21 Ιουλίου 1979, Αθήνα: Αναστάτωση προκάλεσε σε χιλιάδες
ανθρώπους μια τρομακτική δόνηση που συνοδευόταν από έναν ξερό και δυνατό
θόρυβο, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Το φαινόμενο έγινε αισθητό στις περιοχές
Σπάτα – Λούτσα – Πόρτο Ράφτη και στην περιοχή των Μεσογείων. Στο ξενοδοχείο
Χρυσή Αυγή έσπασαν τα πλακάκια του δαπέδου ενώ στον κινηματογράφο Αύρα έσπασαν
τζάμια. Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να βρει μια εξήγηση.
3 Ιανουαρίου 1980: Περίεργες σεισμικές δονήσεις σημειώνονταν
καθημερινά σε κανονικά χρονικά διαστήματα στην περιοχή Μεσσαράς Κρήτης. Είναι
ενδεικτικό πως οι δονήσεις σημειώνονταν πάντα την ίδια ώρα γύρω στις 7 το
βράδυ, γεγονός που αποκλείει την πιθανότητα να είναι σεισμοί οφειλόμενοι σε
φυσικά αίτια. Η περιοχή που γίνονται οι δονήσεις καλύπτει μια έκταση εκατό
χιλιομέτρων. Η συχνότητα κι η ένταση των δονήσεων καθώς κι ο πέπλος
μυστικότητας που περιβάλλει την υπόθεση έχει δημιουργήσει ανησυχίες.
13 Δεκεμβρίου 1984: Σύμφωνα με στοιχεία του τοπικού
αστυνομικού σταθμού της Καντάνου Χανίων, σεισμικές δονήσεις άρχισαν στις 17 του
Οκτώβρη και από τότε επαναλαμβάνονται περιοδικά κάθε δύο ή τρεις ημέρες συνήθως
τις πρωινές ώρες ενώ μία μόνο φορά έγιναν κατά την διάρκεια της νύχτας. Οι
δονήσεις, όπως είπαν οι κάτοικοι, συνοδεύονταν από ένα ξερό θόρυβο κι η διάρκεια
τους ήταν 3-4 δευτερόλεπτα, ενώ η ένταση τους μικρή.
Το φαινόμενο σεισμών και ανεξήγητων φώτων είναι σχεδόν
συνηθισμένο στην Ελλάδα. Στη διάρκεια των σεισμών της Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο
του 1978 είχαμε ένα πλήθος εμφανίσεις ΑΤΙΑ και σεισμικών φώτων. Υπάρχουν
μαρτυρίες από την περίοδο αυτή για γαλάζιες σφαίρες που περνούσαν πάνω από τις
λίμνες και άλλα σχετικά φαινόμενα. Τα περιστατικά παράξενων αφηγήσεων ξεκινάν
από την οδό Τσιμισκή και την Εγνατία όπου οι πεζοί παρατήρησαν κάτι το
απίστευτο. Είδαν ξαφνικά το δρόμο άδειο από αυτοκίνητα ή λεωφορεία. Ταυτόχρονα
ένας δυνατός άνεμος άρχισε να φυσά και ένα στρώμα παχιάς σκόνης σκέπασε τους
δρόμους. Άλλοι παρατήρησαν τις αντικρινές πολυκατοικίες να γέρνουν και να
ακουμπούν στις κορυφές (στρεβλώσεις του χώρου;). τα φώτα των δρόμων έσβησαν για
να ανάψουν ξανά μερικά δευτερόλεπτα αργότερα. Ένα πυκνό σύννεφο αιωρήθηκε πάνω
από την Βόλβη, ενώ πέντε πύρινες γαλάζιες σφαίρες διέσχιζαν των ουρανό. Κατά
της 1 μετά τα μεσάνυχτα, ένας μεγάλος ιπτάμενος δίσκος με φαινομενικά μέγεθος
πανσελήνου πέρασε πάνω απ’ την πόλη, ενώ πολλές αναφορές για την εμφάνιση των
γαλάζιων σφαιρών έρχονταν εκείνη την νύχτα. Μια εβδομάδα μετά ένα αθόρυβο
γαλαζωπό ΑΤΙΑ αιωρήθηκε πάνω από ένα στρατόπεδο για μια περίπου ώρα και κατόπιν
εξαφανίστηκε για να εμφανιστεί το επόμενο βράδυ. Οι αναφορές για φώτα από την
Βόλβη εξακολούθησαν να έρχονται μέχρι της 4 Ιουλίου. Την ίδια νύχτα μαζί με ένα
σεισμό 5R ένα πολύ παράξενο «άστρο» παρατηρήθηκε για ώρες πάνω απ’ τη
Βόλβη.
24 Φεβρουαρίου 1981, 11 μ.μ. (σεισμός 6.6R): παρατηρήθηκαν έντονες λάμψεις στον
ουρανό και αναφορές ήρθαν από Χολαργό, Μαρούσι, Ψυχικό και Φιλοθέη. Στο κέντρο
της Αθήνας νόμισαν πως έπεφταν κεραυνοί γιατί παρατηρούσαν εκτυφλωτικές
λάμψεις. Στο Ηράκλειο το φως ήταν σχεδόν εκτυφλωτικό και φαινόταν ν’
αναβοσβήνει. Στην Βοιωτία παρατηρήθηκαν πράσινες φλόγες κι αστραπές να
τινάζονται προς τον ουρανό. Πολλά ζώα ψόφησαν. Στις 28 Μαρτίου στις 9:57 μ.μ.
οι κάτοικοι σε Ανθούπολη, Πετρούπολη, Μαλακάσα, Καπανδρίτι, Μαρκόπουλο και
Αλιβέρι ακούν μία υπόκωφη βοή απ’ το υπέδαφος, χωρίς να γίνει αντιληπτή δόνηση.
Οι σεισμογράφοι δεν κατέγραψαν τίποτα.
Στους σεισμούς του 2001 υπήρχαν συσκοτίσεις σε μεγάλες περιοχές της χώρας χωρίς φανερή
αιτία. Από τις σεισμικές έρευνες έχει βρεθεί ότι πριν από τις δονήσεις
παρουσιάζεται μια αύξηση από ραδόνιο (ραδιενεργό αέριο στοιχείο) και μεθάνιο,
καθώς και μια αλλαγή στην ηλεκτρική αγωγιμότητα του εδάφους. Το ραδόνιο και το
μεθάνιο δεν εξηγούν καθόλου τα σεισμικά φώτα και η προσοχή των επιστημόνων
στράφηκε βασικά στην ηλεκτρομαγνητική εξήγηση. Πρώτη εντύπωση – που πολλοί
πιστεύουν ακόμη – ήταν ότι επρόκειτο για πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο, εξαιτίας των
ισχυρών πιέσεων που δέχονταν οι κρυσταλλικές δομές των πετρωμάτων. Όσοι όμως
είναι ενημερωμένοι ξέρουν ότι η εξήγηση αυτή έχει απορριφτεί. Υπάρχουν
ενδείξεις ότι λίγο πριν εκδηλωθεί το φαινόμενο του σεισμού δημιουργούνται από
τις τεράστιες ηλεκτροστατικές – μαγνητικές δυνάμεις, και άλλα φαινόμενα που
δημιουργούν στιγμιαίες χωροχρονικές στρεβλώσεις. Ίσως κάποιοι να πειραματίζονται
ή να εκμεταλλεύονται αυτά τα φαινόμενα (ΑΤΙΑ;). Η τεχνολογία του HAARP και η μέθοδος που χρησιμοποιείται έχει γίνει στόχος για
πολλές επικρίσεις. Το HAARP
δημιουργήθηκε για την εξέλιξη των ραντάρ πέρα του ορίζοντος, αλλά με τις
θερμικές μεταβολές που δημιουργεί από τις τεράστιες εκπομπές ηλεκτρομαγνητικών
κυμάτων στην ατμόσφαιρα και στην επιφάνεια της γης, δημιουργούνται άλλου είδους
φαινόμενα. Το HAARP
κατηγορείται από αρκετούς ότι μάλλον χρησιμοποιείται για πειραματισμό και
εξέλιξη κλιματολογικών και σεισμικών όπλων.
Το 1898, ο Νίκολα Τέσλα δουλεύοντας στο εργαστήριο του στη Νέα Υόρκη πειραματιζόταν με τις ταλαντώσεις. Είχε θέσει σε λειτουργία μια από τις συσκευές του θέλοντας να δει αν θα μπορούσε να την συντονίσει με την ιδιοσυχνότητα του κτιρίου. «Την ανέβαζα σιγά-σιγά τη συχνότητα. Ακούστηκε τότε ένας αρκετά δυνατός ήχος. Ρώτησα τους βοηθούς μου από που προερχόταν. Δεν ήξεραν να μου πουν…Ανέβασα τη συχνότητα της συσκευής μου και τότε ακούστηκε ένας δυνατότερος ήχος. Ήξερα ότι πλησίαζα την ιδιοσυχνότητα του ατσάλινου σκελετού του κτιρίου. Ανέβασα λίγο ακόμη τη συχνότητα της μηχανής μου. Ξαφνικά όλα τα βαριά αντικείμενα τριγύρω μου άρχισαν να μετακινούνται με δύναμη. Αμέσως άρπαξα ένα σφυρί κι έσπασα την συσκευή. Ο ήχος ταλάντωσης του κτιρίου συνέχισε ν’ ακούγεται για ακόμη λίγα λεπτά έξω στο δρόμο». Το 1935 ο Νίκολα Τέσλα ανακοινώνει δημόσια την ανακάλυψη των αρχών της τηλεγεωδαισίας. Αυτή η νέα επιστήμη αφορά τη μελέτη ισχυρών σημάτων που μπορούν να προκαλέσουν μηχανικές δονήσεις από απόσταση, σε οποιοδήποτε σημείο της υδρογείου. Φαίνεται πως σήμερα το φαινόμενο αυτό γίνεται αντικείμενο μελέτης στα εργαστήρια των υπερδυνάμεων. Ανάμεσα στις υπηρεσίες που ασχολούνται με την Υπερηχητική σε συνδυασμό με την γεωφυσική είναι το Ινστιτούτο Φυσικής της Γης κάτω από την εποπτεία της Ακαδημίας Επιστημών, το συμβούλιο για τις Γεωφυσικές Μεθόδους Έρευνας, και τέλος η Διατμηματική Γεωφυσική Επιτροπή. Μελέτες του Ινστιτούτου Φυσικής της Γης από το 1966 δίνουν την εντύπωση πως η απελευθέρωση ενός σεισμού με τεχνητά μέσα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Έχει μάλιστα προταθεί το εξής: ισχυρή ροή υπερηχητικών κυμάτων μπορεί να κατευθυνθεί προς κάποιο γεωλογικό ρήγμα και να απελευθερώσει έτσι απότομα πολλή απ’ την ενέργεια που βρίσκεται παγιδευμένη εκεί προκαλώντας έναν πρόωρο σεισμό.
Το φθινόπωρο του 1967 σοβιετικοί ειδικοί στις υψηλές τάσεις
μετείχαν σε μια σύσκεψη πάνω στην ηλεκτρονική υψηλής ισχύος και σε άλλα
παρεμφερή θέματα. Μετά από την σύσκεψη, ο καθηγητής Α. Γιορόμπγιεφ πρόεδρος του
Πολυτεχνικού Ινστιτούτου του Τομσκ, δημοσίευσε μια μελέτη που αφορούσε την
ηλεκτροστατική σπουδή των σεισμικών δονήσεων, και αναφερόταν στα ανώμαλα
ηλεκτρικά και οπτικά φαινόμενα, γνωστά ως «σεισμικά φώτα» που συνοδεύουν συχνά
τις δονήσεις. Μετά την δημοσίευση του Γιορόμπγιεφ πολλοί επιστήμονες άρχισαν να
αναρωτιόνται για το πως ο ηλεκτροστατικός μηχανισμός ενός σεισμού θα μπορούσε
να έχει μια πρακτική εφαρμογή. Να μια δήλωση του Γιορόμπγιεφ: «Το φαινόμενο της
ηλεκτρικής αποφόρτισης στο φλοιό της γης μπορεί να επιτευχθεί τεχνητά με τη
βοήθεια μηχανικών μέσων». Από το 1975 φαίνεται να λειτουργεί στο οροπέδιο του
Παμίρ, μια μαγνητοϋδροδυνομική (MHD) γεννήτρια που έχει δυνατότητα με πλήρη
ισχύ να ερευνήσει το φλοιό της γης σε βάθος μέχρι 30-40 χλμ. Είναι όμως πιθανό
αυτή η γεννήτρια να μη χρησιμοποιήθηκε μόνο για μια απλή γεωφυσική έρευνα.
