Ο κ.
Σολογιάννης (29 ετών την εποχή του περιστατικού), είναι ο πρώτος και ίσως μοναδικός
Κύπριοςαυτόπτης μάρτυρας στενής επαφής δευτέρου τύπου.
Όπως αφηγείται
ο ίδιος στο περιοδικό «Εικόνες» η επαφή έγινε στην ιδιόκτητη μάντρα του στην τοποθεσία
«Σαλώμη», 500 μέτρα από την θάλασσα και τρία τέταρτα του μιλίου νοτιοδυτικά της
Τίμης, μεταξύ 12 και 0.30 τη νύχτα της 16ης προς την 17η Δεκεμβρίου
1978. Εκείνη την ώρα
πήγαινε στην μάντρα του με το αυτοκίνητο του, ένα βαν με τα στοιχεία BL 863, για να ξεγεννήσει μια αίγα. Η περιοχή
σε μια μεγάλη έκταση είναι καθαρή, δηλαδή δεν υπάρχουν δέντρα και τα χωράφια
είναι σχεδόν επίπεδα. Προεξέχει μόνο ένας βράχος που κατεβαίνει ομαλά, σαν μέρος
λοφίσκου, προς τα νοτιοδυτικά όπου βρίσκετε η θάλασσα. Αλλά προς τα βορειοανατολικά
κόβεται απότομα σχεδόν, έχει ύψος 2-2,5 μέτρα και σχηματίζει μικρές κοιλότητες σαν
σπηλιές. Το μήκος του δεν ξεπερνά τα 30 μέτρα. Στην μια άκρη και κάθετα προς
τον βράχο υπάρχει ένα πρόχειρο υπόστεγο και από την άκρη του υπόστεγου μέχρι
την άλλη άκρη του βράχου δικτυωτό σύρμα και βαρέλια που κλείνουν ένα χώρο μικρής
έκτασης που αποτελεί τη μάντρα του κ. Σολογιάννη.
Όταν ο κ.
Σολογιάννης έφτασε με το αυτοκίνητό του σε μια απόσταση 40 περίπου μέτρων
από την μάντρα πάγωσε από την έκπληξη
του. Απέναντι του μια μάζα φωτός, χρώματος πορτοκαλί, σε σχήμα μεγάλου ξύλινου βαρελιού
του κρασιού, ύψους περίπου 1.5 μέτρου και διαμέτρου περίπου 3 μέτρων, ανεβοκατέβαινε
μπροστά από το βράχο στο κέντρο σχεδόν της μάντρας. Μια έκταση 4 περίπου τετραγωνικών
μέτρων φωτιζόταν μέσα στην μάντρα. Όταν
το αντικείμενο ανέβαινε το φως του αδυνάτιζε ενώ όταν κατέβαινε γινόταν πιο έντονο.
Ανεβοκατέβηκε περίπου 5-6 φορές, πάντα σε κατακόρυφη θέση, ενώ ακούστηκε κατά
την άνοδο πριν την απομάκρυνση του δυο φορές μια παράξενη βοή που έμοιαζε με
τον τελευταίο ήχο σε χαράδρα ή με πολύ μακρινό θόρυβο αεροπλάνου εν πτήση. Η βοή
αυτή κατά την κάθοδο του αντικειμένου δεν ακουγόταν. Ούτε στην γύρω περιοχή αλλά
ούτε και μέσα από τη μάντρα ακουγόταν άλλος θόρυβος. Μόνο το κλαψούρισμα των μικρών
κατσικιών κατά διαστήματα. Ο Σολογιάννης έβλεπε αυτό το θέαμα για 7 περίπου λεπτά.
Στο διάστημα αυτό έμεινε ακίνητος στο αυτοκίνητο του. Είχε σβήσει τη μηχανή αλλά
άφησε τα φώτα το αναμμένα. Το φωτεινό αντικείμενο δεν εξαφανίστηκε απότομα. Ανυψώθηκε
σιγά – σιγά κατακόρυφα σε ύψος 5 μέτρων περίπου, οριζοντιώθηκε και κατευθύνθηκε
προς την θάλασσα. Κατά την άνοδο του η λάμψη του λιγόστευε. Ο Σολογιάννης περίμενε
για λίγα λεπτά ακόμη κι όταν βεβαιώθηκε ότι το αντικείμενο είχε πράγματι χαθεί
από τα μάτια του κατέβηκε από το αυτοκίνητο
και ξεκίνησε για την μάντρα. Στην είσοδο της όμως στάθηκε για λίγο αναποφάσιστος.
Τελικά άνοιξε τη χαμηλή ξύλινη πόρτα και μπήκε μέσα.
Στο κέντρο της μάντρας ήταν
ξαπλωμένη μια αίγα η οποία σε 40 μέρες θα γεννούσε. Η δεξιά πλευρά του λαιμού
της ήταν μαυρισμένη. Ήταν όμως βράδυ και η αίγα είχε μαύρο χρώμα. Θυμήθηκε τότε
ότι είχε φέρει μαζί του κλεφτοφάναρο αλλά από την σύγχυση του το είχε ξεχάσει
στο αυτοκίνητο. Επέστρεψε αμέσως και το πήρε. Και τότε εξετάζοντας καλά την αίγα
και την προβατίνα που βρισκόταν κι αυτή ξαπλωμένη πιο πέρα διαπίστωσε κάτι ανατριχιαστικό.
Η αίγα ήταν «ψόφια», αλλά η προβατίνα ανασηκώθηκε
αργά – αργά. Έριξε το φως του φαναριού πάνω της για να δει μήπως είχε πάθει τίποτα
και τότε με δέος διαπίστωσε ότι ένα μεγάλο μέρος της δεξιάς πλευρά της σαν να είχε
ξυριστεί και μάλιστα πολύ προσεκτικά. Τόσο βαθειά και τόσο καλά που όχι μόνο δεν
είχε απομείνει ούτε μια τρίχα, αλλά και κάτω από την επιδερμίδα φαίνονταν οι φλέβες.
Της αίγας το ξύρισμα άρχιζε από το δεξί
μέρος του λαιμού – που ήταν καμένος και
μαύρος σαν κάρβουνο -και κατέληγε στο
δεξί πλευρό και την κοιλιά που είχαν «σχισμή» κάτω και κατά μήκος της
τελευταίας πλευράς. Φαίνονταν από μέσα τα έντερα αλλά όχι και το συκώτι, που πρέπει
να έλειπε από τη θέση του. Παρόλα αυτά, ούτε μια τρίχα, ούτε μια σταγόνα αίματος
δεν υπήρχε στο έδαφος, εκεί που ήταν ξαπλωμένα τα ζώα ή οπουδήποτε αλλού στην μάντρα.
Αλλά ούτε αναδυόταν μυρωδιά καμένου από τα σημάδια των δυο ζώων. Ο Σολογιάννης είχε
περίπου 95 ζωντανά και 50 μικρά αρνιά και κατσίκια. Όλα τα ζώα εκτός από 3 κατσίκια
ήταν στριμωγμένα στο υπόστεγο σαν μουδιασμένα και δεν άνοιγαν το στόμα τους. Είχαν
φαίνεται τρομοκρατηθεί από την εμφάνιση του άγνωστου αντικειμένου κι έτρεξαν
όλα προς τα εκεί. Τα 3 μικρά είχαν ξεκόψει από τα άλλα επειδή δεν πρόφτασαν να
τα ακολουθήσουν, είτε επειδή δεν «καταλάβαιναν» τι συνέβαινε. Έτσι χώθηκαν σε
μια κοιλότητα του βράχου. Και να ήθελαν δεν μπορούσαν μετά την εμφάνιση του UFO να συνενωθούν με τα άλλα ζώα γιατί
τα χώριζε από αυτά το άγνωστο αντικείμενο. Αυτά άκουγε να κλαψουρίζουν ο
Σολογιάννης κατά την διάρκεια της παραμονής του UFO στη μάντρα. Ήταν πράγματι ασυνήθιστη
συμπεριφορά για τα ζωντανά του Σολογιάννη το στρίμωγμα τους στο υπόστεγο. Πάντοτε
τα βράδια ήταν σκορπισμένα σε όλη την έκταση της μάντρας. Αλλά και ο σκύλος
του, η «Ρόζα» ηλικίας 9 μηνών, ουδέποτε έλειπε
τα βράδια από τη μάντρα. Κι όμως εκείνο το βράδυ ο Σολογιαννης διαπίστωσε ότι
δεν ήταν εκεί. Είχε εξαφανιστεί.
Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, ο Σολογιαννης ήταν
ανήσυχος. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Κι όταν η γυναίκα του κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε
και τον ρώτησε τι είχε, δεν τις είπε τίποτα. Όμως την άλλη μέρα δεν άντεξε και περιέγραψε
σε γνωστούς του στο χωριό την εμπειρία του. Κι από εκεί έμαθε η αστυνομία το συμβάν. Το μεσημέρι
της Δευτέρας, 18ης Δεκεμβρίου, με εντολή του κ. Τσαδιώτη, αξιωματικού
υπεύθυνου του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων Πάφου, άνδρες του τμήματος επισκέφτηκαν
τον Σολογιάννη για να ερευνήσουν το θέμα και να πάρουν καταθέσεις. Τους συνόδευαν
φωτογράφοι της αστυνομίας και ανεπίσημα – για να βοηθήσει στο έργο της Αστυνομίας
– ο επαρχιακός κτηνίατρος λειτουργός κ. Αντρέας Ιωαννίδης. Έγιναν έρευνες επί τόπου,
λήφθηκαν φωτογραφίες τόσο του ζωντανού όσο και του ψηφισμένου ζώου και ο
Σολογιάννης σε κατάθεση του περιέγραψε με λεπτομέρειες τι είδε, άκουσε και έκανε.
Λίγα μέτρα
πιο πέρα από τη μάντρα ήταν πεταγμένη σε μια ξέβαθη φυσική λακκούβα, η ψηφισμένη
αίγα. Την είχε μεταφέρει ο Σολογιάννης εκεί το πρωί της επομένης, δηλαδή στις
17 Δεκεμβρίου. Έξι μέρες είχαν περάσει από τότε. Κι όμως ενώ σταθήκαμε σε
απόσταση ενός μέτρου από την ψόφια αίγα, δεν βρωμούσε. Το κρέας του δεν είχε μαυρίσει,
δεν είχε λιώσει και δεν είχε σκουλήκια ενώ ήταν γεμάτο μύγες. Η θέα του έδινε
την εντύπωση ότι μόλις την προηγούμενη μέρα είχε ψοφήσει το ζώο. Ήταν ακόμα έντονα
κόκκινο το χρώμα του κρέατος. Ωστόσο παρατήρησε
και άλλα παράξενα. Ο σκύλος τους, η Ρόζα που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε απομακρυνθεί
από το κοπάδι, και που έλειπε από την μάντρα το βράδυ που ο Σολογιάννης είδε το
UFO, επέστρεψε
στην μάντρα το μεσημέρι της άλλης μέρας. Δηλαδή υστέρα από εξαφάνιση 12 ωρών. «Και δεν είναι σκύλος που φοβάται. Έκτος από
μένα και τον Τουρκοκύπριο βοσκό μου κανέναν δεν άφηνε να πλησιάσει τη μάντρα. Μπορούσε
να ξεσκίσει άνθρωπο. Άλλα από την ώρα που επέστρεψε δεν ξαναμπήκε στη μάντρα.
Τα βράδια κάθεται πάνω στο βράχο έξω από την μάντρα. Και μάλιστα σε απόσταση
από το σημείο του βράχου, πάνω από το οποίο πέρασε το UFO τη στιγμή που το είδα
να εξαφανίζεται. Μόνο μια φορά μπήκε ξανά στη μάντρα η Ρόζα, όταν της φώναξα
και της έδωσα γάλα».
Η προβατίνα
του που επέζησε, ενώ είχε γεννήσει δυο αρνάκια 40 ημέρες πριν και έπρεπε να κατεβάζει
γάλα μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι, από τη μέρα εκείνη δεν είχε καθόλου γάλα. Και
επιπλέον άρχισε να χάνει βάρος ενώ τρέφεται κανονικά όπως πρώτα. Πριν από το επεισόδιο,
ο Σολογιάννης έπαιρνε από αυτήν μισή οκά γάλα κάθε μέρα. Μπορεί να δοθεί
σε μερικά από αυτά τα φαινόμενα επιστημονική εξήγηση; Κύπριος κτηνίατρος τον οποίο πλησίασαν λέει:
τα σημάδια τόσο στην ζωντανή προβατίνα όσο και στην ψοφισμένη αίγα δεν προέρχονται
ούτε από εγκαύματα, ούτε από κούρεμα ούτε από ζεστό νερό. Αλλά ούτε και από δερματοπάθεια
διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο οι τρίχες θα έπεφταν σιγά – σιγά. Δεν θα έπεφταν
σε μια νύχτα και οπωσδήποτε δεν θα εξαφανίζονταν. Το ζώο μπορεί να σταματήσει
να κατεβάζει γάλα λόγο στρες, αλλά λόγο στρες δεν μπορεί να χάνει βάρος. Στην προκειμένη
περίπτωση η προβατίνα του Σολογιάννη έπαθε και τα δυο. Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν
μαζί τα δυο πιο πάνω φαινόμενα, αλλά προηγείται το αδυνάτισμα και μετά σιγά – σιγά
σταματά το γάλα. Έξι μέρες μετά που ψόφησε η αίγα οπωσδήποτε έπρεπε να είχε φαγωθεί
από όρνεα κλπ. Και προηγουμένως έπρεπε να είχε γεμίσει σκουλήκια από τις μύγες.
Περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ, Ιανουάριος 1979