αργά σε ευθεία πορεία από τα ΒΔ. Τους έκανε εντύπωση το τεράστιο μέγεθος του αντικειμένου
το οποίο πετούσε εκπέμποντας έναν ήχο σαν μικρό ηλεκτρικό μοτέρ. Το ΑΤΙΑ είχε υπόλευκο
μεταλλικό χρώμα και πέρασε σε ύψος περίπου 100-200 μέτρα από πάνω τους.
Η πορεία του ήταν ευθεία από ΒΔ προς ΝΑ. Καθώς το ΑΤΙΑ απομακρυνόταν ο Ι.Μ. προσπάθησε
να προσδιορίσει το ύψος πτήσης του αντικειμένου κρίνοντας από το αν το αντικείμενο
θα έπαιρνε ύψος ή όχι φτάνοντας στην περιοχή του βουνού Περατή αλλά αυτό δεν πήρε
ύψος και χάθηκε στην απόσταση. Τελικά πέρασε ανάμεσα από δυο μικρές κορυφές και
χάθηκε στην απόσταση. Το ύψος της Περατής είναι 308 μέτρα . Το μέγιστο ύψος
πτήσης του ΑΤΙΑ θα πρέπει να ήταν γύρω στα 260μ. Στην πορεία της έρευνας ο Ι.Μ.
ανέφερε και κάποιες άλλες εμπειρίες με νυχτερινά φώτα με αλλόκοτη συμπεριφορά. Μίλησε
επίσης και για κάποια ανεξακρίβωτα βιολογικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους και ζαλάδες
που προσβάλλουν αυτόν και την παρέα του εδώ και χρόνια, σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς
εμφανή αιτία ούτε σε περιστάσεις που θα δικαιολογείτο. Ο Ι.Μ. είπε ότι πολλές φορές
προσβάλλονται και άτομα που είναι άσχετα της παρέας αλλά απλώς τυχαίνει να
βρίσκονται εκεί. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί πολλές φορές στις βάρδιες καθώς επίσης
και στον τόπο με την διπλή εμπειρία με το ΑΤΙΑ το καλοκαίρι του 2001 αλλά ο
Ι.Μ. θεωρεί ότι δεν συνδέεται με το συγκεκριμένο ή με άλλο τρόπο, ούτε έχει ως επίκεντρο
κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Ο Ι.Μ. λέει ότι έκανε εξετάσεις σε γιατρό για να εξακριβώσει
την αιτία του προβλήματος αλλά ο γιατρός δεν ανακάλυψε κανένα παθολογικό αίτιο.
