Έρευνα, Νίκος Αποστολόπουλος, Ερ.Ε.Ν.Ζω
Η Aurora είναι μια μικρή πόλη βόρεια του Fort Worth στην
πολιτεία του Τέξας με 1044 κατοίκους σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του
2010. Ωστόσο, η Aurora
θα γίνει γνωστή και θα χαρακτηριστεί αργότερα ως «ιστορική τοποθεσία» εξαιτίας
της υποτιθέμενης συντριβής ενός ΑΤΙΑ τον Απρίλιο του 1897, αλλά και τον θαμμένο
πιλότο του άγνωστου ιπτάμενου αντικειμένου στο τοπικό νεκροταφείο.
Το περιστατικό της Aurora
Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα ένα μεγάλο
κύμα εμφάνισης άγνωστων ιπτάμενων αντικειμένων, που θα μείνουν στην ιστορία ως
«ιπτάμενα αερόπλοια» θα κάνει την εμφάνιση του πάνω από περιοχές της Αμερικής όπως
το 1893 στην βορειοδυτική ακτή, το 1896 στην Καλιφόρνια όπου καταγράφετε και η
πρώτη απόπειρα απαγωγής, και το 1897 και πάλι στην Καλιφόρνια. Την ίδια όμως
χρονιά αρκετά χιλιόμετρα ανατολικότερα στην μικρή πόλη Aurora του Τέξας ένα γεγονός θα
προκαλέσει την περιέργεια και τον πανικό των κατοίκων. Λαμβάνοντας υπόψιν όμως την
έλλειψη της τεχνολογίας και των επικοινωνιακών συνδέσεων της εποχής, αυτό το
περιστατικό δεν κατάφερε να κερδίσει πολύ σημασία και σπουδαιότητα, παρά
αρκετές δεκαετίες αργότερα.
Όλα ξεκίνησαν στις 17 Απριλίου 1897, στις 6 το πρωί
όταν μια κατά τα άλλα συνηθισμένη ημέρα για τους κατοίκους της περιοχής θα
εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Dallas Morning News, που συντάχθηκε από τον S.E.Haydon δύο ημέρες αργότερα, στις 19 Απριλίου, οι κάτοικοι
αιφνιδιάστηκαν όταν εντόπισαν ένα «αερόπλοιο» να κινείται με χαμηλή ταχύτητα
που κυμαινόταν από δέκα έως δώδεκα μίλια περίπου. Η κατόπτευση ενός ιπτάμενου
αντικειμένου με χαμηλή ταχύτητα πάνω από τα κεφάλια τους, έξι χρόνια πριν την
πειραματική πτήση των αδερφών Ράιτ, ήταν σίγουρα ένα πολύ παράξενο θέαμα.
Σύμφωνα με τους κατοίκους, η αργή ταχύτητα οφειλόταν σε βλάβη ή ζημιά στα
μηχανήματα του «αερόπλοιου». Το ΑΤΙΑ πέταξε πάνω από την κεντρική πλατεία πριν
προχωρήσει προς το βόρειο τμήμα της πόλης, με τους θεατές να παρακολουθούν
μπερδεμένοι. Φτάνοντας στο βόρειο τμήμα της Aurora, χτύπησε πάνω σε έναν ανεμόμυλο που ανήκε στον δικαστή J.S Proctor. Λόγω της σύγκρουσης,
το ΑΤΙΑ συνετρίβη στο έδαφος με αποτέλεσμα μια εντυπωσιακή έκρηξη. Οι κάτοικοι
έσπευσαν στο σημείο, όπου ανακάλυψαν τα συντρίμμια διάσπαρτα στη γη, ενώ ο
πύργος του ανεμόμυλου είχε καταστραφεί. Από τη σύγκρουση είχε καταστραφεί ακόμα
μία δεξαμενή νερού καθώς και ο κήπος του Proctor. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία πληροφορία σχετικά με το είδος
των συντριμμιών, όμως σύμφωνα με φήμες στα συντρίμμια είχαν εντοπιστεί
χαραγμένα ιερογλυφικά. Μια προσεκτική εξέταση της περιοχής είχε ως αποτέλεσμα
να βρεθεί ένα άσχημα παραμορφωμένο σώμα που προφανώς ήταν και ο χειριστής του
άγνωστου αντικειμένου. Ακόμη ήταν προφανές πως το πτώμα δεν ανήκε σε αυτό τον
κόσμο και έτσι το τελικό συμπέρασμα ήταν πως πρόκειται για ένα μη-γήινο ον. Στο
παράξενο ον δόθηκε μια πρέπουσα ταφή σύμφωνα με χριστιανικές τελετές, καθώς και
έθιμα των κατοίκων, στο βόρειο τμήμα του νεκροταφείου της Aurora. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα
υπήρχε μια ταφόπλακα για το παράξενο ον, αλλά στην πορεία εξαφανίστηκε και το
μόνο που υπάρχει πλέον είναι φωτογραφίες από μια επιτύμβια στήλη. Το μυστήριο
εντάθηκε περαιτέρω το 1935 όταν η περιούσια του δικαστή Proctor αγοράστηκε
από τον Brawley Oates.
Καθαρίζοντας τα υπολείμματα από το πηγάδι προκειμένου να το χρησιμοποιήση ως
μια πηγή νερού, ανέπτυξε μια εξαιρετικά σπάνια μορφή αρθρίτιδας. Ισχυρίστηκε
ότι ήταν αποτέλεσμα μολυσμένου νερού από τα συντρίμμια του αντικειμένου και το
1957 το πηγάδι σφραγίστηκε. Πολλά χρόνια αργότερα ερευνητές ΑΤΙΑ άρχισαν να διερευνούν το
περιστατικό, ενώ έγιναν προσπάθειες για την εκταφή και την εξέταση του
«απόκοσμου σώματος», που θάφτηκε από τους κατοίκους.
Παρά το γεγονός ότι η πόλη
έχει αγκαλιάσει το «μύθο» μέχρι ενός σημείου, το τοπικό συμβούλιο έχει αρνηθεί
όλες τις αιτήσεις για την εκταφή και σταμάτησε όλες τις προσπάθειες.
Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τον παράξενο επισκέπτη δεν είναι
διαθέσιμες και εξακολουθεί να είναι ένα μυστήριο. Ένας καθηγητής του North Texas State University προσπάθησε επίσης
να συγκεντρώσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το περιστατικό αυτό.
Ισχυρίστηκε ότι είχε βρει μερικά θραύσματα μετάλλου σε ένα βενζινάδικο στην
περιοχή διαμονής του δικαστή Proctor.
Ο καθηγητής είπε ότι ένα μεταλλικό κομμάτι είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί
αποτελείται από σίδηρο χωρίς όμως να παρουσιάζει μαγνητικές ιδιότητες. Οι
έρευνες της MUFON
αποκάλυψαν δύο νέους αυτόπτες μάρτυρες της συντριβής. Η Mary Evans, η οποία ήταν 15 ετών
την εποχή του περιστατικού, είπε πως οι γονείς της πήγαν στο σημείο της
συντριβής (της απαγόρευσαν να πάει η ίδια), και εκεί παρατήρησαν το παράξενο
ον. Ο Charlie Stephens,
ο οποίος ήταν 10 ετών, είπε πως είδε το «αερόπλοιο» να βγάζει καπνό καθώς αυτό
κατευθυνόταν βόρεια προς την Aurora. Ήθελε να δει τι συνέβη, αλλά ο πατέρας του
δεν τον άφησε. Την επόμενη ημέρα όμως, ο πατέρας του τον πήγε στην πόλη και
εκεί είδε τα συντρίμμια από τη συντριβή. Το 2008 σε ντοκιμαντέρ των «UFO Hunters» παρουσιάστηκε ο Tim Oates, ανιψιός του Brawlay Oates και τώρα ιδιοκτήτης του
ακινήτου, όπου επέτρεψε στους ερευνητές να αποσφραγίσουν το πηγάδι, προκειμένου
να το εξετάσουν για πιθανά συντρίμμια ενώ πάρθηκε νερό για χημική ανάλυση της
οποίας τα αποτελέσματα έδειξαν φυσιολογικά, εκτός από τη μεγάλη ποσότητα αλουμινίου.
Επίσης εντοπίστηκαν τα ερείπια του ανεμόμυλου αντικρούωντας τις δηλώσεις της κ.
Pegues στο περιοδικό «TIME» το 1979, ότι ο δικαστής
Proctor δεν είχε ποτέ
ένα ανεμόμυλο στην ιδιοκτησία του.
Μύθος ή πραγματικότητα;
Η θεωρία της φάρσας βασίζεται κυρίως στην ιστορική έρευνα
της Barbara Brammer,
πρώην δήμαρχο της Aurora.
Η έρευνα της αποκάλυψε ότι κατά τους μήνες πριν την υποτιθέμενη συντριβή, η
πόλη της Aurora είχε ταλαιπωρηθεί από μια σειρά τραγικών γεγονότων. Πρώτον,
η τοπική καλλιέργεια βαμβακιού, η κύρια πηγή των εσόδων της πόλης,
καταστράφηκε. Δεύτερον, ένα κύμα επιδημίας πυρετού έπληξε την πόλη, αφανίζοντας
πολλούς πολίτες και τοποθετώντας την πόλη σε καραντίνα. Τέλος, ένας
σιδηρόδρομος 27 μίλια από την Aurora
που είχε προγραμματιστεί να περνά μέσα από την πόλη, δεν θα γίνει ποτέ
πραγματικότητα. Ουσιαστικά η Aurora
ήταν σε σοβαρό κίνδυνο εξαφάνισης. Η έρευνα Brammer έδειξε επίσης ότι ο Haydon, συγγραφέας του άρθρου της
εφημερίδας, ήταν γνωστός στην πόλη για να γράψει απλά ένα αστείο για φάρσα, και
το συμπέρασμα της είναι ότι το άρθρο Haydon ήταν μια έσχατη προσπάθεια να
κρατήσει ζωντανή την πόλη.
