ΕΠΑΦΗ: A
ΠΕΡΙΟΧΗ: ΚΑΤΩ ΣΤΑΛΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 16/1/1980
ΠΗΓΗ: Ιπτάμενοι δίσκοι, UFO, στο κατώφλι της κοσμικής επαφής, τ. 14, Φεβρουάριος – Μάρτιος 1980, Λάζος.
Ο καθηγητής τεχνικών (ζωγράφος – γλύπτης) στο γυμνάσιο της περιοχής Κάτω Σταλού, κ. Αντώνης Ε. Παυλάκης, περιγράφει με λεπτομέρεια το περιστατικό που ακολουθεί: «την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου του 1980 προς το σούρουπο, στο συνοικισμό που μένω στο Κάτω Σταλό, 7 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Χανίων, μερικές γυναίκες από τα πρώτα σπίτια του συνοικισμού που βρίσκονταν στην πλευρά της θάλασσας είδαν να περνά ένα ιπτάμενο αντικείμενο κατευθυνόμενο προς τα δυτικά. Το περιέγραψαν σαν πλακέ μπαλόνι ή σαν μια σακούλα φουσκωμένη χρώματος λευκού. Σε λίγα δευτερόλεπτα το βλέπει ένας κάτοικος του διπλανού χωριού ενώ οδηγούσε το αγροτικό του αυτοκίνητο, ο οποίος μαζί με τους συνεπιβάτες του σταμάτησε το αυτοκίνητο για να το παρατηρήσει καλύτερα. Η ταχύτητα του αντικειμένου θα ήταν 60 – 70 χιλιόμετρα χωρίς αυξομείωση, σε μια πορεία σταθερού ύψους υπολογισμένη με μεγάλη ακρίβεια.
Στη συνέχεια ο Στέλιος Ματιγάκης το αντελήφθη να χάνει ύψος προς την παραλία. Ο Σ. Ματιγάκης θεωρώντας ότι το ιπτάμενο αντικείμενο ήταν αλεξίπτωτο φώναξε κάποιους φίλους του που ήταν μέσα σε καφενείο ( τον Νικόλαο Κτιστακη, τον Γιάννη Ζωφάκη, τον Μιχάλη Παπαδάκη, τον Βασίλη Τζανουδάκη, τον Μιχάλη Ματιγάκη κ.α.), τρέχοντας ταυτοχρόνως προς την παραλία και το είδε να προσγειώνετε(αιώρηση μισού μέτρου πάνω από την επιφάνεια τις θάλασσας) σε όρθια στάση, όπως φαίνεται στα σχετικά σκίτσα. Ο κ. Ματιγάκης είχε φτάσει τώρα σε απόσταση μόλις 7 μέτρων από το αντικείμενο. Διαπίστωσε ότι υπήρχε παντελής απουσία θορύβου. Οι διαστάσεις του αντικειμένου ήταν 1,20 x 0,30μ περίπου. Όταν επιχείρησε να πλησιάσει πιο κοντά εντελώς ξαφνικά και ήρεμα το αντικείμενο ανυψώθηκε με σταθερή ταχύτητα με κατεύθυνση προς τα δυτικά, και σε ύψος των 10 – 15μ συνέχισε ήρεμα την πορεία του. Την στιγμή εκείνη παρατήρησε το βαθύ πορτοκαλί χρώμα που είχε το κάτω μέρος του αντικειμένου και διαπίστωσε αλλά όχι με βεβαιότητα, ότι κατά την απογείωση του μερικά εξογκωμένα πολυγωνικά σημεία της ράχης του σαν να κινήθηκαν (φούσκωσαν λίγο). Την απογείωση την είδαν και οι υπόλοιποι θεατές που έκαναν τις ίδιες οπτικές διαπιστώσεις. Ένας εξ αυτών πήρε το αυτοκίνητο του και ακολούθησε το ΑΤΙΑ τρέχοντας παράλληλα προς αυτό. Το συνάντησε μετά από 300 μέτρα να προσπαθεί για δεύτερη φορά να προσγειωθεί πάνω από κεραμοποιεία της περιοχής. Το σούρουπο είχε ήδη προχωρήσει και το ΑΤΙΑ ξαναπήρε ύψος με κατεύθυνση ΝΔ. Πραγματοποίησε ελιγμούς ανάλογα με τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους ώσπου χάθηκε στο ημίφως παίρνοντας ύψος.
Κοινή διατύπωση όλων των μαρτύρων ήταν ότι το ΑΤΙΑ δεν είχε κυβερνήτη».