Αιγαίο, Βόλος (1ου τύπου)

Σημαντικό περιστατικό συνέβη το 1977 πάνω από το αιγαίο στα ανοιχτά του Βόλου.  Ο 26χρονος υποσμηναγός Α. Νικολάου πετούσε σε ύψος  17000 ποδιών λίγο μετά το σούρουπο με ένα αεροπλάνο τύπου Α-7 Η κορσέρ. Ο υποσμηναγός είχε περισσότερες από 700 ώρες πτήσεων στο ενεργητικό του. Βρισκόταν σε μια συνηθισμένη πτήση ερευνώντας τον ουρανό όταν το βλέμμα του έπεσε σε ένα σημάδι αρκετά μίλια μακριά του προς τη δεξιά πλευρά του σκάφους. Η πρώτη του σκέψη ήταν ότι επρόκειτο για τουρκικό αεροσκάφος μιας και η ταχύτητα του ήταν μεγάλη για εμπορικό η επιβατικό. Η περιγραφή που έκανε αργότερα ο πιλότος είχε ως εξής: «γυρίζω πλάγια το σκάφος για να έχω καλύτερη ορατότητα με τον στόχο και τελικά ευθυγραμμίζομαι με αυτόν. Από τα ραντάρ του εδάφους δεν μου είχε έρθει καμία αναφορά εχθρικού στόχου ούτε κάποια εντολή αναχαίτισης αγνώστου αεροσκάφους. Το φωτεινό αντικείμενο βρισκόταν σε πορεία προς εμένα ακριβώς στο ίδιο ύψος. Καθώς πλησίαζε διέκρινα ένα κυκλικό σκάφος διαμέτρου 10 μέτρων με μια θαμπή ασημί επιφάνεια, σαν ανοξείδωτο μέταλλο ή αλουμίνιο. Στο κέντρο του υπήρχε ένα υπερυψωμένο τμήμα με ένα άνοιγμα που έμοιαζε με πιλοτήριο. Δεν υπήρχαν ούτε εισαγωγές ούτε εξαγωγές κινητήρα και καμιά ένδειξη συστήματος προώθησης. Καθώς το άγνωστο σκάφος πλησίαζε φαινόταν να κάνει μερικές αλλαγές στην πορεία του βουτώντας από την μια πλευρά στην άλλη, γύρισα το Α-7Η προς τα αριστερά κάνοντας μια μεγάλη βουτιά διαφυγής και αυτό με ακολούθησε με εκπληκτική ταχύτητα, εντυπωσιάστηκα και φοβήθηκα. Το άγνωστο σκάφος ακολούθησε με ακρίβεια την κάθε μανούβρα μου ώσπου έφτασα στα 10000 πόδια, με το άγνωστο σκάφος κολλημένο στην ουρά μου. Τα επόμενα 8 λεπτά ήταν πολύ δύσκολα. Εκτελούσα συνέχεια μανούβρες και ελιγμούς διαφυγής φτάνοντας το αεροσκάφος στα όρια της δομικής του αντοχής. Ο κινητήρας ούρλιαζε και το αεροσκάφος έτρεμε ολόκληρο. Δεν κατάφερα να προπορευτώ ούτε χιλιοστό από το άγνωστο σκάφος που ήταν ακόμα κολλημένο στη  ουρά μου και με ακολουθούσε με εκπληκτική ευκολία, σαν να ήξερε από πριν τι κίνηση θα έκανα. Είχα αρχίσει πλέον να πανικοβάλλομαι. Το άγνωστο σκάφος με προσπέρασε ξαφνικά και πετώντας στα 100 μέτρα μπροστά μου αρχίζει μια απίστευτη επίδειξη από ελιγμούς που ήταν αδύνατο να γίνουν με οποιοδήποτε αεροσκάφος. Εκτελούσε απόλυτα κάθετες ανόδους και καθόδους χωρίς να στρέψει από τον κύριο άξονα πτήσης του με G (επιτάχυνση βαρύτητας) που ξεπερνούσαν τα 12 ή 15, και φυσικά τα όρια αντοχής οποιουδήποτε ανθρώπου. Κατόπιν άρχισε πάλι να κινείται 100 μέτρα μπροστά μου εκτελώντας ελιγμούς σε απόλυτα ορθές γωνίες στο οριζόντιο επίπεδο και ερχόταν στα πλάγια μου μια από δεξιά και μια από αριστερά. Δεν το κυνηγούσα πλέον. Απλά ήμουν εκεί και το έβλεπα να μου διδάσκει μια νέα τακτική απίστευτων ελιγμών. Στην αρχή είχα τρομοκρατηθεί αλλά τώρα κοιτούσα μαγεμένος. Κάποια στιγμή σταμάτησε τους ελιγμούς ανέπτυξε στιγμιαία τρομακτική ταχύτητα και απλά εξαφανίστηκε από μπροστά μου. Έμεινα να πετώ μόνος με το στόμα ανοικτό νομίζοντας ότι ονειρεύομαι». Το γεγονός αυτό έγινε γνωστό στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Κ. Αβέρωφ ο οποίος αφοπλιστικά και χωρίς καμιά προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων δήλωσε μπροστά σε άλλους υπουργούς και ανώτατους αξιωματικούς «κάποτε αμφέβαλα για το αν τα ΑΤΙΑ είναι αληθινά, δεν έχω όμως πια αυτή την  αμφιβολία». Λίγο αργότερα σε πρες-κονφερανς που έγινε μετά το περιστατικό αυτό, εξέπληξε για μια φορά ακόμα τους δημοσιογράφους όταν προέτρεψε για μια επείγουσα έρευνα του φαινόμενου αυτού τόσο την πολιτική όσο και την στρατιωτική ηγεσία.