Ερ.Ε.Ν.Ζω: Roswell

Το συμβάν του Ρόσγουελ αφορά την ανάκτηση υλικού κοντα στην περιοχή του Ρόσγουελ, Η.Π.Α την 7η Ιουλίου 1947 και έχει γίνει αντικείμενο έντονης φημολογίας και αμφισβήτησης. Υπάρχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις για το τι πραγματικά συνέβη και θερμή διαμάχη για το ποιές αποδείξεις μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Ο στρατός των Η.Π.Α αναφέρει ότι το αντικείμενο που ανέκτησε ήταν ένα υψίστης μυστικότητας ερευνητικό μπαλόνι το οποίο συνετρίβη.

Πολλοί υποστηρικτές των UFO πιστεύουν ότι τα συντρίμμια ανήκαν σε εξωγήινο σκάφος που κατέπεσε στη περιοχή και ότι η ανάκτηση του σκάφους συγκαλύφθηκε από τον στρατό. Το περιστατικό έχει αναχθεί σε παγκοσμίως γνωστό και από τα πλέον δημοφιλή στη λαϊκή κουλτούρα και για κάποιους το Ρόσγουελ είναι συνώνυμο με τα ΑΤΙΑ. Θεωρείται ως ένα από τα πλέον διαφημισμένα περιστατικά ΑΤΙΑ.

Την 8η Ιουλίου 1947, η RAAF (Roswell Army Air Field) εξέδωσε δελτίο τύπου δηλώνοντας ότι προσωπικό του 509th Bomb Group ανέκτησε τα συντρίμμια ενός "ιπτάμενου δίσκου" σε ράντζο κοντά στο Ρόσγουελ, πυροδοτώντας το έντονο ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοι KGFL και KGWS, οι εφημεριδες Daily Record και Roswell Morning Dispatch και τα πρακτορεία ειδήσεων Associated Press και United Press μετέδωσαν το ανακοινωθέν που υπέγραφε ο σμηναγός Γουίλιαμ Μπλάντσαρντ, διοικητής του 509 στρατιωτικού αεροδρομιου του Roswell: "Το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Roswell εχει στην κατοχή του ιπτάμενο δίσκο που βρέθηκε σε χωραφι της περιοχής. Ο J. A. Marcel απο το γραφείο πληροφοριών του στρατού ανακοίνωσε οτι ο ιπταμενος δίσκος φυλάσσεται σε υπόστεγο της βάσης, με την σύμφωνη γνώμη του σερίφη George Wilcox". Αργότερα την ίδια μέρα, ο Στρατηγός διοικητής της Eighth Air Force δήλωσε ότι στην πραγματικότητα, ένα μετεωρολογικό μπαλόνι είχε ανακτηθεί από προσωπικό της RAAF και όχι "ιπτάμενος δίσκος". Ακολούθησε συνέντευξη τύπου, αναδεικνύοντας χαλάσματα φερόμενα ότι ανήκαν στο κατεστραμμένο αντικείμενο, τα οποία έδειχναν να επαληθεύουν την περιγραφή του μετεωρολογικού μπαλονιού. Η υπόθεση ξεχάστηκε γρήγορα και αγνοήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, ακόμα και από ερευνητές των ΑΤΙΑ, για περισσότερο από 30 χρόνια. Τότε το 1978 ο ειδικός των ΑΤΙΑ Standon Friedman κάλεσε σε συνέντευξη τον ταγματάρχη Jesse Marcel, ο οποίος είχε αναμειχθεί στην αρχική ανάκτηση των χαλασματων το 1947. Ο Marcel εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο στρατός είχε συγκαλύψει την ανάκτηση ενός εξωγήινου σκάφους. Η ιστορία του διαδόθηκε στους κύκλους των ΑΤΙΑ προβαλλόμενη σε ντοκιμαντέρ για ΑΤΙΑ εκείνης της εποχής. Τον Φεβρουάριο του 1980, η εφημερίδα The National Enquiry διεξήγαγε τη δική της συνέντευξη στον Marcel, προσελκύοντας εθνική και παγκόσμια προσοχή για το συμβάν του Ρόσγουελ. Επιπρόσθετες μαρτυρίες και αναφορές προέκυψαν κατα τα επόμενα χρόνια. Προστέθηκαν σημαντικές νέες λεπτομέρειες, αναμεσα στις οποίες και ισχυρισμοί για μεγάλη στρατιωτική επιχειρηση με σκοπό την ανάκτηση εξωγήινου σκάφους καθώς και εξωγήινων όντων, σε 11 τοποθεσίες συντριβής, καθώς και υποτιθέμενο εκφοβισμό μαρτύρων. Το 1989 ο πρώην εργολάβος κηδειών Glenn Dennis έφερε στην επιφάνεια λεπτομερή λογαριασμό, ισχυριζόμενος ότι αυτοψίες εξωγήινων όντων έλαβαν χώρα στη βάση του Ρόσγουελ.

Σε απάντηση στις παραπάνω αναφορές και μετά από ερωτήσεις του Κογκρέσου, το Κυβερνητικό Γραφείο Λογοδοσίας ξεκίνησε διερεύνηση και οδήγησε το Γραφείο της Γραμματείας Πολεμικής Αεροπορίας (SECAF) να διεξάγει εσωτερική έρευνα. Το αποτέλεσμα περιλήφθηκε σε δύο αναφορές. Η πρώτη, με χρονολογία έκδοσης 1995, κατέληγε ότι το ανακτηθέν το 1947 υλικό ήταν πιθανώς συντρίμμια ενός μυστικού κυβερνητικού προγράμματος με την ονομασία "Project Mogul". Η δεύτερη αναφορά, με χρονολογία έκδοσης 1997, κατέληγε ότι οι αναφορές για περισυλλογή πτωμάτων εξωγήινων όντων πιθανώς προέρχονταν από ακουσίως ταραγμένες αναμνήσεις στρατιωτικών ατυχημάτων κατά τα οποία προσωπικό είχε τραυματιστεί ή σκοτωθεί και στην ανάκτηση ανθρωπόμορφων ομοιωμάτων κατά την διεξαγωγή στρατιωτικών προγραμμάτων όπως το πρόγραμμα "High Dive" το οποίο έλαβε χώρα την δεκαετία του '50 καθώς επίσης και σε φάρσες από διάφορους μάρτυρες και υποστηρικτές των ΑΤΙΑ. Οι ψυχολογικές επιδράσεις από την πίεση χρόνου και της σύγχυσης σχετικά με το πότε συνέβησαν τα γεγονότα δικαιολογούσε την διαφωνία με τις διερευνώμενες χρονολογίες. Αυτές οι αναφορές απορρίφθηκαν από τους υποστηρικτές των ΑΤΙΑ ως παραπληροφόρηση ή απλά ως αβάσιμες. Ωστόσο σημαντικός αριθμός ερευνητών των ΑΤΙΑ απέρριψαν την πιθανότητα το συμβάν να αφορά κάποιο εξωγήινο σκάφος.

Αναφορές της εποχής για το ανακτηθέν υλικό

Την 14η Ιουλίου 1947 ο William "Mac" Brazel πρόσεξε κάποια περίεργα χαλάσματα καθώς εργαζόταν στο ράντσο Foster όπου ήταν επιστάτης, περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια του Ρόσγουελ. Η παραπάνω ημερομηνία αποτελεί σημείο διαφωνίας ωστόσο επαναλαμβάνεται σε ορισμένες αναφορές και συγκεκριμένα σε τηλεγράφημα, που στάλθηκε λίγες ώρες αφού η υπόθεση ξεκίνησε, με παραλήπτη τον σερίφη George Wilcox (στον οποίο απευθύνθηκε ο Brazel αρχικά). Ωστόσο η αρχική αναφορά της RAAF ανέφερε ότι η εύρεση έγινε "κάποια στιγμή την περασμένη εβδομάδα" υπονοώντας ότι ο Brazel βρήκε τα χαλάσματα στις αρχές Ιουλίου. Ο Brazel είπε στην Roswell Daily Record ότι ο ίδιος και ο γιος του είδαν "μια μεγάλη περιοχή με λαμπερά συντρίμμια από λάστιχο, αλουμινόχαρτο, κάποιο είδος ανθεκτικού χαρτιού και βέργες". Δεν έδωσε σημασία αλλά επέστρεψε στις 4 Ιουλίου με τον γιο, την κόρη και την σύζυγό του για να μαζέψουν τα χαλάσματα. Την επόμενη μέρα, ο Brazel άκουσε τις αναφορές για "ιπτάμενους δίσκους" και αναρωτήθηκε αν αφορούσαν αυτό που ανακάλυψε. Στις 7 Ιουλίου είδε τον σερίφη Wilcox και του "ψιθύρισε εμπιστευτικά" ότι μπορεί να έχει βρει έναν ιπτάμενο δίσκο. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Wilcox είπε ότι ο Brazel ανέφερε την εύρεση του αντικειμένου στις 6 Ιουλίου.

Φωτο: Roswell 1941 509 Air Base

Ο σερίφης Wilcox κάλεσε τη RAAF. Ο ταγματάρχης Jesse Marcel και "ένας άντρας με πολιτικά" συνόδευσαν τον Brazel πίσω στο ράντσο και συλλέχθηκαν περισσότερα κομμάτια από τα συντρίμμια. "Περάσαμε δύο ώρες το απόγευμα της Δευτέρας [7 Ιουλίου] ψάχνοντας για επιπλέον κομμάτια της μετεωρολογικής συσκευής" είπε ο Marcel. "Βρήκαμε μερικά ακόμα μπαλώματα αλουμινόχαρτου και λάστιχου". Στη συνέχεια προσπάθησαν να επανασυναρμολογήσουν το αντικείμενο αλλά ο Brazel είπε ότι δεν τα κατάφεραν. Ο Marcel πήρε τα χαλάσματα στην RAAF το επόμενο πρωί. Όπως περιγράφει η Roswell Daily Record (έκδοση 9ης Ιουλίου 1947):"Το μπαλόνι το οποίο ανύψωνε το αντικείμενο, εάν αυτό λειτουργούσε κατ' αυτόν τον τρόπο, πρέπει να ήταν 12 πόδια (3,65 μέτρα) μακρύ, υπολόγισε ο Brazel βασιζόμενος στο μέγεθος του δωματίου στο οποίο καθόταν. Το λάστιχο ήταν γκρίζο στο χρώμα του καπνού και διασκορπισμένο σε μία περιοχή με διάμετρο περίπου 200 γιάρδες (183 μέτρα). Όταν τα χαλάσματα μαζεύτηκαν, το αλουμινόχαρτο, το χαρτί, η ταινία και οι ράβδοι σχημάτισαν ένα δέμα μήκους 3 ποδιών (90 εκατοστών) και πάχους 7 ή 8 ιντσών (18 ή 20 εκατοστών), ενώ το λάστιχο σχημάτισε ένα δέμα μήκους 46 με 48 εκατοστών και πάχους 18 εκατοστών. Υπολόγισε ότι όλα τα συντρίμμια ζύγιζαν συνολικά 5 λίβρες (2,25 κιλά). Δεν υπήρχε σημάδι κάποιου μετάλλου στην περιοχή το οποίο θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί ως μηχανή και κανένα ίχνος οποιουδήποτε είδους προπέλας. Ωστόσο ένα χάρτινο πτερύγιο ήταν κολλημένο σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτου. Δεν βρέθηκε κείμενο πουθενά επάνω στο όργανο, αν και υπήρχαν γράμματα σε κάποια κομμάτια. Σημαντική ποσότητα σελοφάν και κάποιας ταινίας με λουλούδια τυπωμένα στην επιφάνεια είχαν χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή. Επίσης, δεν βρέθηκαν νήματα ή καλώδια, αλλά υπήρχαν οπές στο χαρτί που υποδείκνυαν ότι κάποιου είδους σύνδεση είχε χρησιμοποιηθεί."

Τέλεξ σταλμένο σε γραφείο του FBI από το γραφείο τους στο Ντάλας του Τέξας, περιέχει μείζονος σημασίας κείμενο από την Eighth Air Force την 8η Ιουλίου:

"Ο ΔΙΣΚΟΣ ΕΧΕΙ ΣΧΗΜΑ ΕΞΑΓΩΝΟΥ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΤΑΝ ΑΠΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΜΕ ΚΑΛΩΔΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΕΙΧΕ ΔΙΑΜΕΤΡΟ ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΠΟΔΙΩΝ. Ο ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ CURTAN ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΥΨΟΜΕΤΡΟΥ ΜΕ ΚΑΤΟΠΤΡΟ ΡΑΝΤΑΡ, ΑΛΛΑ Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ WRIGHT FIELD ΔΕΝ ΕΙΧΕ [ακατάληπτο κείμενο] ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ."

Νωρίς την Τρίτη, 8 Ιουλίου, η RAAF εξέδωσε δελτίο τύπου:

Οι πολλές φήμες σχετικά με τον ιπτάμενο δίσκο έγιναν πραγματικότητα χθες όταν το γραφείο πληροφοριών του 509th Bomb Group της Eighth Air Force, Roswell Army Air Field, ήταν αρκετά τυχερό να φέρει στην κατοχή του έναν δίσκο με την συνεργασία ενός από τους τοπικούς κτηνοτρόφους και το γραφείο του Σερίφη της επαρχίας Chaves. Το ιπτάμενο αντικείμενο κατέπεσε σε ράντσο κοντά στο Ρόσγουελ κάποια στιγμή την προηγούμενη εβδομάδα. Μη έχοντας τηλεφωνική εγκατάσταση, ο κτηνοτρόφος αποθήκευσε τον δίσκο μέχρι να μπορέσει να επικοινωνήσει με το γραφείο του σερίφη, ο οποίος στην συνέχεια ειδοποίησε τον ταγματάρχη Jesse A. Marcel του 509th Bomb Group Intelligence Office. Αμέσως έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες και ο δίσκος μεταφέρθηκε στο σπίτι του κτηνοτρόφου. Επιθεωρήθηκε στη RAAF και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ανώτερα επιτελεία."

Ο συνταγματάρχης William H. Blanchard της 509ης, επικοινώνησε με τον στρατηγό Roger M Ramey της Eighth Air Force στο Fort Worth του Τέξας ο οποίος διέταξε να μεταφερθεί το αντικείμενο στην Στρατιωτική Αεροπορική Βάση του Fort Worth. Στην Βάση, ο Εντεταλμένος Αξιωματικός Irving Newton επιβεβαίωσε την προκαταρκτική γνώμη του Ramey, αναγνωρίζοντας το αντικείμενο ως μετεωρολογικό μπαλόνι με τον αετό του. Ένα ακόμα δελτίο τύπου εκδόθηκε τότε, αυτή τη φορά από τη βάση του Fort Worth, περιγράφοντας το αντικείμενο ως μετεωρολογικό μπαλόνι.

Αρκετές φωτογραφίες εκδόθηκαν εκείνη την μέρα στο Fort Worth, με χαλάσματα φερόμενα ως ανήκοντα στο αντικείμενο. Τα χαλάσματα έμοιαζαν να επιβεβαιώνουν τις αναφορές για μετεωρολογικό μπαλόνι με αετό. Ο στρατηγός Ramey, ο συνταγματάρχης Thomas J. Dubose και ο ταγματάρχης Marcel εμφανίζονταν επίσης στις φωτογραφίες. Ο Brazel ωστόσο, σε συνέντευξη στην Roswell Daily Record και στο Associated Press απέριψε τον ισχυρισμό του στρατού ότι πρόκειται για μετεωρολογικό μπαλόνι. Αναφερόμενος σε περιγραφές αρκετών μετεωρολογικών μπαλονιών που είχε βρει στο παρελθόν στο ράντσο είπε: "Είμαι σίγουρος πως αυτό που βρήκα δεν ήταν μετεωρολογικό μπαλόνι".

Νέες μαρτυρίες - αναφορές για εξωγήινους

Το 1978, ο πρώην πυρηνικός φυσικός και συγγραφέας Stanton T. Friedman κάλεσε σε συνέντευξη τον Jesse Marcel, τον μόνο άνθρωπο που είναι γνωστό ότι συνόδευσε τα χαλάσματα του Ρόσγουελ από το σημείο που βρέθηκαν στο Fort Worth. Στα 15 χρόνια που είχαν μεσολαβήσει, ο Marcel, οι αναφορές και άλλοι, ανέδειξαν το Ρόσγουελ από ξεχασμένο περιστατικό στην μάλλον διασημότερη υπόθεση UFO όλων των εποχών.

Έως τις αρχές του1990, ερευνητές των UFO όπως οι Friedman, William Moore, Karl T. Pflock και η ομάδα των Kevin D. Randle και Donald R. Schmitt, είχαν πάρει συνέντευξη από εκατοντάδες ανθρώπους που είχαν ή ισχυρίζονταν πως είχαν σχέση με τα γεγονότα του Ρόσγουελ το 1947. Επιπλέον, εκατοντάδες έγγραφα αποκτήθηκαν μέσω αιτήσεων της Δράσης για Ελευθερία της Πληροφορίας, και ορισμένα προφανώς από διαρροές από μέσα, όπως τα αμφιλεγόμενα έγγραφα Majestic 12. Τα συμπεράσματά τους ήταν ότι τουλάχιστον ένα εξωγήινο σκάφος κατέπεσε στην περιοχή του Ρόσγουελ, ότι εξωγήινοι - κάποιοι πιθανώς ακόμη ζωντανοί - συλλέχθηκαν και ότι μία μαζική επιχείρηση συγκάλυψης οποιασδήποτε πληροφορίας για το συμβάν έλαβε χώρα. Πολυάριθμα βιβλία,άρθρα, τηλεοπτικές εκπομπές, ακόμη και μία ταινία, έφεραν στο περιστατικό του1947 φήμη και θόρυβο, τόσο ώστε έως τα μέσα της δεκαετίας του 90, ισχυρές πλειοψηφίες σε δημοσκοπήσεις, όπως το CNN/Time poll, πίστευαν ότι εξωγήινοι είχαν επισκευθεί την Γη και συγκεκριμένα ότι εξωγήινοι είχαν προσγειωθεί στο Ρόσγουελ και ότι η Αμερικάνικη Κυβέρνηση συγκάλυπτε το γεγονός.

Η περίπτωση της ανεύρεσης της πλάκας με τα ιδεογράμματα έχει συνδεθεί με την εύρεση των νεκρών σωμάτων του πληρώματος (ενδεχομένως και ζωντανών). Πριν λίγα χρόνια βγήκε στην δημοσιότητα ένα φιλμ που μεταξύ άλλων δείχνει την πλάκα, αλλά το πιο εκπληκτικό, τη διαδικασία νεκροτομής σε ένα εξωγήινο όν. Το φιλμ για συγκεκριμένους λόγους επικρίθηκε έντονα και κατηγορήθηκε σαν απάτη ειδικά στο τμήμα της νεκροτομής . Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν εμφανιστεί κάποιοι μάρτυρες που να επιβεβαιώνουν την παραπάνω διαδικασία. Στην παράλληλη περίπτωση της εύρεσης των πλακών υπάρχουν πάρα πολλοί μάρτυρες που με τους ισχυρισμούς τους το επιβεβαιώνουν, διαχωρίζοντας τα περιστατικά και απομακρύνοντας τον κίνδυνο να πρόκειται για ένα ανύπαρκτο και ψευδές γεγονός.

Σύμφωνα με τις τελικές, επίσημες ανακοινώσεις, η πλάκα αυτή « ποτέ δεν υπήρξε », συμπλέοντας με την θεωρία και τις ανακοινώσεις περί « μετεωρολογικού μπαλονιού ». Δεν υπήρξε ποτέ, όπως δεν υπήρξαν και τόσα άλλα ! Όπως δεν υπήρξαν και οι μάρτυρες που αγωνιωδώς και βεβιασμένα συσσώρευαν τους όγκους των συντριμμιών για να τα απομακρύνουν από την περιοχή υπακούοντας στο στρατιωτικό συναγερμό που έθεσε σε επιφυλακή την παρακείμενη στο Roswell αεροπορική πολεμική βάση. Τι και αν αξιωματικοί των υπηρεσιών ασφαλείας του στρατού επιφορτισμένοι μέχρι εκείνη τη στιγμή με καθήκοντα υψίστης ασφαλείας για το Αμερικανικό έθνος, « εν μια νυκτία », έγιναν αναξιόπιστοι και αμφισβητήθηκαν. Τι και αν το ιατρικό προσωπικό στο παρακείμενο πολιτικό νοσοκομείο που φαίνεται να παρενέβη για την περίθαλψη άγνωστων ανθρωποειδών ειδοποιήθηκε να « ξεχάσει » και σε κάποιες περιπτώσεις μετατέθηκε εκτός των ΗΠΑ.

Ο Jesse Marcel, αποκαλύπτει (Στην τηλεοπτική εκπομπή: “ Άλυτα Μυστήρια”)

Ο ταγματάρχης Jesse Marcel ήταν ο άνθρωπος κλειδί, στο θέμα της ανεύρεσης της πλάκας με τα χαραγμένα σύμβολα, που βρισκόταν ανάμεσα σε άλλα διασκορπισμένα συντρίμμια που κλήθηκε να συλλέξει. Έφτασε εκεί μαζί με τον Sheridan Cavvit, ο οποίος στη συνέχεια αρνήθηκε τα πάντα, ακόμα και ότι είχε μεταβεί στην περιοχή. Ο Jesse Marcel πέθανε το 1982. Το 1979 στα πλαίσια συνέντευξης που έδωσε περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο τα όσα βίωσε στο Roswell, ανατρέποντας τη θεωρία «περί μετεωρολογικού μπαλονιού», που κατάφερε να περάσει η Αμερικανική κυβέρνηση λίγες μόλις μέρες από την δημοσιοποίηση του περιστατικού.

Η περιγραφή του είναι πράγματι συγκλονιστική : “ Όταν φτάσαμε στο σημείο της καταστροφής, ήταν καταπληκτικό το πόσο απέραντη περιοχή είχε καλυφθεί. Δεν ήταν κάτι που προσέκρουσε στο έδαφος η εξερράγη πάνω σ΄ αυτό. ΄Ήταν σαν κάτι να είχε εκραγεί σε ένα ορισμένο ύψος ενώ πετούσε με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα. Διασκορπίστηκε σε μια επιφάνεια περίπου τρία τέταρτα του μιλίου σε μήκος και πάρα πολλά πόδια σε πλάτος. Έτσι προχωρήσαμε ώστε να αρχίσουμε να μαζεύουμε όσα περισσότερα συντρίμμια μπορούσαμε και να τα συγκεντρώσουμε στο όχημα με το οποίο είχαμε μεταβεί εκεί. Ήταν απόλυτα προφανές, τουλάχιστον σε μένα που είμαι εξοικειωμένος μ΄ αυτά, ότι δεν είχαμε να κάνουμε με ένα διαλυμένο μετεωρολογικό μπαλόνι., ούτε με ένα αεροπλάνο, αλλά ούτε με κάποιο στρατιωτικό βλήμα. Τίποτα από τα γνωστά αντικείμενα που κινούνται στον αέρα. Ήμασταν σίγουροι ότι ήταν κάτι άγνωστο, κάτι το πρωτόγνωρο. Φορτώσαμε το όχημα με όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια μπορούσαμε. Ζήτησα από τον S. Cavitt να οδηγήσει αμέσως το τζίπ στη βάση ώστε να γυρίσουμε γρήγορα να το ξαναφορτώσουμε με συντρίμμια. Έτσι και έγινε. Ξεκινήσαμε έχοντας πάρει μια ελάχιστη ποσότητα μπροστά στον όγκο των συντριμμιών. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι πάρα πολλά από τα κομμάτια έδιναν την εικόνα μια περγαμηνής, όπως ακριβώς την ξέρουμε, γεμάτη με σύμβολα που θα τα παρομοίαζα με τα ιερογλυφικά. Είχαν ένα χρωματισμό στην επιφάνειά τους, κάτι ανάμεσα στο ρόδινο και στο πορφυρό (κάτι παρόμοιο και με της πλάκας). Προσπάθησα να σχίσω ένα τμήμα αυτού του υλικού αλλά στάθηκε αδύνατο. Επίσης δεν μπόρεσα ούτε να το κάψω χρησιμοποιώντας τον αναπτήρα μου. Κάτι όμως που με κατέπληξε ήταν ένα κομμάτι μετάλλου που βρήκαμε. Ήταν τόσο λεπτό, όσο και το ασημόχαρτο που βρίσκεται στα πακέτα των τσιγάρων. Δεν έδωσα περισσότερη σημασία στο συγκεκριμένο κομμάτι αφού προσπαθούσαμε να βάλουμε μια τάξη στον όγκο των συντριμμιών που συγκεντρώναμε. Κάποια στιγμή με πλησίασε ένα άτομο από το προσωπικό που βοηθούσε και με ρώτησε αν ξέρω κάτι για το κομμάτι του μετάλλου που βρήκαμε. Του απάντησα όχι, και τότε μου αποκάλυψε ότι προσπάθησε για αρκετή ώρα να το λυγίσει τόσο λεπτό που ήταν αλλά δεν τα κατάφερε. Ούτε να το κάψει μπόρεσε αλλά ούτε και να του προκαλέσει έστω ένα μικρό βούλιαγμα όταν το χτύπησε με ένα μεγάλο σφυρί Το μέταλλο παρέμενε όπως ακριβώς ήταν διατηρώντας το μηδαμινό του βάρος. Δεν ζύγιζε σχεδόν με τίποτα ! Δεν είχα λόγο να μην τον πιστέψω, και έμεινα προβληματισμένος για το τι θα μπορούσε να είναι αυτό το κομμάτι που το μήκος τους δεν ξεπερνούσε τα δύο πόδια (περίπου 60 εκατ.) και το πλάτος το πολύ το μισό πόδι (περίπου 15 εκατ.). Ήταν ένα μυστήριο για μένα, την λύση του οποίου δεν βρήκα ποτέ ”

Ο γιός του Jesse Marcel επιβεβαιώνει. (Στην τηλεοπτική εκπομπή: “ Άλυτα Μυστήρια”)

Ο Jesse Marcel ο νεώτερος, στρατιωτικός γιατρός σήμερα, δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το βράδυ του Ιουλίου. Είναι χαραγμένες στη μνήμη του οι στιγμές που ο πατέρας του γύρω στις μία με δύο τα ξημερώματα σταμάτησε το φορτηγό λίγο μακρύτερα από το σπίτι και ήρθε σ΄ αυτό κρατώντας στα χέρια του μια ασυνήθιστη, παράξενη μεταλλική πλάκα. Και περιγράφει: “ Είχε χρώμα ρόδινο και πορφυρό, διέκρινες πάνω της χαράξεις, κάτι σαν ιερογλυφικά χωρίς όμως να είναι. Πρόσεξα ότι δεν υπήρχαν τα σχέδια των ζώων που συναντάς στην ιερογλυφική γραφή. Θα έλεγα ότι παρουσίαζαν μια γεωμετρική συμμετρία. Κράτησα αυτή την ανάλαφρη μεταλλική πλάκα στα χέρια μου και αυτό που ένιωθα ήταν ότι δεν κρατούσα μια γήινη κατασκευή. Κάτι αντίστοιχο μου είπε και ο πατέρας μου, ο οποίος, μετά από καιρό μου εκμυστηρεύθηκε ότι η αναφορά περί μετεωρολογικού μπαλονιού ήταν απλά ένα επινόημα του στρατού για να καλυφθεί το πραγματικό γεγονός ”.

Ερωτηματικά απέναντι στην πλάκα :

Θα μπορούσαμε εύκολα να σταθούμε στην πρώτη εικόνα, την πρώτη εντύπωση που δημιουργείται όταν κοιτάξει κάποιος (ειδικά ένας Έλληνας), τη σειρά των συμβόλων στην πινακίδα. Η λέξη « ΕΛΕΦΘΕΡΙΑ », διακρίνεται εύκολα αν και ανορθόγραφη σε σχέση με τη σημερινή της γραφή. Η επιφανειακή αποδοχή αυτής της άποψης καλύπτει την υποσυνείδητη πεποίθηση -και όχι μόνο - για την ανωτερότητα της Ελληνικής φυλής εξαιτίας ακριβώς της προέλευσής της. Αψηφά όμως τους παράγοντες της ακεραιότητας της έρευνας, της ανεπηρέαστης μελέτης και της ορθής κρίσης. Παρατηρώντας πιο προσεκτικά και με διάθεση διατήρησης της αντικειμενικότητάς μας στην αναζήτηση της αλήθειας βλέπουμε :

- Πριν από το γράμμα Ε που ξεκινά η «λέξη»το μέταλλο είναι σπασμένο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες διαμορφώνοντας μια σύνθετη «λέξη». Ακόμα και εντελώς υποθετικά θα μπορούσε να είναι η υπαρκτή λέξη : «ΑΝΕΛΕΦΘΕΡΙΑ»

- Το τελευταίο γράμμα της «λέξης» δεν είναι Α αλλά Δ, και μάλιστα πριν από αυτό προηγείται μια λοξή ευθεία γραμμή ενδεχομένως ένα Ι.

- Βλέπουμε να γίνεται χρήση του κατοπτρικού Ε. Για ποιο λόγο να γίνει αυτό τη στιγμή που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το κανονικό Ε . Στη γραφή τους οι Έλληνες ποτέ δεν χρησιμοποίησαν το κατοπτρικό Ε, αλλά αντίθετα σε μερικές Ελληνικές πόλεις αυτό εκφραζόταν με τα σύμβολα Ξ και Ζ. (Το κατοπτρικό σχήμα του Ε που φαίνεται σε αεροφωτογραφίες στην αρχαία Ιωλκό Βόλου δεν γνωρίζουμε αν θέλει να παραστήσει κάποιο σύμβολο με στόχο τη θέαση και τον εντοπισμό του από ψηλά, ή είναι μια τυχαία διαμόρφωση ενός οικοδομικού τμήματος της αρχαίας πόλης ).

- Εφόσον πρόκειται για κάποια λέξη ποιος ο λόγος ύπαρξης διαφόρων στιγμάτων με τη μορφή τελειών, ανάμεσα σε ορισμένα γράμματα ;

- Τι μπορεί να εξυπηρετεί μια τόσο σημαντική λέξη με την αναγραφή της σε ένα από τα δομικά σημεία του σκάφους, όπου το πιθανότερο είναι να μη διακρίνεται καν ;

- Είναι δυνατόν ένας πανάρχαιος εξωγήινος πολιτισμός, με υψηλότατο επίπεδο τεχνολογίας που του δίνει τη δυνατότητα διαγαλαξιακών και διαπλανητικών μετακινήσεων να εκφράζει μέσα από μια μόνο λέξη την κοσμοθεωρία του ;

Ο Jesse Marcel πάντα είχε χαραγμένη στη μνήμη του την έκπληξη του πατέρα του για τα χαραγμένα σύμβολα και την βεβαιότητα που είχε για την εξωγήινη προέλευσή τους. Ο ίδιος κρατούσε τα σχέδια των αντιγράφων που έφτιαξε με την κρυφή ελπίδα σε όλη του τη ζωή να μάθει για τη χρήση, την αξία και τη σημασία τους. Έτσι έφτασε η στιγμή να πάρει κάποιες απαντήσεις τουλάχιστον σε ένα μέρος των ερωτημάτων του που δεν έδειχναν να ξεθωριάζουν καθόλου στο πέρασμα του χρόνου. Ύστερα από μακροχρόνιες μελέτες και αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνιας ανακοινώθηκαν από τον καθηγητή Roger Weir, γλωσσολόγο και επικεφαλή των μελετών, ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Σύμφωνα μ΄ αυτά, τα σύμβολα έχουν κατασκευαστεί (χαραχθεί) με συγκεκριμένο τεχνικό τρόπο που θα ήταν αδύνατον να τον εφαρμόσει ένας ερασιτέχνης. Ο Weir πιστεύει ότι αυτά έχουν γνωρίσματα που παραπέμπουν σε αναφορές για μαγνητικά πεδία και ενδέχεται αυτό να συνδέεται με την πλοήγηση του σκάφους.

Πιθανόν να αναφέρουν τους τύπους των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που υπάρχουν στη γη ώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής προσέγγιση και προσεδάφιση του σκάφους. Η πολυπλοκότητα και ο μεγάλος όγκος των πληροφοριών που περιλαμβάνονται στα σύμβολα αποκλείουν την πλαστογράφησή τους συμβάλλοντας στην ανάδειξη της αυθεντικότητάς τους.

Ο Δρ.Jesse Marcel προχώρησε στην έκδοση ενός βιβλίου που περιγράφει τα πάντα σε σχέση με τα σύμβολα. Από το 1947 και τη στιγμή που έκπληκτος τα πρωτοαντίκρισε μέχρι το 2005, που ο Roger Weir δημοσιοποίησε τα αποτελέσματα των ερευνών του. Όσον αφορά στην έρευνα του καθηγητή R.Weir δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι θα συνεχιστεί αφού το ενδιαφέρον της Αμερικανικής κυβέρνησης είναι ανεξήγητα αρνητικό. Θετικές όμως προοπτικές παρουσιάζονται από το ενδιαφέρον που έχουν δείξει άλλες κυβερνήσεις όπως αυτή της Κίνας που πιστεύουν ότι η πλάκα με την επιγραφή έχει ανοίξει την πόρτα για την κατανόηση της ύπαρξης ή όχι εξωγήινης ζωής, το επίπεδο της τεχνολογικής της εξέλιξης, και την πιθανότητα επαφής της με την ανθρώπινη φυλή.

Για το ΑΤΙΑ στο Ροσγουελ υπάρχει η συγκλονιστική κατάθεση του Συνταγματάρχη Κορσο του Πενταγώνου ο οποίος κατά την αποστρατία του και λίγο πριν πεθάνει στα βαθειά γεράματα βγήκε και αποκάλυψε σωρία γεγονότων με τρομερές λεπτομέρειες μεταξύ αυτών και ότι ήταν ο ίδιος υπεύθυνος για την διαχείριση των συντριμμιών και της τεχνολογίας του σκάφους του Ροσγουελ η οποία αναστράφηκε μηχανικά και δόθηκε κατόπιν ως "εξ αποκαλύψεως αλήθεια" στις αμερικανικές εταιρείες για περαιτέρω εκμετάλευση. Οπτικές ίνες, μέταλλα μνήμης νίτινολ, μικροεπεξεργαστές και δίοδοι, λέιζερ κ.λ.π. όλα φαίνονται να προέρχονται από αυτή ακριβώς την εξωγήινη τεχνολογία. Εκτός των άλλων δίνει μαρτυρίες για την θέαση και εξέταση των εξωγήινων όντων EBE's που περισυλέχτηκαν στο σημείο της συντριβής κάποια νεκρά αλλά και κάποια ζωντανά!

Στο Ρόσγουελ φημολογείτε και αναφέρει επίσης και ο συνταγματάρχης Κορσο ότι βρέθηκε ανάμεσα στα συντρίμμια και κράμματα μετάλων υπερελαφρά και μέταλλα μνήμης!!!
Το κράμα μετάλλου/μνήμης είναι ένα ειδικό κράμα μετάλλου (άγνωστο πριν το 1940) που μπορεί και ανακτά την μνήμη του (δηλαδη μια παρελθοντική κατάσταση δομής των μορίων του, για παράδειγμα ένα συγκεκριμένο παρελθοντικό σχήμα/λύγισμα/τσάκισμα) όταν εισέλθει κάτω από ορισμένες προυποθέσεις/συνθήκες (πχ αυξημένη θερμοκρασία)
Στο επόμενο βίντεο βλέπετε ένα σύρμα τέτοιου ειδικού κράματος μετάλλου/μνήμης όπου το μέταλλο ανακτά συγκεκριμένο παρελθοντικό σχήμα/μορφή/μνήμη όταν εμποτίζετε με καυτό νερό σχηματίζοντας τη μορφή "ΗΟΤ" (έχει λυγιστεί στην παρελθοντική μορφή/μνήμη του ώστε να σχηματίζει το "HOT"-"KAYTO")

Στα μέσα του καλοκαιριού (2007) βγήκε στην επιφάνεια ένα εκπληκτικό νέο, ικανό να ανατρέψει και να ξαναζωντανέψει το μυστήριο του Roswell.

Ο πλωτάρχης Walter Haut ήταν το 1947 αξιωματικός δημοσίων σχέσεων στην βάση του Roswell και επίσης ήταν ο άνθρωπος που έδωσε στη δημοσιότητα τις πρωτότυπες διαδοχικές δηλώσεις τύπου που ακολούθησαν την πτώση του αντικειμένου, κάτω από τις οδηγίες του διοικητή της βάσης, συνταγματάρχη William Blanchard. Ο Haut πέθανε τον περασμένο χρόνο (2006), αλλά άφησε μία ένορκη κατάθεση με την εντολή να ανοιχθεί μόνο μετά το θάνατό του. Στα μέσα του καλοκαιριού το κείμενο ανακοινώθηκε και αποκαλύπτει ότι ο ισχυρισμός για το μετεωρολογικό μπαλόνι αποτελούσε μία ιστορία κάλυψης και πως το πραγματικό αντικείμενο ανακτήθηκε από τον στρατό και αποθηκεύτηκε σε ένα υπόστεγο.

Ο Haut περιέγραψε πως δεν είδε μόνο το σκάφος, αλλά και εξωγήινα σώματα. Και δεν αποτελεί τον μοναδικό μάρτυρα του Roswell που αναφέρεται σε σώματα εξωγήινων.

Ένας ντόπιος εργολάβος κηδειών, ισχυριζόταν επί μακρόν ότι έλαβε πρόσκληση από τις αρχές του Roswell λίγο μετά την συντριβή και του ζητήθηκε να τους προμηθεύσει με έναν αριθμό νεκρικών κασών σε παιδικό μέγεθος. Όταν έφτασε στη βάση πληροφορήθηκε από μία νοσοκόμα (που αργότερα εξαφανίσθηκε) ότι είχε πέσει ένας ιπτάμενος δίσκος και πως είχαν βρεθεί μικρόσωμοι ανθρωποειδείς εξωγήινοι.

Ο Haut ωστόσο, είναι ο μοναδικός από τους αυθεντικά εμπλεκόμενους στην υπόθεση, που ισχυρίζεται ότι είδε με τα μάτια του τα εξωγήινα σώματα.

Η κατάθεση του Haut αναφέρεται σε μία υψηλόβαθμη συνάντηση στην οποία είχε λάβει μέρος μαζί με τον διοικητή της βάσης William Blanchard και τον διοικητή της 8ης πολεμικής αεροπορικής δύναμης, τον πτέραρχο Roger Ramey. Καταθέτει ότι σ΄αυτήν τη συνάντηση υπήρχαν κομμάτια από τα συντρίμμια που μπορούσαν να τα αγγίξουν και να τα εξετάσουν οι παρευρισκόμενοι, αλλά κανένας από αυτούς δεν κατόρθωσε να αναγνωρίσει από τι υλικό ήταν κατασκευασμένα.

Αναφέρει ότι οι ανακοινώσεις στον τύπο έγιναν επειδή οι ντόπιοι γνώριζαν ήδη την περιοχή της συντριβής, αλλά στην πραγματικότητα υπήρχε μία δεύτερη περιοχή, όπου είχαν πέσει πολλά περισσότερα θραύσματα. Το σχέδιο είχε ως στόχο, να αποπροσανατολίσει το ενδιαφέρον του κοινού και να το απομακρύνει από την ουσιαστική περιοχή των συντριμμιών, κατευθύνοντάς τους στην ήδη γνωστή περιοχή που είχε ανακαλυφθεί από έναν αγρότη.

Φωτογραφία: Υπόστεγο 84-1, όπου μεταφέρθηκαν τα συντρίμια και τα σώματα των εξωγήινων

Ο Haut αναφέρθηκε επίσης σε μία επιχείρηση καθαρισμού, όπου για μήνες μετά την συντριβή, στρατιωτικό προσωπικό είχε σπεύσει στις δύο περιοχές όπου υπήρχαν τα συντρίμμια και έψαχναν για οποιοδήποτε υπόλειμμα για να το συλλέξουν και να το απομακρύνουν, σβήνοντας έτσι κάθε ίχνος σχετικά με το ότι κάτι ασυνήθιστο είχε συμβεί εκεί. Αυτό δένει με ισχυρισμούς που έγιναν από ντόπιους, ότι διάφορα κομμάτια που είχαν πάρει ως σουβενίρ αρπάχθηκαν από τον στρατό.

Ο Haut λέει στη συνέχεια πως ο συνταγματάρχης Blanchard τον πήγε στο 'κτίριο 84' ένα από τα υπόστεγα του Roswell και του έδειξε το ίδιο το αεροσκάφος. Περιγράφει ένα αυγοειδές μεταλλικό αντικείμενο, με μήκος 3,6 ως 4,5 μέτρα και φάρδος περίπου 1,8 μέτρα. Αναφέρει ότι δεν είδε παράθυρα, φτερά, ουρά, τροχούς προσγείωσης ή οποιαδήποτε άλλη προεξοχή.

Ο Haut είδε τα σώματα των εξωγήινων

Αναφέρει ότι είδε δύο σώματα στο πάτωμα, που ήταν καλυμμένα με λινάτσα. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του είχαν ύψος περίπου 1,2 μέτρα με δυσανάλογα μεγάλα κεφάλια.

Στο τέλος της κατάθεσης ο Haut καταλήγει: "Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που προσωπικά παρατήρησα αποτελούσε ενός είδους σκάφος και το πλήρωμά του, που προήλθαν από το διάστημα".

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σχετικά με τον Walter Haut είναι πως στις πολυάριθμες συνεντεύξεις που έδωσε πριν από το θάνατό του, υποτιμούσε το ρόλο του στην υπόθεση και δεν είχε προβεί σε τέτοιους ισχυρισμούς. Εάν αποζητούσε τη δημοσιότητα, θα είχε αναφερθεί στο σκάφος και στα σώματα.

Φοβόταν μήπως ρεζιλευτεί, ή αποτελεί η κατάθεσή του μία επιθανάτια εξομολόγηση από κάποιον που συμμετείχε στην συγκάλυψη μιας υπόθεσης, αλλά που στο τέλος αποφάσισε να πει την αλήθεια;