Γράφει ο Στάθης Γλιάτης
Αντιπρόσωπος της Ερ.Ε.Ν.Ζω στη Μαγνησία
Η Γερμανία όπως και οι άλλες μεγάλες
δυνάμεις για την διασφάλιση των συμφερόντων της επεδίωξε και αυτή να κατακτήσει
αποικίες. Μια από τις περιοχές που στράφηκε για την αναζήτηση πόρων ήταν η
Ανταρκτική. Για την εξερεύνηση της οργανώθηκαν τρεις αποστολές. Η πρώτη ήταν η
Εκστρατεία Gauss το 1901 – 1903, με επικεφαλής τον καθηγητή Erich von
Drygalski, όπου για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε αερόστατο για την εξερεύνηση
της. Η δεύτερη γερμανική αποστολή στην Ανταρκτική το 1911-1912 με τον Wilhelm
Filchner, είχε στόχο την διέλευση της Ανταρκτικής για να δούνε αν υπήρχαν
περιοχές χωρίς πάγο. Η τρίτη ήταν η New Swabia (Νέα Σουηβία) (Neuschwabenland),
που ξεκίνησε στις 17 Δεκεμβρίου 1938. Για την προετοιμασία της οι Γερμανοί
κάλεσαν τον Αμερικανό πολικό εξερευνητή και αξιωματικό του Ναυτικού μετέπειτα
Ναύαρχο Richard Ε.Byrd, ο οποίος είχε εξερευνήσει μέρος της το 1928-1930 για την
δημιουργία μιας αμερικανικής βάσης στην περιοχή με το όνομα Little America. Ο Byrd όμως
θα απορρίψει την πρόταση των Γερμανών. Ο Byrd θα προκαλέσει σάλο
στην παγκόσμια κοινή γνώμη δείχνοντας ένα φιλμ και αναφέροντας ότι είχε
ανακαλύψει περιοχές με ζεστό νερό, βλάστηση και άγνωστα ζώα.
Η ναζιστική σημαία τοποθετείται στην Ανταρκτική κατά τη διάρκεια
της μυστικής αποστολής του 1939 (φωτογραφία από WikiLeaks)
Τα μέλη της αποστολής της Ανταρκτικής στο πλοίο της
Lufthansa κατά τη διάρκεια της επιχείρησης του 1939 (φωτογραφία από WikiLeaks)
Στις 18 Ιουλίου
1945, εφημερίδες σε όλο τον κόσμο κάνανε αναφορές για την Ανταρκτική. Οι New
York Times, γράψανε «Ο Χίτλερ είναι στο Νότιο Πόλο». Οι εφημερίδες βασίζονταν
σε γεγονότα, όπως ήταν οι δηλώσεις του Γερμανού Ναύαρχο Karl Donitz που
εξέφραζε την «πικρία» του γιατί οι ιστορικοί δεν τολμούσαν να γράψουν για την
μεγάλη ναζιστική βάση της Ανταρκτικής με το όνομα «Νέο Βερολίνο» ή αλλιώς «Βάση
211». Ο Γερμανός ναύαρχος είχε αναφέρει ότι το γερμανικό ναυτικό είχε εκτελέσει
ένα μεγάλο έργο. «Το γερμανικό ναυτικό
ξέρει κρυψώνες στους ωκεανούς και κατά συνέπεια είναι πολύ εύκολο να μεταφέρει
τον Φύρερ σε ασφαλές μέρος που θα έχει την ευκαιρία να εργαστεί για τα τελικά
του σχέδια». Είχαν ανακαλύψει μια υποβρύχια τάφρο που τους πήγαινε κατ‘
ευθείαν μέσω της Ανταρκτικής σε ένα υπόγειο παράδεισο με ζεστές υπόγειες λίμνες
και βλάστηση.
Πολλοί ερευνητές έχουν
επίσης δημοσιεύσει υλικό σχετικά με τις διαδρομές της επιχείρησης Highjump και
του ναυάρχου Byrd, όπου εμφανίστηκαν εξαιρετικά προηγμένα αερόπλοια (δίσκοι
UFOs) που πετούσαν και μάλιστα στρατιωτικά. Πριν από λίγο καιρό, ανακαλύφθηκε ένας
απόρρητος χάρτης που ανήκει στο Τρίτο Ράιχ όπου υπάρχουν πολλά μυστικά
περάσματα που χρησιμοποιήθηκαν από τα γερμανικά U-Boats για πρόσβαση σε μυστηριώδεις
υπόγειες περιοχές.
Το 1952, η κυβέρνηση της τότε Δυτικής Γερμανίας έκανε έρευνες
προσπαθώντας να εντοπίσει τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής που
βρίσκονταν η ναζιστική βάση. Λέγονταν ότι η Neuschwabenland δεν είχε
εγκαταλειφθεί πότε από τους Ναζί, μετά από την πρώτη αποστολή.
Κάποια μέλη του
πληρώματος του “Schwabenland” δήλωσαν ότι είχαν κάνει αρκετά ταξίδια στην
Ανταρκτική για την δημιουργία μιας απόρρητης αποικίας των Ναζί, για την
δημιουργία της οποίας χρειάστηκε η μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού και
εργαλεία εξόρυξης και κατασκευής σηράγγων. Όπως προέκυψε από τα εναπομείναντα
μητρώα των γερμανικών ναυτικών βάσεων μεταφέρθηκαν υλικά για μια άγνωστη περιοχή και ότι αρκετά
γερμανικά υποβρύχια μετέφεραν υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί που έφυγαν από την
Ευρώπη, βρίσκοντας καταφύγιο στην Neuschwabenland. Γερμανοί επιστήμονες που
αιχμαλωτίστηκαν από τους συμμάχους, αποκάλυψαν πως υπήρχαν απόρρητα έγγραφα,
σχεδιαγράμματα και χάρτες που αφορούσαν σκάφη σε σχήμα δίσκου και εγκαταστάσεις
μιας απόρρητης βάσης στην Ανταρκτική με το όνομα Νέο Βερολίνο. Το 1935 από
υψηλόβαθμα στελέχη των ναζί είχε δημιουργηθεί η οργάνωση "Αnenerbe" (με
μέλη και των μυστικών ομάδων «Θούλη» και «Vrill»), που αν και έχουν περάσει 73
χρόνια από την λήξη του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου γνωρίζουμε ελάχιστα για την
δράση, τη δομή και τους σχεδιασμούς της. Η οργάνωση έχοντας στρατολόγηση πλήθος
επιστημόνων έψαχνε σε εξωτικά μέρη ερευνώντας πολιτισμούς και αρχαία χαμένη
γνώση. Η οργάνωση διέθετε μια τεράστια βιβλιοθήκη αποτελούμενη από 14.000
τόμους.
Όταν τελείωσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος κυκλοφορούσαν
φήμες τόσο από Γερμανούς αιχμαλώτους όσο και από κατοίκους της Βαυαρίας και της
Αυστρίας, ότι υπήρχαν τεράστιες υπόγειες
εγκαταστάσεις, αρκετά μέτρα κάτω από την γη και διαμορφωμένοι χώροι στο
εσωτερικό βουνών, όπου οι Ναζί μελετούσαν και κατασκεύαζαν υπερσύγχρονα όπλα. Μέχρι
σήμερα τέτοιες εγκαταστάσεις έχουν βρεθεί
στην Αυστρία, στην Βόρειο Ιταλία και στην Βαυαρία. Μετά το τέλος του
πολέμου Αμερικανοί και Βρετανοί ανακάλυψαν σε υπόγεια εργοστάσια των Ναζί 27
ιπτάμενα οχήματα σε σχήμα δίσκου, τα περίφημα «Χανεμπού» (από το όνομα του
εφευρέτη τους Khan Ebu) εξοπλισμένα με πολυβόλα και πυροβόλα. Κάποια από αυτά φαίνεται να χρησιμοποιήθηκαν στην μάχη του Ελ
Αλαμέϊν, αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί. Οι Αμερικανοι και Βρεττανοί αεροπόροι
είχαν συναντήσει τέτοια σκάφη και τα ονόμαζαν "Foo Fighters" χωρίς να
γνωρίζουν την προέλευση τους. Αποτελεί μυστήριο πως οι Γερμανοί μεταξύ των ετών
1936-1939 και με ποιά τεχνολογία κατασκεύασαν τους παραπάνω ιπτάμενους δίσκους,
1697 σύγχρονα μαχητικά αεροπλάνα και 100 υποβρύχια τα περίφημα U-BOAT που ήταν
ο φόβος και ο τρόμος των συμμαχικών νηοπομπών στον Ατλαντικό. Μήπως οι Γερμανοί είχαν ανακαλύψει κάποια
αρχαία χαμένη τεχνολογία ή είχαν καταφέρει να έχουν έρθει σε επαφή με κάποια
εξωγήινη φυλή όπως φημολογείτο;
Ένα μυστήριο που απασχόλησε τους συμμάχους
είναι ότι το 1945 εξαφανίσθηκε εκτός Γερμανίας ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός
γερμανικών αεροσκαφών και 100 υποβρυχίων περίπου (U-BOAT) που μέχρι σήμερα δεν
έχουν βρεθεί. Πολλοί Γερμανοί επιστήμονες που αιχμαλωτίστηκαν, αποκάλυψαν πως
ενώ το Βερολίνο βομβαρδιζόταν, απόρρητα έγγραφα και σχεδιαγράμματα που
αφορούσαν τους ιπτάμενους δίσκους όπως και οι χάρτες που αφορούσαν τις
εγκαταστάσεις της Ανταρκτικής, μεταφέρθηκαν στις Βαλτικές χώρες με δύο
υποβρύχια, το U-530 και το U-977. Την παραπάνω αποστολή συνόδευαν ανώτατα
στελέχη των ναζί. Τα δύο υποβρύχια εξαφανίσθηκαν για μήνες στους κόλπους της
Βαλτικής θάλασσας, για να επανεμφανισθούν στις 17 Αυγούστου του 1945 (100
περίπου ημέρες μετά την παράδοση της Γερμανίας) στο λιμάνι "Μar de Plata" της
Αργεντινής όπου και παραδόθηκαν στο ναυτικό της Αργεντινής. Η Αργεντινή ήταν
φιλική χώρα προς την Ναζιστική Γερμανία, γι' αυτό και εγκαταστάθηκαν εκεί
πολλοί εγκληματίες πολέμου ενώ άλλες ομάδες Ναζί στάλθηκαν στην Βραζιλία και στην
Παραγουάη με τις «ευλογίες» του Βατικανού. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η είδηση
για τον θάνατο του Χίτλερ, αρχικά θεωρήθηκε ψευδής και υπήρξαν φόβοι ότι ο
Γερμανός ηγέτης μαζί με συνεργάτες του είχαν καταφύγει είτε στην Ανταρκτική ή
στην Λατινική Αμερική με υποβρύχια. Ο πρόεδρος της Αμερικής Τρούμαν είχε ρωτήσει
τον Στάλιν σε συνάντηση τους περνώντας την απάντηση ότι «δεν έχει βρεθεί!». Η
κυβέρνηση της Αργεντινής πιέστηκε από τους Αμερικανούς να συλλάβει τα πληρώματα
των δύο υποβρυχίων. Λίγο αργότερα οι αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες θα
ανακρίνουν για μέρες τα πληρώματα. Σε μικροφίλμ που εντοπίστηκαν στο ένα
γερμανικό υποβρύχιο φαίνεται η τεχνολογική
ανωτερότητα των Γερμανών. Εκτός από τα δύο υποβρύχια υπήρξε και ένα
τρίτο το U-1238 στο οποίο το πλήρωμα του προκάλεσε αυτοβύθιση στον κόλπο Σαν Ματίας κοντά στη βόρεια Παταγονία.
Λέγεται
ότι συνολικά δέκα καινούργια γερμανικά υποβρύχια, έφυγαν τις τελευταίες ημέρες
του πολέμου από νορβηγικά φιόρδ γεμάτα αξιωματούχους και επιστήμονες, για να
τους αποβιβάσουν στην Αργεντινή. Την εποχή εκείνη σε εφημερίδες της Αργεντινής
γράφτηκε ότι, τα δύο υποβρύχια (U-530,U-977) ήταν σε κατάδυση για 66 μέρες. Μετά
τη παράδοση τους και τις πρώτες ανακρίσεις οι Αμερικανοί μετέφεραν τα πληρώματα
των δύο υποβρυχίων στις ΗΠΑ για εκτενέστερες ανακρίσεις και ρυμούλκησαν τα υποβρύχια στο λιμάνι της Βοστώνης. Οι
απόρρητοι αμερικανικοί φάκελοι για τις ανακρίσεις των πληρωμάτων των δύο αυτών
υποβρυχίων τον Αύγουστο του 1945 αν και ήταν να δοθούν στη δημοσιότητα το 2009
θα δοθούν το 2059! Από τις καταθέσεις του πληρώματος του U-977, προκύπτει ότι
ήταν 107 ημέρες σε συνεχές ταξίδι, είχε διανύσει 7644 ναυτικά μίλια και είχε
άθικτες 10 τορπίλες παρόλο που είχε διαταγή να περιπολεί έξω από το λιμάνι
Σαουθάμπτον της Αγγλίας και να βυθίζει όποιο πολεμικό πλοίο έβγαινε από το
λιμάνι αυτό. Ο κυβερνήτης του υποπλοίαρχος Σέφερ δικαιολογήθηκε ότι έφερε το
υποβρύχιο στην Αργεντινή μόλις έληξε ο πόλεμος, γιατί ήξερε ότι η Αργεντινή
ήταν φιλικό κράτος προς την Γερμανία και υπήρχε εκεί μεγάλη και ευημερούσα
γερμανική κοινότητα. Πριν φθάσει στην Αργεντινή και επειδή είχε τελειώσει ο
πόλεμος άφησε 16 παντρεμένους άνδρες κατόπιν επιθυμίας τους, στα νορβηγικά
νησάκια Holshenoy.
Το υποβρύχιο U-977 μετά την παράδοση του στο λιμάνι της
Αργεντινής, 99 ημέρες μετά το τέλος του πολέμου.
Το δεύτερο υποβρύχιο, το U-530,όταν παραδόθηκε ήταν αναιτίως
ξηλωμένο το μεγάλο εξωτερικό πυροβόλο του. Επίσης κανείς από τους άνδρες του
δεν είχε μαζί του στοιχεία ταυτότητας, όπως επίσης δεν υπήρχε το ειδικό βιβλίο
του υποβρυχίου που διέθεταν όλα τα γερμανικά πλοία. Ένας δημοσιογράφος στην
Αργεντινή ισχυρίσθηκε ότι η αστυνομία του Μπουένος Άιρες είχε αναφορά ότι το
γερμανικό υποβρύχιο αποβίβασε σε κάποια ακτή μεταμφιεσμένα δύο άτομα υψηλά
ιστάμενα.
Αν και αυτό ποτέ δεν διασταυρώθηκε, σε βιβλίο που εκδόθηκε
το 2010 αναφέρθηκε ότι τα δύο αυτά άτομα ήταν ο Χίτλερ και η Εύα Μπράουν, οι οποίοι έζησαν μέχρι τα μέσα
της δεκαετίας του 1960 σε ένα απομονωμένο εξοχικό σπίτι, προετοιμασμένο καταλλήλως
πολύ καιρό πριν, στο οποίο υπήρχε πρόσβαση μόνον από «αέρος» με υδροπλάνο. Μετά
από όλα αυτά οι Αμερικανοί είχαν θορυβηθεί για το τι θα μπορούσαν να είχαν οι
ναζί στην Ανταρκτική, μαζί με τις πληροφορίες που είχαν ότι τα γερμανικά
υποβρύχια διέθεταν τέτοια πρωτοποριακή τεχνολογία που μπορούσαν να παίρνουν
αέρα με μία συσκευή "Snorkel" χωρίς να αναδυθούν για πολλές χιλιάδες
ναυτικά μίλια. Τις ανησυχίες των αμερικανών θα τις ενισχύσει η δήλωση του
αρχηγού του γερμανικού ναυτικού Ναυάρχου Karl Donitz το 1943 όπου είχε δηλώσει
ότι «τα υποβρύχια μας, ανακάλυψαν έναν επίγειο παράδεισο», ενώ σε άλλη δήλωση
του είχε αναφέρει πως «ο γερμανικός υποβρυχιακός στόλος, μπορεί να είναι
περήφανος, γιατί έχτισε ένα αδιαπέραστο τείχος για τον Φύρερ, στην άλλη άκρη του
κόσμου».
Ένα από τα γερμανικά αεροπλάνα Dornier και οι πιλότοι που
φτάνουν στο πάγο της Ανταρκτικής. (φωτογραφία: WikiLeaks)
Το 1947 οι Σύμμαχοι θα θορυβηθούν ακόμη περισσότερο με τις
φήμες που ήθελαν τη βάση της Ανταρκτικής να λειτουργεί τουλάχιστον από το 1935,
χάρη στις ενέργειες της ομάδας "Vrill" μιας ομάδας που χρηματοδοτείτο με τεράστια
κεφάλαια, που ασχολούνταν με τις νέες τεχνολογίες αλλά και την εξέλιξη σκαφών
που είχαν το σχήμα δίσκου. Για να δοθούν απαντήσεις, ο Πρόεδρος Τρούμαν θα εγκρίνει την οργάνωση μιας μεγάλης
εξερευνητικής αποστολής στην Ανταρκτική. Οι υποψίες των Αμερικανών δεν
ξεκινούσαν μόνον από την περίεργη και αναιτίως καθυστερημένη παράδοση των δύο
γερμανικών υποβρυχίων, στις αρχές της Αργεντινής. Υπήρχαν ερωτήματα. Τι έγιναν
τα 100 γερμανικά υποβρύχια; Είχαν
πράγματι οι Ναζί βάση στην Ανταρκτική; Η
αποστολή των Αμερικανών αποτελούνταν από 48 πλοία, και μεταξύ αυτών ήταν
υποβρύχια, ένα αεροπλανοφόρο που μετέφερε 200 αεροσκάφη και 4080 στρατιώτες,
και τρείς μεγάλες ομάδες ανδρών, με έλκηθρα και σκυλιά, υπό την ηγεσία του
Ναυάρχου Byrd. Σκοπός
τους να βρουν και να καταστρέψουν τη γερμανική βάση. Η επίσημη ονομασία της
εκστρατείας ήταν "Highjump". Η αποστολή άρχισε τον Δεκέμβριο του
1946, και έληξε στα τέλη Φεβρουαρίου 1947. Επισήμως η αποστολή Highjump ήταν να
επεκταθεί η ερευνητική βάση Little America. Την όλη επιχείρηση χρηματοδότησε το
πολεμικό ναυτικό, εκπρόσωπος του οποίου
είχε δηλώσει στις αρχές Δεκεμβρίου 1946 ότι «η επιχείρηση αυτή είναι
πολεμική αποστολή».
Ένα άρθρο του 1945 στους Toronto Star για τη θεωρία ότι ο
Χίτλερ διέφυγε με θησαυρούς στην Ανταρκτική.
Ο Ναύαρχος Byrd
ξεκίνησε με την αρμάδα του στις 2/12/1946 από τον ναύσταθμο του Norfolk της
Βιρτζίνια και είχε στη διάθεσή του οκτώ μήνες για να φέρει εις πέρας την
αποστολή του, αλλά σε οκτώ εβδομάδες αναγκάστηκε να επιστρέψει με πολλές
απώλειες σε μαχητικά αεροπλάνα. Ο ίδιος ο Ναύαρχος πέταξε ώρες ολόκληρες, διανύοντας
τεράστιες αποστάσεις πάνω από τους πάγους με ειδικά διαμορφωμένα σύγχρονα
αεροσκάφη εφοδιασμένα με τελευταίας τεχνολογίας κινηματογραφικές μηχανές λήψεως,
ενώ διέθεταν και ειδικά μαγνητόμετρα για την ανακάλυψη κενών ή ανοιγμάτων κάτω
από τους πάγους. Ο ναύαρχος συνοδεύονταν από τον Έλληνα συνεργάτη του τον
Επαμεινώνδα Δημόπουλο ή Δήμα (το όνομα του δόθηκε σε περιοχή της Ανταρκτικής). Ο
Δήμας δώρισε προσωπικά του αντικείμενα συμπεριλαμβανομένων και φιλμ που είχαν
καταγραφεί περιοχές της Ανταρκτικής κατά την διάρκεια της έρευνας στο ναυτικό
μουσείο. Όπως προκύπτει δύο από αυτά τα φιλμ δεν υπάρχουν. Τα αμερικάνικα αεροσκάφη έκαναν πτήσεις
συνολικής διάρκειας 220 ωρών, διανύοντας 22700 μίλια και τραβώντας 70.000
αεροφωτογραφίες. Τα αρχεία αυτά μέχρι σήμερα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί. Τι
συνέβη όμως και από τις 240 ημέρες που προέβλεπαν οι σχεδιασμοί της αποστολής
και η αποστολή έληξε «άδοξα» στις 56 ημέρες; Πληροφορίες που διέρρευσαν από
άντρες της αποστολής, το Αμερικανικό Ναυτικό στην Ανταρκτική, βρέθηκε
αντιμέτωπο με ιπτάμενους δίσκους που
ανέπτυσσαν απίστευτες ταχύτητες αιφνιδιάζοντας τους Αμερικανούς.
Η περιοχή της Ανταρκτικής που ερευνήθηκε από τη μυστική
ναζιστική αποστολή το 1939.
Ο Nαύαρχος Byrd σε μια συνέντευξη του
στην ισπανική εφημερίδα El Mercurio στις 5 Μαρτίου 1947 μεταξύ άλλων δήλωσε «...σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη για τις
Ηνωμένες Πολιτείες να ξεκινήσει άμεσα μέτρα άμυνας κατά άγνωστων εχθρικών
αεροπλάνων. Ο ναύαρχος δήλωσε ότι δεν ήθελε να φοβίσει κανέναν, αλλά ήταν μια
πικρή πραγματικότητα ότι σε περίπτωση ενός νέου πολέμου οι ηπειρωτικές Ηνωμένες
Πολιτείες θα πρέπει να αμυνθούν από ιπτάμενα αντικείμενα που έρχονται από τον
νότιο πόλο με απίστευτες ταχύτητες». Στην αναφορά του, ένας από τους πιο
έμπειρους αμερικανούς πιλότους καταδιωκτικών, ο John Sergiouson, που ήταν μάρτυρας
στο αεροπλανοφόρο της εκστρατείας, έκανε μία αρκετά δραματική περιγραφή της
μάχης, που έγινε στις 26/2/1947: «Αυτά τα ..»πράγματα» πεταγόντουσαν έξω από το
νερό, λες και τα κυνηγούσε ο «διάβολος» και πετώντας με τόσο υψηλές ταχύτητες, που
κατέστρεψαν της κεραίες επικοινωνιών του πλοίου. Ορισμένα αεροπλάνα την στιγμή
της απογείωσης, κτυπήθηκαν από λάμψεις που πετούσαν οι ιπτάμενοι δίσκοι και συνετρίβησαν δίπλα στα πλοία! Ήμουν στο
κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου και τα έβλεπα να μην κάνουν κανένα ήχο, αλλά να
πετούν ανάμεσα στα πλοία μας και να ξερνούν θανατηφόρα φωτιά! Ξαφνικά το ένα αντιτορπιλικό που απείχε από εμάς δύο μίλια, τυλίχθηκε στις
φλόγες και άρχισε να βυθίζεται! Ο αληθινός αυτός εφιάλτης κράτησε είκοσι λεπτά
περίπου και μόλις οι ιπτάμενοι δίσκοι βούτηξαν μέσα στο νερό αρχίσαμε να
μετράμε τις απώλειες μας. (© Ερ.Ε.Ν.Ζω)
Διαβάστε το 2ο μέρος του άρθρου από τον παρακάτω
σύνδεσμο:Η μυστηριώδης βάση ΑΤΙΑ στην Ανταρκτική, και η ναζιστική Γερμανία (2ο μέρος) (φωτογραφίες: WikiLeaks)
Πηγές:www.pronews.gr
www.iokh.gr
www.astratv.gr(Κώδικας
μυστηρίων)
www.youtube.com
https://ufotruth-gr.blogspot.com
www.xfiles.gr
www.thesecretrealtruth.blogspot.com
https://omadaorfeas.blogspot.com
https://el.wikipedia.org
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή
περιληπτική, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Κείμενα, γραφικά,
λογότυπα, φωτογραφίες, αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και ως συλλογικό έργο
προστατεύεται κατά τις σχετικές διατάξεις του ελληνικού δικαίου, του ευρωπαϊκού
δικαίου και των διεθνών συμβάσεων περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Η μη τήρηση των
ανωτέρω επισύρει τις κυρώσεις του Ν. 2121/1993, άρθρο 66.
